FILM
De pas uit het ei gesprongen Aladar (D.B. Sweeney) belandt bij een nest lemurs, die hem opvoeden als één van hen, want je weet maar nooit wanneer er een dergelijke soort loebas het voor je kan opnemen. Het zijn echter de eerste dagen van de meteorietenregen die uiteindelijk de dinosaurussoort van de aarde zou verdrijven; echter niet zo in een Disneyfilm natuurlijk; Aladar vindt al snel aansluiting bij een groep soortgenoten onder leiding van de niet echt sociaal te noemen Kron (Samuel E. Wright), en een Disneyfilm zou een Disneyfilm niet zin als er daar geen volslanke deerne (hey! het is en blijft een dinosaurus!), Neera (Julianna Margulies) zou rondlopen, die Aladar eerst een hufter vindt maar dan toch gecharmeerd raakt door zijn grenzeloze naïviteit. Doel van de queeste: een bewoonbare vallei vinden die om de één of andere niet-gespecifieerde reden toch zou moeten bestaan. Nadeel: Aladar moet natuurlijk kiezen tussen zijn "oude" metgezellen en zijn nieuwbakken familie.

*zucht* Waar hebben we dat nog gezien? Tarzan? Correct. Jungle Book? Correct. Het staaft alleszins de bewering van een ex-collega, een germanist, die zei dat dit soort verhaaltjes essentieel maar op een zevental verschillende plotlijnen rust, die in essentie elkaar opvolgen. Kan kloppen, maar voor deze Dinosaur hebben ze de lat wel érg laag gelegd, en hebben ze zowat elk aspect uit de film uit een andere film gepikt. We mogen immers niet vergeten dat in 2000 de grote deal tussen Pixar en Disney nog niet rond was, met de gekende gevolgen: Disney probeerde zélf om CGI-films te produceren, soms met rampzalige gevolgen, het débâcle Chicken Little uit 1995 indachtig. Pas toen Lasseter ook als CEO op de Disneystoel plaatsnam, werden de eigen CGI-producties (i.e. niet-Pixarproducties) min of meer aanvaardbaar, zoals Bolt en recent nog Tangled. Disney zit daarmee weer op het juiste spoor en dat zien we graag, maar we zitten dan toch intussen maar mooi opgescheept met enkele restfilms zoals Chicken Little en Meet The Robinsons waarbij de makers van geen hout pijlen meer kon maken. Dinosaur hoort in dit rijtje thuis, en alhoewel de studio in het begin wel over de technische kant van de zaak kon oordelen, ging er geregeld wat mis bij de artistieke afdeling, die niets anders deed dan rondjes draaien bij dezelfde tot op de draad versleten formules, terwijl Pixar tegen die tijd al twee Toy Stories en A Bug's Life in de etalage hadden staan. Dinosaur is iets té realistisch voor de allerkleintjes en iets te stompzinnig voor de groteren; geen enkele van de karakters heeft ook maar het minste kleur of charme, veelal is het herinneren van de voornaam van de personages al te veel gevraagd.

BEELD EN GELUID
Op visueel gebied is Dinosaur een transfer die geen hoge toppen scheert. Het beeld is niet echt scherp, en ziet er plat en ongenuanceerd uit. De scherpte voor details op de voorgrond en op de achtergrond is nagenoeg identiek, waardoor het lijkt alsof het beeld geen focus en geen diepte heeft. Het kleurpalet is maar beperkt, waardoor er in scènes zoals bij de inslag van de meteoriet kleurbanden ontstaan. Het zal allicht de bedoeling niet zijn geweest van Disney om hier een vibrant en spetterend geheel van de maken, maar aan Dinosaur zijn zowel inhoudelijk als vormelijk kosten. In close-ups zijn zaken zoals de textuur van de dinosaurushuid en dergelijke wel prima onderscheidend. Er is bovendien geen DTS-HD of Dolby TrueHD-track aanwezig, we moeten het met andere woorden met een ongecomprimeerde PCM 5.1-track stellen ofwel met een dynamisch zeer beperkte Dolby Digital 5.1-track. Veel lawaai produceren is echter tot nader orde geen synoniem van een verfijnd uitgewerkt geluidslandschap met veel detaillering. De PCM-track is daarom iets beter, met onder meer natuurlijk uitgewerkte echo's en dialogen die netjes in de frontkanalen gesitueerd zijn. De muziek is bombastisch en weinig geraffineerd.

EXTRA'S
Op de dvd waren nog wat bonussen terug te vinden. Hetgeen op deze disk voor bonusmateriaal doorgaat is echter een dijenkletser van formaat. Naast de korte animatiefilm Origins (6:12) die eerder als showcase voor het medium dient, krijgen we The Monster Cloud (4:10), een dissectie van één van de sleutelscènes van de film.

CONCLUSIE
Niet alleen is Dinosaur één van de makkelijkst te vergeten producties die ooit uit de Disneystudio's zijn gerold, qua techniek is deze Blu-ray zonder meer ondermaats, en de extra's zijn een giller.