SERIE
John Crichton (Ben Browder) is in deel 1 van het derde seizoen door de wetenschapper Kaarvok tegen zijn zin "verdubbeld". Zijn éne persoonlijkheid reist samen met Aeryn Sun (Claudia Black), commandant Crais (Lani John Tupu), dominar Rygel XVI (Jonathan Hardy) en Stark (Paul Goddard) in het levende schip Talyn, op de vlucht voor een commando Peacekeepers dat graag de hand zou leggen op het tot de tanden bewapende experimentele ruimtetuig. Wat de zaken enigszins bemoeilijkt is dat de speciale eenheid die belast is met het terugbrengen ervan, onder de leiding staat van Xhalax Sun, Aeryns moeder. Talyn werd gedwongen te vluchten, en is zo gescheiden geraakt van zijn moederschip Moya, waar de andere kopie van John samen met D'Argo (Anthony Simcoe), Chiana (Gigi Edgley) en Jool (Tammy Macintosh) naarstig op zoek is naar de restanten van een wormgat. Door het wormgat heeft John een gedeeltelijke transmissie van een Three Stooges-programma opgevangen, en meent dat de tunnel hem naar huis kan leiden. Of dat wel zo'n verstandig idee is, is nog maar de vraag, want Crichtons aartsvijand Scorpius (Wayne Pygram) zit John op de hielen. Hij wil de wormgat-technologie omvormen tot een wapen waarmee hij de op handen zijnde oorlog tussen de fascistische Peacekeepers en de mogelijk nog ergere Scarrans wil beïnvloeden. Zelf een hybride tussen de twee rassen is het bovendien niet eenvoudig om te bepalen waar Scorpius' loyauteit ligt. De twee groepen blijven van elkaar gescheiden, en houden zich gedeisd, want achter elke hoek van het universum kan een Peacekeeper Retrieval Squad op de loer liggen...



Indien U van de vorige paragraaf alweer geen laars begrepen hebt, kunnen we U hetzelfde advies geven als in de bespreking van deel 1 van seizoen 3 van Farscape en U alleen maar aanraden om ergens eerder in de historiek van de reeks in te pikken. Het middelste stuk van seizoen 3 van de cult-SF-serie bevat enkele hevige plotwendingen. Niet alleen zien we de liefde tussen Aeryn en John uitgroeien en tot een dramatische wending ontaarden in de dubbelaflevering Infinite Possibilities, ook wordt de confrontatie tussen Aeryn en haar moeder, een harteloze Peacekeeper-commandant, op de spits gedreven, en in deze reeks zit ook nog eens de aflevering Incubator, waarin we eindelijk een tipje van de sluier opgelicht krijgen omtrent de totnogtoe vaag gehouden afkomst van de hybride Scorpius. De strijd om de heerschappij over het Farscape-universum komt in een stroomversnelling terecht nu meer en meer de Peacekeepers en de Scarrans, geen van beide erg begaan met het lot van de andere, in hun ogen minderwaardige, rassen, in een strijd verwikkeld raken om de macht in het algemeen en de controle over de wormhole-technologie in het bijzonder. We zien tenandere op het einde van deze greep van acht afleveringen al heel even waartoe die technologie in staat is, maar toch weten de scenaristen het verhaal een zodanige draai mee te geven dat ze al hun troeven nog niet tegelijk uitspelen.

