FILM
Wie herinnert zich niet Dirty Dancing uit 1987, een film die een slapende hit werd en menig hartje wist te stelen. Jaren na datum komt Miramax met een tweede film gebaseerd op het originele verhaal. De nieuwe vertoning komt helaas vreselijk onorgineel uit de hoek en is duidelijk puur winstbejag op het origineel. Jammer dat het op zo’n manier moet lopen, want men doet afbreuk aan de magie van de eerste film die, hoe melig hij ook was, een meeslepende kracht had/heeft. De rinkelende kassa’s waar men ongetwijfeld op hoopte, blijven terecht uit, want zo’n goedkope aanpak moet niet beloond worden. Wat de ondertitel Based on True Events voor betekenis moet hebben, mag Joost weten, want om eerlijk te zijn, boeit dat totaal niet. Op naar het voorspelbare verhaal...

De 17-jarige Katey Miller (Romola Garai) raakt van streek wanneer haar ouders beslissen om naar Havana te verhuizen vanwege het werk van haar vader. De zaken worden alleen maar erger wanneer ze vaststelt dat haar intelligentie niet echt tot haar recht komt bij de lokale bevolking. Haar vriendenkring beperkt zich tot domme, arrogante en racistische rijkelui die neerkijken op de armen en vooral op de arme Cubanen. Het ouderlijke echtpaar voelt zich echter best thuis en wil Katey koppelen aan een andere rijke stinkerd die alleen maar saai en voorspelbaar overkomt. Dat gevoel versterkt zich wanneer Katey het jonge Cubaanse hotelhulpje Javier (Diego Luna) ontmoet. De twee tieners hebben hetzelfde doel voor ogen, nl. Cuba verlaten. Een danswedstrijd met 5000 dollar als hoofdprijs lijkt hen de ideale oplossing voor hun probleem te bieden. Eerst zullen ze wel met mekaar moeten leren dansen en die lessen verlopen behoorlijk moeizaam, want ze komen allebei uit een totaal andere danscultuur. Katey’s ouders (John Slattery en Sela Ward) waren kampioenen in het ballroomdansen en droegen die achtergrond over op hun dochter. Javier daarentegen is een straatdanser en bijgevolg denkt hij niet na over dansroutines, maar laat hij zich eerder leiden door de muziek. Dat gegeven fascineert Katey wel, vooral wanneer ze Javier aan het werk ziet in de dansclub La Rosa Negra. Helaas voor Katey, hebben haar ouders het niet zo begrepen op jongens als Javier. Het is gewoon beneden hun stand. De danslessen van de twee moeten dus stiekem gebeuren.

Dirty Dancing 2: Havana Nights probeert krampachtig de herinnering aan de originele film op te roepen en brengt daardoor geen nieuwe ideeën naar voor. Elk nieuw personnage doet terugdenken aan het origineel en de twee hoofdpersonnages zijn slechts persiflages van Patrick Swayze en Jennifer Grey wat het verlangen naar de eerste film alleen maar doet groeien. Ook bij de ouders van het meisje is er niets nieuw, want ook nu willen ze niet dat hun dochter haar leven weggooit voor een nietsnut. Alle elementen komen dus terug en spelen zich ook op dezelfde manier af. Het politieke tintje dat men er probeert tussen te wringen, leidt nergens toe en vormt slechts een ongepaste opvulling van de al korte speelduur. Acteerprestaties, voor zover er van prestaties gesproken kan worden, zijn bedroevend. Romolo Garai fungeert eigenlijk puur als "vlees" met pover acteerwerk en slaagt er in de verste verte niet in om enige emotie over te brengen. Sela Ward brengt een zwakke vertoning van de moeder die eigenlijk meer van haar dochter houdt dan ze beseft. John Slattery is de weinig inspirerende vaderfiguur. Patrick Swayze verschijnt ten tonele in een klein bijrolletje als dansleraar waarmee hij weinig kan bijbrengen. Enkel Diego Luna (bekend van onder meer Y Tu Mamá También) lijkt wat talent te tonen. Rekening houdend met de korte inloopperiode die hij had, komt zijn werk vrij natuurlijk over. Jammer genoeg ontbreekt het hem ook aan présence om de zaak te kunnen dragen. Het enige lichtpunt in de hele affaire is dans en muziek, maar ook daar ontbreekt het aan opwinding omdat de hoofdrolspelers er niet in slagen de vonk te doen overslaan.

BEELD EN GELUID
De anamorfische transfer bewaart het originele 1.85:1 formaat. Helaas is de kwaliteit niet bepaald indrukwekkend te noemen. Zo zijn er regelmatig printbeschadigingen waarneembaar in de vorm van vlekjes en krasjes. De scherpte is ook niet altijd in orde en dat valt vooral op bij shots van een grotere afstand en buitenscènes. Bij de close-ups zit het meestal wel goed. Kleuren zijn warm en levendig wat ook verwacht kan worden bij zo’n mooie locaties. Voor het geluid heb je de keuze tussen Dolby Digital 5.1 en DTS 5.1 met dat verschil dat de DTS 5.1-versie een tikkeltje scherper en voller klinkt tegenover het wat doffere Dolby Digital geluid. De muziek geniet een aardige punch en de dialogen komen goed door. Echt indrukwekkend is het allemaal niet, maar het volstaat.

EXTRA’S
Van extra’s is er eigenlijk geen sprake. Het enige wat als extra moet doorgaan zijn cross-promotionele trailers voor The Notebook, The Prince and Me en Ella Enchanted. De kwaliteit van die trailers is op z’n minst bedroevend te noemen en het medium dvd onwaardig. In regio 1 land toont men toch net iets meer inspiratie.

CONCLUSIE
Dirty Dancing 2: Havana Nights lost de lage verwachtingen jammer genoeg in. Enkel de Latijns-Amerikaanse muziek en een aantal dansscènes lijken enig licht op de affaire te kunnen werpen, maar dat volstaat verre van om er een genietbare avond van te maken. Het politieke tintje dat men erbij gooit, past absoluut niet. Fans van de eerste film zijn misschien nieuwsgierig, maar een wijze raad... huur vooraleer je koopt of nog beter... laat deze gewoon links liggen.