Je kan het eigenlijk als een klein mirakel beschouwen dat Luis Buñuel alsnog de roman van Benito Perez Galdo heeft kunnen verfilmen. De koning van de surrealistische film liep al vanaf 1962 met dat idee rond, toch slaagden Spaanse moraalridders er keer op keer in om diens plannen aan banden te leggen. Enkele jaren later toen Luis Buñuel naar zijn vaderland terugkeerde, klopten de producers van Epoca onmiddellijk aan zijn deur aan om hem te overhalen om de filmopnames weer te laten starten. Aanvankelijk had de Spanjaard daar maar weinig zin in, hij was namelijk al volop bezig aan The Monk met Jeanne Moreau. Uiteindelijk gaf de filmmaker toe. Meer zelfs, Tristana moest de symbolische terugkeer van Buñuel naar Spanje worden. De furore was evenwel van zeer korte duur omdat Buñuel opnieuw werd geconfronteerd met de censuur: hij moest plechtig beloven dat hij niks aan het script zou veranderen indien hij de nodige centen wilde vergaren. Gelukkig waren er ook nog Franse producenten in het spel. Zij eisten alleen maar dat Luis Buñuel de hoofdrol aan Catherine Deneuve zou geven. Dat was geen probleem voor de cineast, want dankzij de briljante rol van de Franse diva in Belle De Jour was Luis Buñuel een internationale filmgod geworden. Ook Tristana werd een gigantische succes (althans naar Buñuels normen toch) en de film werd voor een Oscar voor de Beste Buitenlandse Film genomineerd.
 

 

Tristana vertelt het trieste verhaal over een jonge vrouw uit Toledo (Catherine Deneuve) die op achttienjarige leeftijd haar moeder verliest. Zij wordt door Don Lope (Fernando Rey) in huis genomen. Deze aristocraat wordt alom verfoeid wegens zijn vrijzinnige opvattingen. De dorpelingen beschouwen hem als een ketter. Lope bezit wel een gigantisch fortuin, toch blijft hij afhankelijk van zijn katholieke zus die de teugels stevig in handen heeft. Don Lope kan alleen maar macht uitoefenen over zijn onderdanen en dus ook over Tristana. Hij ziet zichzelf als voogd en echtgenoot. Tristana wordt zijn gevangene, volgens zijn opvattingen blijft een vrouw alleen maar eerzaam als zij thuis blijft. In haar dromen ziet de wanhopige Tristana hoe het hoofd van Don Lope als een klepel in een klok hangt. Zij walgt van haar geliefde en zoekt raad in de armen van de jonge schilder Horacio (Franco Nero).
 

Tristana mag gerust omschreven worden als een brave film. Luis Buñuel zou natuurlijk Luis Buñuel niet zijn mocht hij de kijker niet choqueren (een geamputeerde Catherine Deneuve bijv.), doch laat hij heel wat heilige huisjes staan. Of misschien net niet omdat hij flink te keer gaat tegen de kerk. Meestal geniet Luis Buñuel in zijn films van perverse spelletjes, maar in dit verhaal  is een onschuldige kus op straat al een onvergeeflijke zonde. Natuurlijk hekelt Luis Buñuel daarmee de bekrompenheid van de katholieke kerk.
 

 

Wie zich laat afschrikken door de naam Luis Buñuel, mag deze angst bij Tristana vergeten. Met wat goede wil kan je de film gerust als een intelligent kostuumdrama beschouwen. Catherine Deneuve schittert nog maar eens op onnavolgbare wijze en ook Fernando Rey toont in Tristana waarom hij één van de steunpilaren van de Spaanse cinema is. Een klassieker dus om u tegen te zeggen.

BEELD EN GELUID
Terwijl je in de VS met het grootste gemak bijna alle films van Luis Buñuel op Blu-ray kan vinden, moeten we het in onze contreien stellen met de verouderde Universal-releases (alleen Belle De Jour is op een blauw schijfje beschikbaar). De kleuren zijn wat gedateerd en je ziet ook geregeld streepjes en andere storingen in verschillende scènes. De geluidsband is mono en er valt heel wat geruis te horen. Tristana smeekt dus (net als alle andere Buñuel-films) om een restauratie. De vraag is alleen wie er bij Universal deze beslissing zal durven nemen.
 

EXTRA'S
Er staat geen extra materiaal op deze dvd.

CONCLUSIE
Tristana is een enigszins gemakkelijke Luis Buñuel die zonder twijfel een breed publiek kan aanspreken. In deze film schetst de surrealist het aangrijpende verhaal van een jonge vrouw die in de jaren 20 door haar voogd psychologisch wordt gegijzeld. Deneuve is nog maar eens indrukwekkend. Dat adjectief kan jammer genoeg niet voor de aftandse beeldkwaliteit gebruikt worden.