Toch wordt het voor de gemiddelde Farscape-kijker hoe langer hoe moeilijker om zich uit het kluwen van door elkaar lopende verhaallijnen nog een weg te kunnen banen, en dan hebben we het nog niet gehad over wie al eens occasioneel een aflevering meepikt. De cast in twee ploegen opdelen, met in elk van beide een exemplaar van John Crichton - wie nu de echte is en wie de kloon zullen we nooit weten - kan uiteraard als uitgangspunt voor enkele nieuwe scenario's dienen, maar met een beetje wrang cynisch gevoel kunnen we even goed stellen dat het een handige productietruc is om te besparen op het aantal acteurs; enkel Ben Browder moet voor de volle pot worden doorbetaald. Op decors, kostuums en animatronics wordt er echter blijkbaar geen cent bezuinigd. Het aantal vreemde esoterische wezens dat zich intussen op Moya heeft aangediend, en alweer verdwenen is, al dan niet aanspraak makend op de controle van het levende schip, is intussen niet meer te tellen. Het wilde natuurschoon van Australië, zo wordt eens te meer bewezen, kan met een minimum aan ingrepen weer eens doorgaan voor een hoop buitenaardse locaties. Waar echter niet op wordt ingeboet, is op het budget van de scenaristen, want ook in deze afleveringen weer wordt het ene salvo snedige dialogen na het andere op ons afgevuurd. Met de komst van Tammy Macintosh in de reguliere cast loopt de spanningen tussen Jool en Chiana regelmatig op tot een lokaal maximum, de eerste een eersteklas tuttebel zijnde en de tweede een stuk trailer trash, elkaar misschien wel respecterend maar dat blijkt niet echt uit de gegeven praktijkvoorbeelden. Stof te over dus voor alweer acht afleveringen vol exotische wezens met rare gewoonten en zeden, buitenaardse complotten en één sukkelaar die in dat wespennest moet trachten te overleven.



AFLEVERINGEN
3.8. Green-Eyed Monster
Aeryn, John en Crais worden aan boord van Talyn opgeslokt door een budong, en ze kunnen zich nog net verankeren in de slokdarm. Crais meent dat het mogelijk moet zijn om door het digestieve systeem van de budong heen te vliegen en er langs de "natuurlijke weg" terug uit te komen. Stark, die samen met Rygel in een noodsloep rond de budong ronddobbert, meent dat dat een slecht idee is, en hij wil de budong laten overgeven zodanig dat hij Talyn terug uitkotst. Om hun kans op overleven te maximaliseren dringt Crais erop aan dat Aeryn een neurale verbinding met Talyn maakt. John kan zijn jaloezie echter niet meer verkroppen.

3.9. Losing Time
Op Moya maken John, D'Argo, Chiana en Jool ongewild contact met een Rider, een wezen dat in één van hun vieren huist - maar ze weten niet van elkaar wie het is - en dat ervoor zorgt dat ze aan periodisch geheugenverlies lijden. Een ander wezen, Tallip, neemt de controle over Pilot en dus in feite over Moya over, en is niet van plan om weg te gaan vooraleer hij de Rider heeft gedood. De Rider die zich openbaart, zelf beweert dat hijzelf vredelievend is en dat het juist Tallip is die hem probeert kwaad te doen. Scorpius doet intussen een experiment bij een uit elkaar vallend wormgat, en kijkt daarbij niet op een leven meer of minder.

3.10. Relativity
Talyn is op een planeet geland waar een geneeskrachtig soort lianen zijn wonden kan helen. Helaas is het Peacekeeper Retrieval Squad hen op het spoor, en samen met de Colartas, een paar exotische huurlingen, is uitgerekend Xhalax Sun (Linda Cropper), Aeryns moeder, belast met het terugbrengen van Talyn én Crais. Crichton, Crais en Aeryn proberen de bloeddorstige spoorzoekers weg te lokken van Talyn; de grotere zwaartekracht op de planeet speelt hen hierbij in het voordeel. Voor Aeryn wordt het treffen met haar moeder een pijnlijke confrontatie met haar verleden.



3.11. Incubator
Scorpius onderwerpt zichzelf aan een medisch experiment, waarbij hij de neurale chip uit Johns hersens bij zich laat inplanten. Hij probeert hem te overtuigen het ontbrekende deel van de vergelijkingen voor de wormhole-technologie over te dragen, en motiveert ook waarom: hij toont John zijn jeugdherinneringen, als hybride kind van een Scarran-vader en een Sebacceaanse moeder, en ook hoe zeer de Scarrans de Sebacceans haten en uiteindelijk willen uitroeien. Intussen krijgt Moya het bezoek van Linfer (Johanna Kerrigan), die meent dat ze de component waardoor wormhole-technologie destructief is voor levende organismen heeft uitgeschakeld. Ze biedt de technologie aan John aan... in ruil voor Moya.

3.12. Meltdown
Talyn kan amper aan de neiging weerstaan om in een zon te vliegen.. Het schip wordt echter danig beschadigd, en er ontsnapt een gas dat alle remmingen bij de passagiers losmaakt. Rygel kan niet meer stoppen met eten, Crais wil de onbetwiste leiding over het schip, en John en Aeryn worden zo geil als boter. Stark ziet op Talyn een vrouw, Sierjna (Susan Lyons), die eerder op een soortgelijke Leviathan ook in de zon is getrokken, en tegen haar wil als slavin wordt vastgehouden door het etherische wezen Mu-Quillus (Mark Mitchell), die in opdracht van de concurrentie zo veel mogelijk Leviathans in de zon lokt.

