FILM
"Er zit een glazen piano in mij die ik aan mijn ribben voel bonken, en ik ben bang dat die ieder moment gaat breken." Wie de wenkbrauwen (terecht) fronst bij dit soort nepfilosofish gewauwel, laat All My Puny Sorrows van de Canadese Michael McGowan maar beter voor wat het is, want de film zit er vol van.




Dit drama is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van de Canadese schrijfster Miriam Toews, en gaat over zowel zelfmoord als over het strenge (zeg maar onmogelijke) leven bij de Mennonieten, wat een protestantse beweging is die lak heeft aan elke vorm van evolutie, en hiermee drukken we ons nog vrij voorzichtig uit. Van dat laatste komen we maar bitter weinig te weten, want de zusjes Yoli (Alison Pill) en Elf (Sarah Gadon) hebben deze middeleeuwse praktijken al lang achter zich gelaten, maar het familietrauma met een vader die zichzelf voor een trein wierp blijft een levenslange schaduw op de twee vrouwen werpen.

Aan geld hebben de twee geen gebrek. Yoli kan wel haar opstandige tienerdochter niet de baas, of ze laat zich neuken door een vent van wie ze walgt, toch slaagt ze erin om haar leven enigszins op de rails te houden. Veel erger is het gesteld met Elf, die, hoewel ze een populaire concertpianiste is, net als haar vader aan ernstige depressies lijdt en daardoor geteisterd wordt door zelfmoordgedachten.




All My Puny Sorrows is een film die zich bijna twee uur over zelfmoord buigt. Op zich dus een zware brok, maar Michael McGowan maakt het nog nodeloos zwaarder door het verhaal een te hautain gevoel te geven. In hun zelfgenoegzame dialogen hebben ze het bijvoorbeeld over Thomas van Aquino (de Italiaan die de bevolking erop wees dat er verschil is tussen denken en geloven) en lijkt het net alsof ze wat over één of ander Dag Allemaal-figuur palaveren. Er wordt al eens geciteerd uit Lady Chatterley's Lover of Yoli omschrijft haar luxeleventje (hou je vast) als een sisyfusarbeid, waardoor de twee zelfingenomen karakters niet meer dan twee pedante wijsneuzen zijn die over alles een uitleg klaar hebben, behalve over hun eigen falen, en waar je als kijker niet de minste sympathie voor voelt.

Het is vooral dankzij de prima vertolking van Alison Pill (Dr. Agnes Jurati uit Star Trek: Picard) dat je dit pretentieuze geouwehoer met slecht werkende flashbacks nog net kan uitkijken, ook al heb je na afloop het idee dat All My Puny Sorrows in de eerste plaats gemaakt is voor mensen die niet van film houden. De keuze van de bioscoopketens is soms verre van logisch, maar na het zien van All My Puny Sorrows heb je snel door waarom deze titel zo goed als rechtstreeks op fysieke media gedropt werd.




BEELD EN GELUID
Deze film verscheen op Blu-ray via The Searchers. De technische kwaliteit is veruit het beste van dit schijfje. De kleuren zijn zeer helder, en zelfs in donkere bijna geelachtige scènes blijft de detaillering meer dan voldoende. Waarom je deze titel per se op Blu-ray zou willen, blijft ons een raadsel, maar technisch is het top. De geluidsband is een degelijke, maar weinig opvallende DTS-HD MA 5.1.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
In een film mag je best wel eens nadenken over de diepere zin van het leven, maar als het zoals in All My Puny Sorrows zo hoogdravend wordt dan is het gauw pedant.