FILM
Simpele jongen William Thacker (Hugh Grant) runt een reisboekenwinkel in de gezellige wijk Notting Hill in West-Londen. Op een dag wordt hij vereerd met een bezoek van de wereldberoemde filmster, seksgodin Anna Scott (Julia Roberts), en van pure alteratie gooit hij spontaan een beker appelsiensap over haar kleren. Verbouwereerd biedt hij haar aan om zich bij hem thuis te verkleden, en daar maken we kennis met Williams onderhuurder, de onbehouwen en al vijf jaar niet meer naar de kapper geweest zijnde Welshman Spike (Rhys Ifans). De simpele William oefent toch een zekere aantrekkingskracht uit op de glamoureuze ster, want als hij op haar uitnodiging per ongeluk - zich uitgevend voor de sterjournalist van Horses And Hounds - op een persconferentie verzeilt die dient om de nieuwe film van Anna Scott te promoten, gaat ze in op zijn voorstel om zijn date te zijn op het verjaardags­feest­je van zijn zus Honey (Emma Chambers). De kin van Williams vrienden valt op de tafel van verbazing wanneer hun sjofele maat met een filmster van wereldklasse aan zijn arm binnenstapt, maar het bijzondere gezelschap dat William vergezelt, went al gauw, en Anna maakt kennis met Williams beste vrienden Max (Tim McInnerny) en Bella (Gina McKee), die na een ongeluk in een rolstoel zit, en de derderangsbeursmakelaar Bernie (Hugh Bonne­vil­le) die blijkbaar de finesses van zijn eigen job niet snapt. Wanneer Anna na een romantische wandeling door de parken van Notting Hill William mee naar haar hotel wil vragen, komt er al snel een einde aan de onwaarschijnlijke romance, omdat Anna's vriendje, de arrogante acteur Jeff King (Alec Baldwin) in Londen is gearriveerd. William voelt zich als een hond in een kegelspel, en druipt van miserie af. Een paar maanden en mislukte koppelpogingen van zijn vrienden later staat Anna op een dag terug voor zijn deur, totaal ontredderd. De Britse boulevardpers heeft namelijk de hand weten te leggen op een filmpje waarin Anna zoveel jaar geleden, vooraleer ze bekend werd, en plein public de liefdesdaad bedreef. Jammer genoeg wist ze totaal niet dat iemand de act des ontuchts heeft gefilmd. William biedt haar aan om bij hem een tijdje onder te duiken, en hun romance bloeit in alle hevigheid op. Dat is echter buiten Spike gerekend, die in een dronken bui in de pub misschien zijn mond heeft voorbijgepraat - zijn geheugen is wat schimmig door de geconsumeerde alcohol. Wat het ook zij, 's anderendaags is heel de Britse pers op de hoogte van Anna en haar relatie met de simpele boekverkoper en belegeren ze het eenvoudige rijhuisje-met-de-blauwe-deur in Notting Hill. Voor de tweede maal dumpt Anna William, ditmaal definitief. En alhoewel de storm al snel gaat liggen, en zijn vrienden hem aanmoedigen de draad van het leven weer op te pikken, kan William Anna niet vergeten

William: I enjoyed the movie very much. I was just wondering, did you ever consider having more horses in it?
Anna Scott: Well, we would have liked to. But it was difficult, obviously, being set in outer space.

Ondanks mijn hartsgrondige hekel aan romantische komedies én Julia Roberts kan deze film dan in mijn boekje inhoudelijk een 9/10 scoren. How come? Notting Hill was in vele opzichten een trendsetter die dit genre film nieuw leven inblies, en de Engelse verfijnde touch die het voortdurend wint van de platte Amerikaanse zogezegde humoristische situaties, maakt van deze film een hoogtepunt in zijn soort, vaak gekopiëerd maar nooit geëvenaard. De pittoreske wijk Notting Hill met zijn kleurrijke, gevarieerde populatie en gezellige architectuur is natuurlijk een droomlocatie om een dergelijke film te draaien, en dit element speelt regisseur Roger Michell prima uit. De scène waarin Hugh Grant door de straten doolt, terwijl de seizoenen verglijden, en waarbij de zwangere moeder die in het begin het beeld passeert, tegen het einde een baby heeft, getuigt van groot vakmanschap. Tweede troef is het onmiskenbare talent van scenarist Richard Curtis, die ook verantwoordelijk was voor de successen van Four Weddings And A Funeral, Bridget Jones' Diary en als vaste tekstschrijver van Rowan Atkinson's typetje Mr. Bean. Richard Curtis weet zijn personages allemaal een zeer menselijk en geloofwaardig trekje mee te geven; zelfs Julia Roberts, die feitelijk op de naam Anna Scott na zichzelf speelt, klinkt doodernstig wanneer ze aan Williams vrienden uitlegt dat de tol van de roem onder meer pijnlijke plastische chirurgie en een staalhard dieet met zich meebrengt, om maar te zwijgen over het feit dat haar privéleven overal breed wordt uitgesmeerd. In een andere scène kruipt ze in een restaurant bijna onder tafel wanneer een luidruchtig gezelschap aan een andere tafel opmerkt dat in sommige talen "actrice" hetzelfde betekent als "hoer". Misschien is het dat net wat Roberts voor deze film geknipt maakt: de rol die ze "speelt" leunt erg aan bij haar échte leven; hoe dan ook eist ze in deze film tenminste de aandacht niet voor haar alleen op, wat een pluspunt is. Net dit delicate evenwicht tussen komedie en drama maakt de film onweerstaanbaar; het ene ogenblik wordt het muisstil wanneer Bella aan haar vrienden bekent dat ze door haar ongeluk nooit kinderen zal kunnen krijgen, en even later is het weer lachen geblazen wanneer Spike - die dankzij Rhys Ifans' briljante vertolking dé ster van de film is - Williams duikbril aan een nader onderzoek onderwerpt, rare T-shirten past of de heer dankt dat niemand minder dan een naakte Anna Scott in zijn badkuip zit. Maar de rest van de rolverdeling zit even goed, met Hugh Grant in het enige soort rol dat hem schijnt te liggen, die van onbeholpen dertigplusser die niet van de straat geraakt. Hetgeen de film dan écht pas goed bij elkaar houdt is het bijzonder intelligente script: poignant, bevat enkele zeer leuke one-liners, en bij momenten écht grappig, zonder te moeten forceren. Voorts vinden we in deze film nog enkele ongecrediteerde verschijningen terug, zoals Alec Baldwin als Anna's vriend, en een mooie soundtrack met onder meer Elvis Costello, Bill Withers, Texas en Shania Twain.