3.13. Scratch 'n Sniff
Pilot is het eeuwige gekibbel tussen D'Argo en John zo beu als koude pap, en verplicht ze om een paar dagen van boord te gaan. Ze belanden samen met Chiana en Jool op de feestplaneet LoMo. De beide heren worden echter na een wilde nacht wakker zonder kleren of geld. Een getuige van hun wilde nacht, de spichtige Raxil (Francesca Buller), vertelt hen dat twee dames iets in hun drankje hebben gedaan. Is dat echter al niet zo'n leuke belevenis, dan is volgens Raxil wat Chiana en Jool is overkomen nog veel erger: twee louche types hebben hen in de bar Freslin gevoerd, een sterk afrodisacium waardoor de twee overgeleverd zijn aan de willekeur van Fe'Tor (Tamblyn Lord), de voornaamste leverancier van de hug drug. Nog volgens Raxil zijn de meisjes in gevaar, want er is een reden waarom Freslin zo gegeerd is...



3.14. Infinite Possibilities (1): Daedalus Demands
Crichton krijgt bezoek van Jack, de Ancient-alien (Kent McCord) die eertijds de wormgat-technologie in zijn hoofd heeft ingeplant. Jack beschuldigt hem dat hij de kennis heeft doorgegeven, want hij heeft een surveillance-foto van een Charrid die een operabele kopie van Johns Farscape-module door een wormgat is gereisd. Jack vreest dat de Charrids de Ancients, die een nieuwe thuisplaneet hebben gevonden, onder de voet zullen lopen. De neurale Scorpius-kloon in Johns geest helpt hem echter herinneren dat mechanicus Furlow (Magda Szubanski) (uit (Till The Blood Runs Clear) mogelijk de technologie heeft geperfectioneerd, om hem dan aan de meestbiedende te verlopen. Haar planeet is echter praktisch verwoest door pulsen van de nabij gelegen zon, en de Charrids hebben daarvan gebruik gemaakt om de planeet te veroveren. In een hinderlaag gelokt moeten Aeryn, John, Crais en Rygel zich tegen een aankomend leger van Charrids verdedigen; Talyn - en daardoor ook Crais - wordt door zo'n zonnevlam verblind. Van een gevangen genomen Charrid verneemt Rygel dat de Charrids een alliantie hebben gesloten met de Scarrans, en dat een Dreadnought op weg is naar de planeet om de wormhole-technologie te komen stelen. Jack meent dat hij de kennis in Crichtons geest kan activeren om er zo een wapen van te maken, maar dat zou betekenen dat de neurale Scorpius-kloon de lang begeerde technologie ook eindelijk zal kunnen verwerven.

3.15. Infinite Possibilities (2): Icarus Abides
Crichton is er eindelijk in geslaagd de Scorpius-kloon uit zijn geest te verbannen, maar hij realiseert zich dat, eens hij de kennis over het maken van een wapen met wormgat-technologie eigen heeft gemaakt, hij een even grote vijand voor de Ancients is dan de Scarrans. Wanneer het wapen bijna af is, gaat Furlow er mee vandoor. Crichton zet de achtervolging in, maar wordt zelf dodelijk radioactief bestraald. Een Scarran-verkenner heeft intussen Talyn ingenomen; hij heeft Crais en Stark onderworpen, en wenst dat ze een controle-chip bouwen zodat hij Talyn kan controleren.



