FILM
Dé grote aantrekkingskracht van het land Dor is dat ze er elk jaar "soepdag" vieren en meesterkok André (een erg herkenbare Kevin Kline) één van zijn vermaarde creaties op de wereld loslaat. Dit jaar loopt het met de soep ín de soep, want er belandt een rat in het brouwsel en de eerste die er van proeft - en laat dat nu net de koningin (Patricia Cullen) zijn - valt flauw van verbazing en verdrinkt jammerlijk in haar eigen bord. Tot zover een onbeschaamde rip-off van Pixars Ratatouille. De koning is er zo het hart van in dat hij het maken van soep en de aanwezigheid van ratten in zijn koninkrijk verbiedt. De ratten worden gedwongen om ergens ondergronds te leven, al waar ze al snel hun parallelle maatschappij opzetten. Vooral de gewetensvolle rat Roscuro (Dustin Hoffman), de rat die in de soep zat, voelt zich diep schuldig over het feit dat hij ervoor verantwoordelijk is dat de ratten zo'n miserabel bestaan moeten leiden. Maar: het was toch een ongeluk?

En ergens tussen de ratten en de mensen wonen nog de muizen, die (voorlopig nog) geduld worden. Angst is hun tweede natuur en ze zijn zo schichtig als wat... behalve de kleinde Despereaux (Matthew Broderick), die liever aan zijn conditie werkt door het laten dichtklappen van muizenvallen en die liever de boeken leest die hij geacht wordt te verslinden. In zijn verbeelding is Despereaux, ondanks zijn lilliputtergestale en een paar zeiloren waarop Willy Claes jaloers zou zijn, dan ook een hoofse ridder die zich heeft voorgenomen om de vrede in het rijk te herstellen. Hij contacteert de prinses (Emma Watson) die in haar toren opgesloten zit en belooft op zijn woord van eer dat hij de situatie zal uitklaren om weer een glimlach op het gezicht van de rouwende koning te toveren. De andere muizen zijn niet zo opgezet met Despereaux' uitstapjes en ze verbannen hem naar de rattenwereld, alwaar hij gedwongen wordt om het tijdens een soort arenagevecht op te nemen tegen een kat. Hij overleeft het gevecht ter nauwernood en wordt als "slaaf" opgekocht door Roscuro, die meent dat Despereaux de enige is die de waanzinnige machtswellust van de ratten kan stoppen. Boven de grond wordt intussen de prinses belaagd door varkenshoedster Miggery Sow (Tracey Ullman), die ambities heeft om zelf prinses te worden.

The Tale Of Despereaux is best een leuk uitgevoerde animatiefilm zonder al te veel moreel gezwets, maar al wat in het scenario niet gewoon koudweg gestolen is uit andere animatiefilms, heeft een zodanig troebele samenhang dat het toch even moeite vraagt om te kunnen volgen. Ook is de animatie duidelijk van een tweederangsniveau: studio's als Dreamworks en Pixar leggen de lat véél hoger. Leuk is dan weer de cast met redelijk grote name, variërend van Matthew Broderick over Robbie Coltrane, Dustin Hoffman, Emma Watson tot en met zelfs Tracey Ullman.

BEELD EN GELUID
Op Blu-ray komen de details zoveel beter tot hun recht dan op de dvd. Het zwartniveau is rechttoe rechtaan, de kleuren zijn stabiel genoeg om een aardbeving te overleven en ze maken van de bonte beestenboel een kleurig stelletje; qua animatie van menselijke figuren wordt de bal evenwel misgeslagen; zelfs de cartooneske stijl die Pixar bijvoorbeeld hanteerde in The Incredibles is stukken beter dan deze statische bleekscheten. Noemenswaardige fouten zijn er niet te bespeuren. De Engelse DTS-HD MA 5.1-track is evenwichtig en laat af en toe zijn volle capaciteit tot ontplooiing komen. De dialogen worden er niet door naar de achtergrond gedrukt en ook de soundtrack klinkt nog redelijk, alhoewel dit werkstuk van William Ross niet meteen de geschiedenis in zal gaan als een memorabele soundtrack.

EXTRA'S
We krijgen twee weggelaten liedjes: It's Great To Be A Rat en het toepasselijk getitelde Soup (4:36) en een veel te korte making-of-documentaire (11:41). Daarnaast vinden we nog een uitgebreide storyboard to film comparison (35:08) terug.

CONCLUSIE
The Tale Of Despereaux is inhoudelijk een te groot lichtgewicht om met de grote jongens te kunnen meespelen, en veel kinderen zullen afknappen op de niet-rechtlijnige verhaallijn. Daarnaast zitten er genoeg elementen in die onze sympathie opwekken, maar deze film is absoluut geen origineel product waarvan we kunnen zeggen "dát is nu eens goed gevonden!".