FILM
Ondanks al de regels en de langdurige vrede tussen mensen en cyborgs, broeit er geweld in de futuristische stad Olympus. Tijdens een laffe terroristische aanslag raakt de cyborg Briareos Hecatombcales levensgevaarlijk gewond. Zijn vaste partner Deunan Knute krijgt zéér tegen haar zin vanaf dan Tereus, een Bioroid-kloon met het gezicht van Briareos voordat die 'omgebouwd' was, toegewezen als partner. Wanneer echter een groot aantal cyborgs én mensen een onverklaarbaar gedrag vertonen, is het hek van de dam en moet het drietal wel samenwerken om Olympus en zijn inwoners van de absolute ondergang te redden...

In onze recensie van Appurushîdo ofte Appleseed 2004 kon u al lezen dat we geweldig onder de indruk waren van de verbluffend mooie graphics, maar dat de mix van klassieke en vernieuwende technieken toch niet altijd even goed aansloten op elkaar. De uitwerking van het verhaal was niet slecht, maar bereikte nergens de diverse lagen en dynamiek die is terug te vinden in de originele strips van Masamune Shirow. Dus mits de nodige reserve begonnen we aan de sequel Ekusu Makina ofte Appleseed: Ex Machina, opnieuw ingeblikt door Shinji Aramaki. Was de talentvolle man erin geslaagd om de schoonheidsfoutjes weg te werken?

Het valt onmiddellijk op dat de gewezen 'koning van de actiefilm' John Woo (A Better Tomorrow, The Killer en Hard Boiled) instond voor de productie van de dure en ambitieus ogende CGI-sequel. Maagdelijk witte duiven vliegen op dat het een lieve lust is, de kogelhulzen dwarrelen in slowmotion in het rond en de spetterende actiescènes zijn gechoreografeerd alsof het om een kunstzinnig ballet gaat. Het ziet er dan ook allemaal geweldig spectaculair en vooral glad uit, maar Aramaki en de zijnen zijn door al dit 'moois' duidelijk vergeten om aan het verhaal evenveel aandacht te besteden. De uitwerking laat op meerdere verhaaltechnische vlakken dan ook te wensen over en de film uit 2004 lijkt Citizen Kane in vergelijking met Ex Machina. De vele gebeurtenissen, met zogenaamd 'complexe' menselijke emoties en bijhorende wendingen lieten ons bijzonder koud en je hebt meermaals het gevoel van 'Ai, daar zijn ze weer'. Hetzelfde geldt voor de animaties. Opgepast, die zijn werkelijk verbluffend en indrukwekkend, maar ondanks de nog verbeterde technieken past nog steeds niet alles mooi 'samen'. Het is bewonderenswaardig dat ze de absolute basis van karakterontwerpen nog steeds op de oude, klassieke manier doen (of toch tenminste die indruk willen geven), maar je krijgt weer dat 'vlees noch vis'-gevoel en dat neemt niet af bij het bekijken van de achtergronden! Hoewel die in de meeste scènes extreem fotorealistisch zijn, zijn er toch momenten dat we ons niet van de indruk kunnen ontdoen dat ze in sommige (begin)scènes niet evenveel aandacht hebben gekregen. Ook producent John Woo voegt enorm weinig toe, buiten zijn gekende platgereden truukjes. Appleseed: Ex Machina is dan ook het best te omschrijven als een Big Mac: Het ziet er enorm goed uit op de reclamefolder, het smaakt behoorlijk, maar voedzaam en gezond is het niet, en voor je het beseft, ben je het al weer vergeten. We zijn benieuwd wat Shinji Aramaki en co nog in hun mouw hebben  voor het ondertussen al aangekondigde derde deel in de populaire cyberpunk-saga.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.77:1-beeld ziet er verbluffend uit, met een goede scherpte en een prima detail. De heldere, levendige kleuren spatten van het scherm. Het beeld is erg contrastrijk en dramatische oneffenheden zijn niet aan de orde. Soms lijkt het beeld een softe gloed te hebben, maar dat hoort zo te zijn. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm en dynamisch, met een goed gevoel voor ruimte en een prima spreiding. De subwoofer doet eveneens zijn duit in het zakje en onderlijnt waar nodig de ruim aanwezige actiescènes. Ruis of storingen vormen zoals verwacht nergens een probleem, terwijl de dialogen gedurende heel de film mooi verstaanbaar blijven. Een prima kwaliteit, maar toch kennen we een lager dan gewoonlijke score toe voor het geluid wegens het ontbreken van de originele Japanse soundtrack. Voor de puristen onder ons: die is wél aanwezig op de gelijktijdig uitgebrachte Blu-ray van Appleseed: Ex Machina.

EXTRA'S
Op het eerste schijfje hebben we een audiocommentaar ingesproken door anime-expert Jerry Beck en producent Joseph Chou. De heren leveren een informatief stukje commentaar af met een boel anekdotes en weetjes over het maken van de film. Vervolgens is er de 16 minuten durende featurette "Team-Up: John Woo en Shinji Aramaki", die eigenlijk niet meer is dan een uitgebreide schouderklop voor beide filmmakers. Er komen een boel crewleden aan het woord en ook de beide talenten doen hun zegje. Interessanter is "Revolution: Animating Ex Machina", waarin men gedurende 20 minuten ingaat op het animatieproces en de evolutie van de technieken sinds het eerste deel uit 2004. Op de tweede disk staan maar liefst twee featurettes. In "East Meets West" (19 min.) krijgen we een idee van de invloed van Japan en manga op Amerika (en het westen) en omgekeerd. "Shirow's Journey: The Appleseed Chronicles" (20 min.) gaat over het ontstaan en de impact van de originele manga. Diverse specialisten en kenners geven hun mening over de beroemde en geliefde strips en zelfs Shirow doet zijn zegje via enkele mysterieuze notities. Leuke extra's voor de liefhebbers, maar voor een speciale editie valt zowel de kwantiteit als de kwaliteit wat te licht uit. 

CONCLUSIE
De actie in Appleseed: Ex Machina is bij momenten enorm spectaculair en de animaties zijn nog indrukwekkender dan in de voorloper. Toch besloop ons opnieuw het 'vlees noch vis'-gevoel als bij de film uit 2004. Het verhaal is weinig verrassend en John Woo dient stilaan nieuwe truukjes uit te vinden. De technische specificaties zijn buiten het schandelijk ontbreken van de originele soundtrack, dik in orde, maar voor een uit twee schijfjes bestaande 'special edition' valt het bonusmateriaal wat licht uit.