FILM
Nomi Malone (Elizabeth Berkley) droomt ervan om ooit een succesvolle professionele danseres te worden. Ze vertrekt naar de gokstad Las Vegas om haar droom waar te maken. Nauwelijks aangekomen in Las Vegas en haar bagage wordt gestolen. Alles wat ze bezat, zat in haar bagage. Gelukkig wordt ze opgevangen door Molly (Gina Ravera), die haar zelfs aanbiedt om bij haar te komen inwonen. Nomi gaat akkoord en ze worden de beste vriendinnen. Met haar danscarrière gaat het wat minder, want verder dan een job in een lokale stripclub geraakt ze niet. Tot ze via Molly, die achter de schermen werkt van de groots opgezette Las Vegas-show "Goddess", in contact komt met de sluwe hoofdrolspeelster Cristal Connors (Gina Gershon). Voor ze het goed en wel beseft zit ze in het decadente wereldje van de Vegas-shows vol sex, drugs en jaloezie...


Na het ongelofelijke succes van gewelddadige SF-films zoals RoboCop (’87) en Total Recall (’90), ging regisseur Paul Verhoeven nog een stapje verder met de erotisch getinte Basic Instinct. Vanaf het aankondigen van deze film werd er moeilijk over gedaan! Vrouwen- en homobewegingen protesteerden tegen de film en probeerden deze zelfs tegen te houden! Toen de film op 20 maart 1992 in Amerika werd uitgebracht, bracht deze in zijn openingweekend het stevige bedrag van 15 miljoen $ op. De 49 miljoen $ gebudgetteerde productie bracht wereldwijd uiteindelijk het fantastische bedrag van 353 miljoen $ op. Gesterkt door immense succes gingen regisseur Verhoeven en producer Mario Kassar nog een stapje verder met de productie van Showgirls. Scriptschrijver Joe Eszterhas, die na Basic Instinct even de dikst betaalde scriptschrijver van Hollywood was, werd ook opnieuw aangetrokken. Voor de hoofdrol werd Elizabeth Berkley gevraagd. Deze onschuldige schone was voorheen het bekendste van de successerie Saved By The Bell en Paul Verhoeven wilde van haar, net als met Sharon Stone in Basic Instinct, een nieuwe ster maken! Andere bekende namen in de cast zijn Kyle MacLachlan (Dune, Twin Peaks), Gina Gershon (Face/Off, Driven), Glenn Plummer (Speed 1 & 2) en Robert Davi (Die Hard, License To Kill). Toen bekend raakte dat de film de beruchte NC-17 rating ging krijgen, geraakte de hype en he protest op volle toeren. Deze rating wil zeggen "niemand onder de 17 toegelaten". Ook vroegen vele mensen zich af hoe erg deze film wel niet ging zijn. Op 22 september 1995 ging de schandaalfilm met veel toeters en bellen in première. De kritieken waren genadeloos voor de film en het Amerikaanse publiek lusten er duidelijk ook geen pap van, bijgevolg ging de film genadeloos op zijn bek met maar een schamele 20 miljoen $ inkomsten. De film was op de uitreiking van de beruchte Razzie Awards (prijzen voor de slechtste films) de grote... euh... "winnaar" met maar liefst 7 awards. Zo werd Showgirls zelfs de slechtste film van de eeuw genoemd. Maar Paul Verhoeven verbaasde vriend en vooral vijand door zijn gewonnen Razzie Award voor slechtste regisseur persoonlijk te komen ophalen.


Maar alle gekheid op een stokje: is Showgirls echt zo een slechte film? Onze conclusie: niet echt, maar het is toch wat ons betreft Verhoeven’s slechtste Amerikaanse film. Regisseur Verhoeven verdient een pluim voor zijn lef die hij met het maken van deze prent nogmaals bewezen heeft, maar voor de rest is deze film gewoon een curiositeit. Buiten de fantastische prestatie van Gina Gershon als superbitch Cristal Connors, zijn de meeste acteerprestaties niet denderend. Vooral bubblegum-actrice Elizabeth Berkley bewijst dat ze geen grote actrice is of zal worden. De dialogen lijken dikwijls geschreven te zijn om te shockeren, daardoor lijken ze dikwijls geforceerd en worden ze soms zelfs hilarisch. De film is naar het einde toe wat te langdradig en mist regelmatig wat tempo. Maar gelukkig zijn de choreografieën van de dansshows adembenemend en die maken het grootste deel van de film uit waardoor de film toch gered wordt van de totale ondergang. Voor de meeste mensen uit de cast en crew was Showgirls een pijnlijke zaak. Zo werd hoofdrolspeelster Elizabeth Berkley géén ster en schreef scriptschrijver Joe Eszterhas enkele overbetaalde scripts voor enkele spectaculaire missers zoals Jade uit ’95 en An Alan Smithee Film: Burn Hollywood Burn uit ’97, daarna heeft hij niks noemenswaardig meer gepresteerd. Ook regisseur Verhoeven speelde na Showgirls op veilig met succesvolle SF-blockbusters als Starship Troopers (’97) en Hollow Man (’00). De enige die iets goeds overhield aan Showgirls was Gina Gershon, want ze kreeg heel wat meer naambekendheid en dook op in belangrijke films als Bound (’96), Touch (’97), Face/Off (’97) en Driven (’01). Enkel voor de liefhebbers...


BEELD EN GELUID Het 2.35:1 anamorfische beeld ziet er mooi uit, met natuurlijke en warme kleuren. Het schaduwdetail en contrast zijn goed te noemen. De gebruikte print bevat zo goed als geen printbeschadigingen of vuiltjes. Eveneens hebben we geen digitale compressiefouten kunnen waarnemen. Wel hebben we wat minieme filmgrain kunnen vaststellen, maar dat is niet van een dramatische aard. Een goede beeldkwaliteit! De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt lekker luid en ruimtelijk, met goed wat richting. Tijdens de vele dansshows lijkt het dikwijls alsof je er midden in zit! De aanwezige dialogen klinken zuiver en natuurlijk. De track bevat geen ruis en/of andere vervelende geluidsstoringen. Een meer dan goede geluidstrack!

EXTRA’S
Buiten een bioscooptrailer, wat promotrailers (Lolita, Mulholland Drive en A River Runs Trough It) en enkele filmografieën van de regisseur en de hoofdrolspelers is de kous af!


CONCLUSIE
Showgirls van werelds meest succesvolle Nederlandse filmmaker Paul Verhoeven is niet echt een geslaagde film te noemen. Maar zoals alles een publiek vind (Eddy Wally verkoopt toch ook!) zal deze film dat ook doen, dat dachten ze bij A-Film ook. Zodoende leveren de fijne mensen bij A-Film ons een goede beeldkwaliteit en zelfs nog een betere geluidskwaliteit. Bravo! Spijtig genoeg bevat deze DVD maar enkele kleine extra’s die niets toevoegen aan de film. Maar het ergste is dat er in deze versie van Showgirls geknipt lijkt te zijn. Meer specifiek in de verkrachtingsscène. Het valt direct op dat al het schokkende uit deze bewuste scène verdwenen is. Ook de scène dat Nomi wraak gaat nemen leek ons minder erg, maar dat kan zijn omdat we wat meer gewoon zijn dan vroeger. Wederom een spijtige zaak voor de regio 2-kijkers, want de versie in het toch wel puriteinse Amerika is volledig ongeknipt. Dus weet wat u aanschaft...