BEELD EN GELUID
Deze release werd eerst uitgebracht door Polygram, en nadat deze de DVD-markt lieten voor wat het was, heeft Universal de disc heruitgebracht, zonder er iets wezenlijks aan te veranderen. Later kwam er een versie met extra's, en zelfs een HD-DVD. Jammer genoeg is er voor deze Blu-ray reden tot klagen: het beeld zit constant te vibreren in horizontale richting, wat eens te meer duidelijk wordt in de scènes in de boekwinkel, als je naar de bewegende kaften kijkt, of als in welbepaalde scènes bij het etentje voor zijn zus waar William Anna aan zijn vrienden introduceert. Van tijd tot tijd is dit echt wel ergerlijk. De kleuren zijn precies voor de gelegenheid wat bijgesteld, alhoewel de acteurs er nu allemaal met een bijzonder roze neus bijlopen. De kleuren zijn zachter maar niet juist uitgebalanceerd. Er zit nogal wat noise in sommige scènes, zoals de openingsscène. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is helder en ondersteunt een film die op dialogen draait meer dan voldoende, De muziek van Trevor Jones houdt netjes gelijke tred met wat er op de scène gebeurt, en soms is juist het wegvallen ervan (wanneer Thacker een appelsiensap op Anna Scotts T-shirt morst) of het hernemen van de muziek in welbepaalde omstandigheden goed ingepast. Een fijne, subtiele ervaring.

EXTRA'S
Deze versie bevat een redelijke, maar bescheiden hoeveelheid kleine extra's, die allen reeds op vorige versies te vinden waren. Spotlight On Location (15 min.) is een elektronisch perspakket, maar dan één van de ergere soort, waarin Hugh Grant, Julia Roberts en regisseur Roger Mitchell elkaar zodanig veel schouderklopjes geven dat we denken dat ze daarna een maand met prothesen moeten rondgelopen hebben. Tussendoor krijgen we het halve verhaal al te zien door middel van de grappigste clips, die vol spoilers zitten. De Seasonal Walk On Portobello Road (3 min) is een redelijk technische bijdrage over het voorbereidindgswerk dat is gestoken in wat arguably de mooiste shot van de film is: die waarbij Hugh Grant over Portobello Road loopt en de seizoenen wisselen (zwangere vrouw heeft op einde baby, het is af met het lief van Honey, de kerstbomen komen en gaan...) zodat op een paar minuten een jaar voorbij lijkt. In Hugh Grant movie tips (4 min.) vertelt de acteur ons hoe je je als acteur op een filmset dient te gedragen, onder meer als je familie op bezoek komt. In een reeks deleted scenes (12 min.) wordt niets aan de plot toegevoegd, tenzij u verwoed fan bent van Spike. We zien onder meer hoe Williams vrienden proberen om nog nieuwe meisjes te introduceren bij de doodzielige boekverkoper. De disk bevat nog twee videoclips, "She" van Elvis Costello (3 min.) en "You've got a way" van Shania Twain (4 min.) Jammer genoeg is is het easter egg dat op de dvd stond hier blijkbaar verdwenen, dat was een versie van de film die opende met de originele versie van "She" door Charles Aznavour.

CONCLUSIE
Notting Hill is een warme knuffelfilm die de winterse avonden een klein beetje minder koud laat lijken. De beeldkwaliteit had wel beter gemogen.