FILM
Sinds we over één of andere digitale kabelvariant dienen te beschikken om het National Geographic-kanaal te kunnen ontvangen, blijven we al sinds geruime tijd verstoken van onze obligatoire natuurdocumentaires. Gelukkig is er nog ons favoriete medium! Terwijl IMAX-ervaringen enkel in speciaal daarvoor geconstrueerde zalen euh... de max te noemen zijn, en het aanbod van National Geographic-dvd's eerder aan de magere kant is, worden we door Paradiso gelukkig op onze wenken bediend met deze mooie dubbele steelcase disc van Luc Jacquet's March of the Penguins.

Documentairemaker Jacquet torent met deze verfilming over het doen en laten van een colonne keizerpinguïns ver boven de middelmaat van de gemiddelde natuurdocumentaire uit. Het geheel zit zodanig goed in elkaar dat we het zelfs moeilijk hebben om het woord documentaire in de mond te nemen. We kunnen het nog het best vergelijken met de klassieker L'Ours. Net zoals bij de beren leren we ook hier het karakter van bepaalde pinguïns kennen. We leven mee met hun ijzingwekkende trektocht over de moordende ijsvlakten van Alaska terwijl ze hun kleine lijfjes riskeren om toch maar op tijd hun heilige broedplaats te bereiken. De bevruchting zelf, het uitbroeden van het ei, de verdeling van de taken tussen de ouders wanneer het jong geboren wordt, het survival of the fittest-principe. Alles wordt even mooi en getailleerd in beeld gebracht, altijd met een humoristische en/of dramatische ondertoon.

Regisseur Luc Jacquet is met deze March of The Penguins niet aan z’n pinguïn-beginstuk toe. Hij werkte reeds in '93 mee aan de Duitse documentaire (Der Kongress Der Pinguine) dus hij wist reeds het één en ander over de beestjes alvorens zich aan dit project te wagen. Deze van origine Franse film heeft jammer genoeg enkele serieuze plastische chirurgie-beurten ondergaan alvorens tot deze specifieke Benelux-uitvoering te komen. Eerst en vooral was er de originele titel: La Marche De L'Empereur. Dit kon uiteraard niet door de beugel en was bijgevolg sleutelronde nummer 1 voor de Amerikanen: March Of The Penguins was geboren. De Franstalige voice-over vonden de US of A'ers ook maar niks waardoor ze algauw Morgan Freeman inhuurden om de lieve Fransman te vervangen. Verder hadden enkele belangrijke pinguïns een soort van cartoon-stemmetje meegekregen. Het is al erg genoeg dat Bush praat, dus pratende pinguïns kunnen ze in de States ook missen: eveneens afgeschaft dus. En last but not least was de originele muziek van Emilie Simon ook niet naar de zin van de Amerikanen. Ze kieperden zowel zang als muziek de vuilnisemmer in en lieten hun eigen grootcomponist Alex Wurman de volledige soundtrack herschrijven.

De Benelux-versie behoudt gelukkig de originele soundtrack van Simon. En gelukkig maar, want op de ijskoude, verlaten Alaska-vlakte brengt haar engelenstem de warmte en geborgenheid van de pinguïnouders ten opzichte van hun jongen perfekt tot uiting. Verder werden de pinguïnstemmetjes eveneens achterwege gelaten en moeten we het in plaats van een Franse- of Engelstalige commentaargever stellen met niemand minder dan mister Urbanus himself. Deze voice-over is jammer genoeg niet volledig geslaagd te noemen want het verteltempo is veel te laag en er wordt mister Urbain veel te weinig mogelijkheid tot grappenmakerij gelaten. Af en toe is er zo'n typisch Urbanus-moment waarbij de glimlach spontaan op je lippen komt maar gedurende de rest van de film blijf je voortdurend op je honger zitten. Een vergelijking met de Franse of Amerikaanse editie kunnen we niet maken omdat we deze simpelweg nog niet zagen. Lees echter gerust de bespreking van de Morgan Freeman-editie door collega Werner om een oordeel te vellen welke editie je voorkeur wegdraagt. Dit is trouwens het enige grote minpunt die we over deze Benelux-versie kunnen geven: alhoewel er nog een zee van ruimte vrij is op de schijf blijven we toch verstoken van de originele- alsook de Morgan Freeman-versie. Rechten- en geldkwesties staken hier wellicht een stokje voor, met als resultaat dat de consument (alweer) de dupe is.