BEELD EN GELUID
Het achtste deel uit deze Starburst-collectie is ook weer enkel te verkrijgen als set met drie double layer discs (met de afleveringen) en één single layer (met het bonusmateriaal), wat een stevige vooruitgang is ten opzichte van de flipper discs met de eerste zes delen op, alhoewel we het half over elkaar liggen van de discs in het doosje nog altijd knudde vinden. De beeldkwaliteit is meer dan bevredigend, voor zover U natuurlijk over NTSC-compatibele apparatuur beschikt, met hoge compressie, uiterst gedetailleerd beeld met veel schaduw en contrast, felle en vloekende kleuren die het exotische universum nog een tikje exotischer maken, en zonder tekortkomingen van betekenis. De Dolby Digital 5.1-track is alweer een puik stukje werk met veel surroundeffect, perfect passend bij de spookachtige atmosfeer die op de levende ruimteschepen overheerst, soms zéér laag dreunende en lang aangehoude bassen, en uiteraard elke aflevering opnieuw een hoop welgemikte pulsen uit laserpistolen, al dan niet vergezeld van de nodige dosis explosies. De Engelse ondertiteling is een zeer welkom hulpmiddel, en is zeer accuraat.



EXTRA'S
De selectie extra's op elk van de totnogtoe uitgebrachte Starburst-edities zijn erg uniform en gelijkend, maar bieden elke keer toch maar weer een mooie aanvulling op de afleveringen, alhoewel de zes minuten aan verwijderde scènes weer wat aan de korte kant zijn. Op het vlak van audiocommentaartracks is de eerste van de vier discs voorzien van twee exemplaren, waarbij deze keer telkens één acteur en één regisseur voor de micro worden gehaald. Voor Green Eyed Monster zijn dat Ben Browder en Tony Tilse, voor Relativity krijgen we de volgens ons niet eerder voorgeschotelde combinatie van regisseur Peter Andrikidis en acteur Lani John Tupu te horen, deze laatste zowel in hoedanigheid van acteur die Bialar Crais vertolkt als de stemacteur die Pilot inspreekt. Op discs 1 tot en met 3 vinden we gewoontegetrouw ook nog de encyclopedische tekstpagina's Cool Farscape Facts, The Farscape Chronicles en Alien Encounters terug, vergezeld door per aflevering één TV-promofilmpje

Het sleutelwoord op de bonusdisc is "interview". Een uitgebreide documentaire zoals die bij het afscheid van actrice Virginia Hey zoals op de vorige disc is er niet te bespeuren - in zekere zin al maar goed, anders zou dat duiden op een leegloop bij de cast, vandaar dat we in dit tussenliggende deel ons even tevreden zullen moeten stellen met wat standaard vraag-en antwoordgesprekken met vier van de hoofdacteurs, ditmaal Ben Browder, Wayne Pygram, een zonder make-up quasi onherkenbare Gigi Edgley en Paul Goddard. De interviews zijn er vooral op gericht om inzicht te geven in de evolutie van de personages, zijn met veel inzet voor de die-hard Farscape-fans gemaakt, maar zullen de occasionele kijker minder aanspreken. Stukjes muziek met componist Guy Gross zitten er ditmaal niet bij, we moeten het stellen met 6 updates van profielen van personages die sinds hun vorige biografie een langer CV hebben gekregen, dan wel voor de eerste maal in een dergelijke featurette verschijnen, te weten Chiana, Crais, Jool, Stark, Scorpius en als afsluiter de neurale kloon van laatstgenoemde (nogmaals: als U geen flauw idee hebt van wat een neurale kloon is, zou ik U niet adviseren om meteen in dit achtste deel in te stappen). Om af te sluiten krijgen we - bijna een verworven recht - alweer een fotogalerij van 21 minuten met productieaantekeningen, alsook wat cross-promotionele trailers, waaruit we enkel leren dat de gemiddelde Japanse cartoonist seksuele frustraties van problematische omvang heeft, en credits. Deel 3.2 is zeker op gebied van extra's niet het sterkste, maar wat geboden wordt, is solide genoeg, en het kan niet alle keren feest zijn. Bij het volgende deel gaat het kwantitatief weer erg in stijgende lijn, maar daarover volgende keer meer.

CONCLUSIE
Met dit achtste deel van Farscape zitten we besprekingsgewijs over de helft (12 delen plus The Peacekeeper Wars). De reeks wordt er gaandeweg niet slechter op, maar krijgt een donker en vager trekje. Maar in de experimentele sfeer die zo gecreëerd wordt is verhaalsgewijs veel mogelijk, zelfs een Roadrunner-cartoon (maar da's voor deel 9!). Op technisch gebied scoort deze dvd evenals zijn voorgangers uitstekend, alhoewel het geboden pakket extra's ditmaal uitzonderlijk niet echt uitschiet in kwantiteit.