FILM
Net op het moment dat je hoopt alles te hebben gezien, krijg je door allerlei omstandigheden toch nog een onding als Big Stan in de maag gepompt. We hadden beter moeten weten, een film van en met zielepoot Rob Schneider kan alleen maar het ergste doen vermoeden. Van een understatement gesproken.




"In prison size doesn't matter" luidt de verschrikkelijke tagline van dit stootaangevend gedrocht, en dat moet je wel zeer letterlijk nemen. Schneider speelt de frauderende makelaar Stan, die samen met zijn oerdomme vrouw Mindy (Jennifer Morrison) een fortuin van zeven miljoen dollar verzameld heeft door mensen af te zetten. Er komt een einde aan het vrolijk gesjoemel wanneer Stan gearresteerd wordt en veroordeeld wordt tot drie jaar gevangenisstraf. Zijn advocaat Lew Popper (M. Emmet Walsh, zowat het enige aan het goede in de film) slaagt erin om zes maanden uitstel te verkrijgen. In die tijd wordt Stan opgeleid door The Master, een specialist in vechtsporten en vertolkt door de kettingrokende David Carradine die gewoon zijn personage van Kung Fu uit de legendarische televisieserie opnieuw bovenhaalt. Wat meteen het tweede en enige goede aan deze vette smeerlapperij is.

De film kan je eigenlijk in twee delen opsplitsen, en wel voor en tijdens de gevangenisstraf met als gemeenschappelijk element dat het altijd even ridicuul en ergerniswekkend is. Zowat alle grappen gaan over scheten en dildo's in de kont die je na een tiental minuten beu bent als koude pap. Bovendien vindt Schneider het kunnen om die allemaal nog eens aan te dikken met degoutante racistische of homofobe grappen, waarbij je je afvraagt of Schneider er nooit een verdiende muilpeer voor heeft gekregen.




In de leefwereld van Schneider leven in de gevangenis alleen maar homo's die elkaar verkrachten, en uiteraard moet je het meest opletten van de zwarten, want die hebben zoals iedereen weet de grootste. Je kan een hele polemiek starten over het feit dat de tijden veranderd zijn, maar we zijn er heilig van overtuigd dat dit soort teringzooi in 2007 even degoutant was als nu. Met stip zowat het slechtste wat je van een Rob Schneider-film kan verwachten, en dat is toch het één en ander.

BEELD EN GELUID
Deze janboel werd uitgebracht op Dutch FilmWorks. Doorgaans een label om te mijden, maar deze transfer is vrij aardig zonder mankementen. De Dolby Digital 5.1-geluidsband is eveneens best aanvaardbaar met dialogen die mooi gebalanceerd zijn tussen de special effects, ook al gaat het vaak om scheten.

EXTRA'S
Er staat geen enkele trailer op deze dvd, zelfs geen trailer, en dat is maar goed ook.




CONCLUSIE
Smaken verschillen maar wie Big Stan grappig vindt, neemt toch best eens de telefoon om een psychiater in de buurt te raadplegen. Dit is irritante racistische homofobe klerezooi van een narcist die zichzelf grappig vindt.