BEELD EN GELUID
De Antartica-vlakten worden op anamorfische wijze en in 1.85:1-verhouding op ons netvlies geprojecteerd. Het korrelige beeld is hoogstwaarschijnlijk het resultaat van de locatie en de opnamebron, waardoor we gerust kunnen leven met de voortdurende aanwezigheid van een lichte hoeveelheid grain. Er is veel detail aanwezig maar het beeld oogt niet altijd even scherp. Het geheel bezit echter wel een prachtig kleurenpalet en ook de zwarttinten zijn meer dan behoorlijk. Vlaams geluid is er in 5.1- en DTS-vorm. In tegendeel tot wat je zou denken worden de 5 kanalen bijna voortdurend aangesproken. De ijskoude Alaska-wind snijdt door merg en been, alsook door je woonkamer. Soms lijkt het net alsof er langs alle kanten keizerpinguïns op je afkomen. Je hoort de sneeuw kraken onder hun lieftallige pootjes en als er dreiging is wordt ook je baskast voldoende aangesproken. De DTS-track bezit nog dat beetje extra volume, punch en spreiding waardoor we deze dan ook prefereren boven z'n 5.1-broertje.

EXTRA'S
Buiten het feit dat deze dubbeldisc in een mooie, matte, metalen casing zit werd de tweede disc bovendien nog eens volgestopt met allerlei mooie en interessante extra's. Beginnen doen we met 'De Pinguïns En De mensen', een soort van documentaire waarin we de aankomst van het team volgen, het opslaan van hun basiskamp, hoe ze de pinguïns filmden, etc... Dit schouwspel duurt een dikke 50 minuten en is meer dan de moeite waard aangezien we hierdoor de film zelf vanuit een totaal andere invalshoek gaan bekijken. Verder gunt men ons ook een serieuze blik achter de schermen door ons niet alleen te voorzien van een interview met regisseur Jacquet, maar ook van een bijna halfuur durende 'making of' en een zicht op hoe de muziek tot stand kwam. Hiermee zijn we opnieuw zo'n 50 minuten zoet en het is vooral de 'making of' die met de pluimen gaat lopen, alhoewel ze veel gebruik maakt van beelden uit de bovenvermelde documentaire 'De Pinguïns En De mensen'. Afsluiten doen we opnieuw met een knoert van een documentaire. Deze maal noemt ze 'De Antartica Lente Express' en opnieuw klokken we af op zo'n 50-tal minuten. Het is bijna een mini-kopie van de film zelf, maar hier wordt het kleine broertje van de keizerspinguïn gevolgd. Tijdens het filmen van de keizerspinguïn liep men hoogstwaarschijnlijk deze kleinere soortgenoot tegen het lijf en men heeft dan maar beslist deze kans niet aan zich te laten voorbijgaan. Een meevaller want deze keer maken we kennis met meerdere noordpoolbewoners dan alleen maar de pinguïns. Er is ook geen muziek en geen voice-over te bekennen, wat het geheel eigenlijk een aangenaam kijkstuk maakt.

CONCLUSIE
Deze Benelux-editie van het oorspronkelijke La Marche De L'Empereur werd technisch in orde gebracht, bezit een mooi uiterlijk alsook een tweede disc volgepropt met extra's. De keuze voor Urbanus als vertelstem is echter geen schot in de roos te noemen waardoor het geheel iets in waarde zakt. Het is echter wel dé ideale versie voor uw (niet al te oude) kinderen.