FILM Een kerstfilm in september? Moet kunnen. Love, Actually is een ensemblefilm. Dat betekent dat we niet één, maar verschillende verhalen - een stuk of tien - door elkaar krijgen, waarin de verschillende facetten van de liefde aan bod komen en waarmee regisseur Richard Curtis wil aantonen dat liefde werkelijk overal aanwezig is. Het geheel speelt zich af in de 5 laatste weken voor kerstmis 2003 en alhoewel enkele van de protagonisten elkaar kennen, staan de verhaallijnen los van elkaar met als enige verband dat ze uiteindelijk op één of andere manier eindigen op de luchthaven van Heathrow.
Beginnen doen we met Billy Mack (Bill Nighy), een aan lager wal geraakte rocker die met een kerstversie van het nummer "Love Is All Around" tracht om de boysband Blue op kerstavond van de gegeerde nummer één-plaats te houden. Hij zweert dat hij, mocht zijn plan slagen, op kerstavond het nummer op tv in zijn blote kont zal zingen (playbacken). Billy's enige steun is zijn manager Joe (Gregor Fisher) die tegen beter weten in in zijn talent tracht te geloven. Misdaadschrijver Jamie Bennett (Colin Firth) ontdekt dat zijn vriendin een verhouding heeft met een ander en hij trekt zich verbitterd terug in Marseille waar hij verliefd wordt op zijn Portugese schoonmaakster Aurelia (Lúcia Moniz), alhoewel hij geen jota Portugees spreekt en zij geen woord Engels. Daniel (Liam Neeson) is net weduwnaar geworden en daardoor een tijdje van de liefde af - tenzij, zo beweert hij, Claudia Schiffer toevallig voor zijn neus mocht opduiken. Zijn voornaamste zorg is echter zijn stiefzoon Sam (Thomas Sangster) die de eerste liefde van zijn leven beleeft. Zijn aanbedene is het Amerikaanse meisje Joanna Anderson (Olivia Olson), de coolste meid op school. Hij hoopt door muzikant te worden haar aandacht te trekken. Eén van Daniels vrienden, Karen (Emma Thompson), zit vast in een liefdeloos huwelijk met de saaie directeur Harry (Alan Rickman) die op zijn werk constant op zijn hoede moet zijn voor secretaresse Mia (Heike Makatsch) die hem voor zich tracht te winnen. Sarah (Laura Linney), een andere secretaresse, zou eigenlijk wel willen toegeven aan haar gevoelens voor haar knappe collega Karl (Rodrigo Santoro), maar al haar aandacht wordt opgeslorpt door de zorg voor haar zwakzinnige broer Michael (Michael Fitzgerald). Karens broer is David (Hugh Grant), de kersverse eerste minister van Engeland die bij het publiek redelijk geliefd is wanneer blijkt dat hij niet langer wil dat Engeland het schoothondje van de Verenigde Staten is en de president (Billy Bob Thornton) dat tijdens een persconferentie ook met zoveel woorden zegt. Davids echte probleem is dat hij de president heeft zien dollen met de stagaire Natalie (Martine McCutcheon) op wie hij stiekem zelf een oogje heeft. Ook volgen we nog de wittebroodsweken van Peter (Chiwetel Ejiofor) en Juliet (Keira Knightley) wier leven een heel aparte wending krijgen wanneer blijkt dat Peters beste vriend Mark (Andrew Lincoln) al jaren heimelijk verliefd is op Juliet die zijn gevoelens heeft geïnterpreteerd als jaloerse afstandelijkheid. Colin Frissell (Kris Marshall) meent dat Amerikaanse meisjes op zijn sexy (?) Brits accent zullen vallen en hij spendeert zijn laatste cent aan een vliegtuigticket richting Wisconsin, waar hij meent dat de meisjes als vliegen voor hem zullen vallen. En tot slot zijn er nog pornoacteurs John (Martin Freeman) en Judy (Joanna Page) die elkaar voor hun job dagelijks bespringen, maar nog nooit een conversatie over echte liefde hebben gevoerd.
We zullen maar met de deur in huis vallen en zeggen waar het grootste euvel van deze film zit. Richard Curtis is een briljante scenarist, maar een belabberde regisseur. Zo, het is eruit. Love, Actually is een vrij ingewikkeld amalgaam van vertellingen over de liefde en om alle verhaallijnen uit elkaar te houden is de twee uur en tien minuten die de film duurt nauwelijks voldoende. Zoals we in de extra's zien, is het origineel teruggebracht van een originele, onwerkbare drie en een half uur, door van elk van de hoofdpersonages minstens één scène weg te halen. Curtis had beter geopteerd om in enkele van de verhaallijnen tout court de schaar te zetten (suggesties: Peter, Juliet en Mark; Colin de zelfverklaarde seksgod; John en Judy) en de andere serieuzer uit te werken. Nu krijgen de personages niet de binding met de kijker die ze behoren op te wekken en da's jammer, want enkele van de verhalen zijn emotioneel goed uitgewerkt, zoals dat over Liam Neeson die als weduwnaar moet zien overeen te komen met zijn stiefzoontje, dat qua geloofwaardigheid puntgaaf in orde is en enkele bijzonder geslaagde gags bevat. Let maar eens op het opschrift op het bordje op Sams kamer dat voortdurend verandert. Andere verhalen, zoals dat over Kris Marshalls personage, zijn ronduit onnozel - of dacht u werkelijk dat een bloedhete Elisha Cuthbert, voorzien van een allergie tegen pyjama's, in de eerste de beste bar zit te wachten op seks met de één of andere pummel uit het Verenigd Koninkrijk. Hugh Grant mag in deze film weer zijn stuntelende zelf zijn, wat altijd goed is voor een paar leuke gags. En acteurs als Alan Rickman en Emma Thompson moeten niet veel moeite doen om hun respectieve rollen geloofwaardigheid te geven.
