:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> IMPOSTER, THE
IMPOSTER, THE
Bespreking door: William - Geplaatst op: 2014-06-11
FILM
De dertienjarige Nicholas Barclay uit San Antonio, Texas, verdwijnt spoorloos in 1994. Er wordt een zoekactie op het getouw gezet, maar de blonde knaap lijkt van de aardbodem verdwenen. Drieënhalf jaar later krijgt de politie van het Zuid-Spaanse Linares een telefoontje waarin een man over een jongen vertelt die hij in een telefooncel heeft aangetroffen en die weigert te praten of te eten. Na een paar dagen beweert de jongen te zijn ontvoerd door hoge Amerikaanse militairen en vervolgens gemarteld en misbruikt. In San Antonio zijn ze dolgelukkig als ze vernemen dat hun zoon en broertje teruggevonden is. De oudste dochter reist naar Spanje om hem op te halen. Die is ondertussen 16, maar ziet er ouder uit en over het feit dat hij met een zwaar Frans accent spreekt, lijkt niemand in z’n familie te struikelen: hij wordt geaccepteerd als de verloren zoon.

 

Omdat er sprake zou zijn van de betrokkenheid van hogere Amerikaanse militairen, verschijnt het FBI ten tonele, want dat wil meer weten over de omstandigheden ten einde de daders op te pakken. De antwoorden van Nicolas Barclay overtuigen de FBI-ondervraagster evenwel niet en bovendien verrast haar het feit dat een blonde jongen met blauwe ogen drie jaar later een zeer donkere baargroei heeft en bruine ogen. Een psycholoog en specialist in taalaangelegenheden meent dat de man die voor hem zit onmogelijk in een Amerikaanstalige omgeving kan zijn opgegroeid, want hij blijkt niet in staat om met een Amerikaans-Engels accent te spreken, wat zeer ongewoon is voor kinderen die tot hun dertiende wél in een dergelijk omgeving zijn opgegroeid. Het FBI vraagt om een DNA-test ter bevestiging van de identiteit van de uit Spanje teruggekeerde jongeman, maar Nicolas’ moeder weigert haar medewerking. Een privédetective die toevallig een tv-optreden van Nicolas Barclay in de studio bijwoont, komt tot het besluit dat er tussen de oorschelpen van de jonge en de oudere Nicolas geen overeenkomsten zijn en dat er dus sprake is van fraude. Uiteindelijk is iedereen het er over eens dat de nieuwkomer niet de verdwenen zoon van de Barclays uit San Antonio is, maar de gezinsleden blijven erbij dat deze Nicolas hún Nicholas is.

 

Regisseur Bert Layton presenteert The Imposter als een documentaire, maar hij gebruikt tal van filmische trucs om z’n materiaal op een interessante en spannende manier aan de man/vrouw te brengen. Zo maakt hij gebruik van een acteur om fragmenten uit het leven van zijn hoofdpersonage na te spelen, laat hij de echte betrokkenen aan het woord indien mogelijk en toont hij snippers uit homevideo’s en uit journaalbijdragen om de realiteit zo dicht mogelijk te benaderen. Hij vertelt het verhaal chronologisch en eist dus van de geïnterviewden dat ze zich inleven in de episode die op dat moment wordt behandeld. Het is geen makkelijke werkwijze, want vooral de direct betrokkenen kennen de voortgang en weten hoe de affaire uiteindelijk is afgelopen, maar omdat proces in goede banen te leiden kan Layton uiteraard ook een beroep doen op een resem montagetechnieken, als hij al niet tijdens het draaien een aantal kansen heeft benut. Bijgevolg is The Imposter een documentaire die heel dicht aanleunt bij een arthousefilm en nog meer omdat de regisseur niet probeert om de zaak tot in de kleinste details uit te spitten, maar er voor kiest om een zekere mate van geheimzinnigheid en onduidelijkheid omtrent de intenties van de bedrieger én die van de familie Barclay in stand te houden. Je kan het als kijker betreuren uiteindelijk niet over alle details te beschikken, maar het komt de algemene indruk die The Imposter maakt ten goede en de hele affaire houdt je beslist nog een tijdje bezig.

 

De acteerprestaties zijn zo goed dat het onmogelijk is om te bepalen wie indertijd echt bij de zaak betrokken was en wie in de huid kruipt van een personage. Als debutant maakt Adam O’Brien in elk geval een uitstekende indruk, want je gelooft gewoon dat hij Frédéric Bourdin is, en dat geld eveneens voor Anna Ruben die in de huid kruipt van Carey, de oudere zus van Nicolas Barclay, een actrice die maar sporadisch op het witte doek te zien was en in Europa zelfs helemaal niet. De echte Carey maakt dan weer een erg rustige, maar gedreven indruk tijdens de interviews en omdat ze gevoelsmatig nooit vooruit loopt op de feiten, maar de verschillende stadia netjes afbakent tijdens haar relaas, klinkt ze ongewoon overtuigend. Cathy Dresbach neemt de rol van Nicolas’ moeder Nancy Fisher voor haar rekening en zelf brengt ze – net zoals haar dochter - een zeer overtuigende performance, zij het dat de minimale emotionele ondertoon van haar testimonium haar misschien af en toe toch een beetje verraadt.

