Filmfans die dwepen met gore horrorfilms zullen zonder twijfel in hun nopjes zijn met Gothic & Lolita Psycho, want in dit Japanse festijn vloeit het bloed ruim anderhalf uur langs alle kanten van je televisiescherm en zoals dat vaak het geval is in dergelijke films moet je ook in deze prent van Go Ohara niet te veel van het verhaal verwachten.
 

 

Yuki (Rina Akiyama) ziet op jonge leeftijd hoe vijf personen haar moeder op rituele wijze om het leven brengen. Jaren later is Yuki opgegroeid tot een adembenemende babe die met haar uitdagende gothic kledij de hoofden van de jongens op hol brengt. Niet dat ze veel tijd heeft voor dit soort plezier, daar ze immers de heilige taak op zich heeft genomen om de vijf moordenaars van haar moeder te wreken en nog wel met haar zwarte paraplu! Neen hoor, Yuki waant zich geen Mary Poppins, wel is haar paraplu een ingenieus moordwapen waarop een mes is gemonteerd en als dat niet lukt, kan ze hem nog altijd als drilboor gebruiken. De zoektocht naar de moordenaars van haar moeder brengt haar onder meer naar een bizarre gokhal, The Tokyo Gothic, die wordt uitgebaat door de Yakuza-bazin Sakie. Die goktent is een waar paradijs voor ziekelijke zielen, zo kun je er naar hartenlust meppen op de vingers van ontvoerde slachtoffers of gewoon één of andere pineut bewerken met een gasbrander. Eens Sakie onder de zoden ligt, gaat Yuki op zoek naar haar volgende slachtoffer, nl. Lady Elle (Misaki Mornose) en ook al is dat geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, slaagt het gothmeisje er toch in om deze harde tegenstander eveneens op een bloederige manier naar het hiernamaals te verwijzen.
 

 

U zucht, want u hebt dit verhaaltje reeds eerder gehoord in Kill Bill? U hebt gelijk, want Gothic & Lolita Psycho is niet meer dan een goedkope splashversie van Tarantino's meesterwerk, maar wat zou het? Dit is voortreffelijke Japanse horror die slechts één doel voor ogen heeft: vrouwelijk schoon combineren met bloederige scènes. Hoofdrolspeelster Rina Akiyama won trouwens in 2007 de prijs voor de mooiste kont van Japan. Tja, het zijn en blijven Japanners, weet je?
 

Ook al is deze film met een minimum aan financiële middelen gedraaid, toch is het beeld steeds haarscherp en zullen de liefhebbers van ketchupbloed in de wolken zijn dat ze de gruweltaferelen in hun mooiste en beste kleuren kunnen bewonderen. Het geluid is eveneens prima met een soundtrack die bestaat uit elektronische Dead Can Dance-achtige nummers en dus zeker zal worden geapprecieerd door de gothfans.
 

 

Behalve wat trailers die fans van Japanse horror nog meer zullen doen lekkerbekken, is hier niks aanwezig.
 

Het staat buiten kijf dat Gothic & Lolita Psycho voer is voor de fans van extreme horrorfilms, want op cinematografisch vlak valt er niks te rapen. Wie echter gaat voor horrorentertainment met bloederige en walgelijke scènes kan negentig minuten lang zijn hart ophalen aan dit horrorpareltje van Go Ohara. Neen, kunst is het niet en volgens de normen van het boekje is Gothic & Lolita Psycho niet eens een goede film, maar het is wel griezelentertainment van de bovenste plank .