Nee, aan inventiviteit is er in deze Love, Actually geen gebrek en dat is tegelijkertijd de zwakte, want met het basismateriaal had regisseur Richard Curtis gemakkelijk een film of vijf kunnen vullen die zonder probleem het niveau van zijn vorige films zoals Four Weddings And A Funeral en Notting Hill evenaren. Nu lijkt het net of de man nog maar een maand te leven had en per se nog al zijn goede ideeën in één rommelpotje van een film wilde proppen, waardoor sommige scenariolijnen zich nog in een embryonaal stadium schijnen te bevinden en het scenario bijgevolg te grote sprongen maakt. Kenmerkend hiervoor is bijvoorbeeld de eerste verwijderde scène op de disk, waarin de verhaallijn over Liam Neeson erg geloofwaardig wordt aangevuld, in plaats van afgehaspeld zoals nu in de film het geval is. De film barst ook werkelijk van de cameo's, onder meer door Rowan Atkinson, Claudia Schiffer (de echte!), January Jones, Elisha Cuthbert, Shannon Elizabeth en Denise Richards, en ook hier geeft Curtis de indruk van alles tegelijk in zijn film te willen stoppen. Hierdoor is Love, Actually net té druk geworden en té onvoldragen om inhoudelijk als topper bestempeld te worden. In vergelijking met andere romantische voorgekauwde Hollywoodprut scoort de film toch nog altijd behoorlijk; hij bevat wel die typische Britse flair die je in Amerikaanse romcoms niet terugvindt. Liefhebbers van het vorige werk van Curtis zullen met deze niet-alledaagse invulling van het begrip 'romantische komedie' meer dan waarschijnlijk met plezier genoegen nemen.
BEELD EN GELUID
Het beeld is een beetje opgekrikt ten opzichte van de dvd. Alhoewel er nog steeds aliasing te zien is op bijvoorbeeld het hekwerk op Downing Street 10, bevatten bepaalde scènes meer details, zoals die waarin alle kindjes op het einde een concert geven. In high definition is de kleurencompositie smaakvol en helder. Ook de eindcompositie, waarin het beeld uit elkaar wordt getrokken in een soort van mosaiek, heeft veel meer impact in zijn high definition-gedaante. De geluidstrack is vervangen door een DTS-HD MA 5.1-track, wat bij Universal gelukkig tegenwoordig de standaard is. In verhouding tot het onderwerp van de film zijn er nogal wat surroundeffecten te beleven. Zo pannen de zijspeakers langzaam open wanneer Jump van The Pointer Sisters weerklinkt op het moment dat eerste minister Hugh Grant zich aan een dansje waagt, in de veronderstelling dat hij helemaal alleen op Downing Street 10 is, en ook de studio-opnames van Billy Macks eeuwig mislukkende rotsong "Christmas is all around" heeft een akoestiek die volledig overeenkomt met die van een muziekstudio. Dit is technisch een aangename release.
EXTRA'S We zijn aangenaam verrast door het pakketje extra's dat bij deze film is gevoegd. De Europese en de Amerikaanse dvd hadden namelijk andere extra's en die zijn voor deze Blu-rayrelease broederlijk samengevoegd. Eerst vinden we tien verwijderde scènes (37) terug, telkens ingeleid door regisseur/schrijver Richard Curtis, die hiermee nog maar eens duidelijk het voornaamste gebrek van zijn film blootlegt, maar de eerlijkheid siert hem. Daarnaast kunnen we de audiocommentaartrack activeren, waarin we regisseur Richard Curtis, acteurs Hugh Grant en Bill Nighy en mini-acteur Thomas Sangster aan het woord horen. 5 Muzikale hoogtepunten (21 min.) worden gepresenteerd door de makers, telkens met een woordje uitleg en het fragment uit de film. Tussen deze Music Highlights vinden we vijf filmfragmentjes terug, elk voorafgegaan door een stukje uitleg van Richard Curtis waarom hij onder meer voor die welbepaalde nummers heeft gekozen. Dan herbergt deze sectie nog een featurette "The Story Tellers" van een kleine tien minuten met een greep interviews en fragmentjes. Afgesloten wordt er met de videoclips van Kelly Clarkson "The trouble with love is" (4 min.) en natuurlijk de onvermijdelijke Billy Mack "Christmas Is All Around"(4 min.) die in de film ook voorkomt. Behalve een paar cross-promotionele trailers die toch hun actualiteitswaarde hebben verloren en reclamefilmpjes voor Oxfam, is dit dus de meest complete versie van Love Actually.
CONCLUSIE Love, Actually is best een aardige film, maar alleszins niet het kroonjuweel van Richard Curtis dat, zijnde zijn regiedebuut, de hooggespannen verwachtingen van fans van de betere romantische film inlost. Op de presentatie is weinig tot niks aan te merken. Om een topstatus te verwerven behoorde het bonusmateriaal wat uitvoeriger te zijn.
Studio:
Universal
Regie:
Richard Curtis Met:
Alan Rickman, Bill Nighy, Colin Firth, Emma Thompson, Hugh Grant, Laura Linney, Liam Neeson, Martine McCutcheon, Rowan Atkinson, Martin Freeman
• Geanimeerde menu's
• 10 Verwijderde scènes • Commentaartrack door Richard Curtis, Hugh Grant, Bill Nighy en Thomas Sangster
• 5 Muzikale hoogtepunten • Documentaire "The storytellers" • Videoclip Kelly Clarkson "The trouble with love is" • Videoclip Billy Mack "Christmas Is All Around"