 

Naast de uitgebreide interviews met familieleden, buren en mensen van het FBI, doet Bert Layton ook een beroep op oude homevideo’s en fotomateriaal om de kijker een blik te gunnen op de echte personages uit z’n verhaal, maar vooral ook om het hemelsbrede fysieke verschil tussen Nicolas Barclay en Frédéric Bourdin zichtbaar te maken, waarvan je je blijft afvragen waarom het Carey en daarna haar moeder Nancy niet is opgevallen of waarom ze allebei besloten om de vreemdeling als hun broer en zoon te accepteren, terwijl minstens één familielid, nl. Careys zwager, had aangegeven dat hij grote twijfels had en er zelfs van overtuigd was dat het om een persoonsverwisseling ging. Het blijft een mysterie waarom mensen iets dergelijke doen, waarvan Bourdin na z’n ontmaskering trouwens handig gebruik maakte om te suggereren dat de Barclays hun jongste misschien zelf hadden omgebracht en begraven in de tuin en hem – Frédéric Bourdin – misschien gebruikten om de affaire definitief te camoufleren. En zoals het dan gaat in dergelijke situaties worden de slachtoffers van de ene op de andere dag verdachten, een smet die ze nooit meer kwijt zullen raken. Pijnlijk en mysterieus.

 
BEELD EN GELUID
Recente interviews, nagespeelde situaties, oude foto’s en niet altijd even goed bewaarde homevideo’s; wat u in The Imposter te zien krijgt is m.a.w. heel divers qua beeld- en kleurkwaliteit, maar dat komt het realiteitsgevoel ten goede in een productie die het midden houdt tussen een fictiefilm en een documentaire. Het beeld is evenwel altijd scherp (in de recente opnamen) en van ongerechtigheden is geen sprake. In de Europese scènes en de nachtelijke opnamen domineren tinten van metaalblauw en zwart, terwijl in de Texaanse fragmenten gekozen is voor fel oranje en beige. Bovendien is The Imposter technisch geconcipieerd zoals een bioscoopfilm, wat betekent dat er sprake is van adembenemende camera-instellingen en verrassende locaties die in de montage tot een perfect geheel zijn gecombineerd.

Het geluid is uiteraard niet zo erg indrukwekkend, maar geen mens die dat verwacht in dit soort docudrama. Ter compensatie is een minimalistische, maar zeer effectieve soundtrack gecomponeerd die de voortgang op een perfecte manier ondersteunt.

 
EXTRA’S
In The Making of The Imposter (41 min.) praten de regisseur en de producers over de lange tocht door de administratie, o.a. om medewerking te krijgen van de FBI en op die manier het dossier van Frédéric Bourdin in te kunnen kijken, wat ze ook gelukt is. De zoektocht naar de familie van Nicolas Barclay in Texas was zo mogelijk een nog moeilijkere opdracht en de familieleden overtuigen om aan de film mee te werken bleek aanvankelijk zo goed als onmogelijk. Dat de makers daar toch in geslaagd zijn, heeft te maken met de onfortuinlijke behandeling van de familie Barclay in de Amerikaanse pers, want die had het gevoel niet gehoord te zijn. Voorts voert de regisseur u langs de locaties die in de film te zien zijn en laat hij u kennis maken met de jonge Welshe acteur Adam O’Brien die zich op de gelaatsexpressies en het accent van Frédéric Bourdin heeft geconcentreerd om de rol zo realistisch mogelijk te spelen. The Making of The Imposter is een interessante extra. Ter afsluiting is er nog de Originele Bioscooptrailer.

 
CONCLUSIE
Mocht The Imposter een fictiefilm zijn, dan deden de meesten onder ons die beslist af als ongeloofwaardig. Maar het verhaal over Nicholas Barclay en Frédéric Bourdin is van begin tot einde waar en het blijft onvoorstelbaar dat de familie van het 13-jarige blonde en blauwogige jongetje drie en half jaar later een zwartharige jongen met bruine ogen en een Frans accent probleemloos accepteert als de verdwenen zoon en broer. Regisseur Bert Layton lost het probleem niet op, daarvoor is het dossier te ingewikkeld en zijn de omstandigheden te duister, maar hij maakt over de hele affaire wel een spannende thrillumentary. Zeer sterk aanbevolen, met andere woorden.



cover




Studio: Filmfreaks

Regie: Bert Layton
Met: Adam O’Brien, Anna Ruben, Cathy Dresbach, Alan Teichman, Ivan Villanueva, Maria Jesús Hoyos, Anton Marti, Amparo Fontanet, Ken Appledorn

Film:
8,5/10

Extra's:
6/10

Geluid:
8/10

Beeld:
8,5/10


Regio:
2

Genre:
Actie

Versie:
Benelux (NL)

Jaar:
2012

Leeftijd:
12

Speelduur:
99 min.

Type DVD:
SS-DL

Barcode:
9789461871848


Beeldformaat:
2.35:1 PAL

Geluid:
Engels Dolby Digital 5.1

Ondertitels:
Nederlands, Frans
Extra's:
The Making of The Imposter (41 min.)
• Originele Bioscooptrailer

Andere recente releases van deze maatschappij