FILM 
Niet iedere filmcriticus was in zijn nopjes toen de achttiende film van arthouseregisseur Kim Ki-Duk in Venetië met de Gouden Leeuw aan de haal ging. Met de filmstijl van de Zuid-Koreaan hadden de "filmkenners" geen probleem, jaren geleden stonden immers zijn pareltjes Spring, Summer, Fall, Winter... And Spring en Bin-jip hoog in hun eindejaarslijstjes genoteerd. Wel vond men het geweld veel te expliciet. Sommige slimme jongens (ofschoon de film nooit de Belgische bioscoopzalen haalde) bestempelden de prent gewoon als een horrorfestijn. Maar daarmee heeft Pieta niets te maken. De echte duivel is (zoals één van de hoofdpersonages het zelf zegt) gewoon het geld. Een mens is tot alles in staat, zeker als hij honger heeft. Het blijft moeilijk om uit te maken of de maatschappij daar voor verantwoordelijk is of niet. Feit is dat geweld wel degelijk bestaat.  Als "serieuze" filmcritici daar hun ogen willen voor sluiten dan is dat hun zaak, regisseurs als Kim Di-Duk zorgen er in ieder geval voor dat ze open blijven.

In de krottenwijken van Seoul leeft Kang-do (Lee Jung-jin). De maffiabazen sturen deze gespierde knaap naar kleine handelaartjes die met moeite de eindjes aan elkaar kunnen knopen. De kunst bestaat erin om deze arme sukkels te overhalen om een lening aan te gaan. Iedereen weet dat geen van hun ooit deze woekerprijzen kan terugbetalen, maar daar heeft de maffia een goede oplossing voor gevonden: de verzekering. Kan je je schulden niet aflossen, dan komt Kang-do gewoon je botten verbrijzelen. Met het geld dat je nadien van de verzekering krijgt kan je dan netjes je lening afbetalen. Kang-do wordt door de hele wijk gevreesd, maar dat laat hem koud. Hij oefent alleen maar zijn job uit. Alles verandert als een oudere vrouw (Jo Min-su) in zijn leven verschijnt. De dame beweert dat zij zijn moeder is. Plotseling ziet Kang-do de wreedheid van zijn daden in, alleen is er geen weg meer terug.

Over Pieta zijn er heel wat schrijfsels de wereld ingestuurd. Alles hangt er natuurlijk van af hoe je het bekijkt. Je kan zoals sommige moraalridders enkele scènes isoleren (bijv. die over incest), maar je kan de film natuurlijk ook als een regelrechte aanklacht tegen de huidige samenleving zien. Iedereen met wat gezond verstand weet beslist wat Kim Ki-Duk precies bedoelt...

BEELD EN GELUID
Over de beeldkwaliteit van deze transfer zwijgen we maar beter. De buitenopnames vallen enigszins mee en kunnen (ook al zie je alleen maar sloppenwijken) als mooi worden bestempeld. Vanaf het moment dat de camera binnenshuis trekt wordt het evenwel huilen met de pet op. Niet alleen vloeien de kleuren in elkaar, ook lijkt het alsof de kleuren zelf helemaal verdwenen zijn. Toegegeven, dit soort films bekijk je nooit vanuit een technisch standpunt, toch blijft het een bittere pil dat zulke knappe werken op zo'n manier worden behandeld.

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op deze disk.

CONCLUSIE
Pieta is gemaakt door een regisseur die de harde realiteit niet schuwt. Wereldvreemde critici noemen het afgrijselijke horror die ontsproten is aan het brein van een perverse filmmaker. Kim Di-Duk maakt misschien wel gretig gebruik van de bikkelharde excessen waartoe een mens in staat is, toch blijft Pieta in de eerste plaats een knap stukje maatschappijkritiek.