CONCERT
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben compleet geen fan van Pink Floyds meer psychedelische periode. Ik heb de groep pas leren kennen en appreciëren ten tijde van A Momentary Lapse Of Reason, toen gitarist David Gilmour na een rondje schaduwboksen met Roger Waters het merk en concept Pink Floyd naar zich toe had getrokken, en de sound van de groep meer evolueerde van psychedelische rock naar progressieve rock met stevige blues-invloeden. Echte kenners zullen mij wellicht vervloeken, maar het vertrek van de niet altijd even makkelijke Waters bij Pink Floyd heeft de groep in het meer commerciële vaarwater doen belanden, waarbij je het nog best kan beschrijven als een kloon van Dire Straits, maar dan met meer industriële geluiden. Wat de groep ten tijde van Gilmour met Dire Straits alvast gemeen heeft, is dat beide groepen beschikken over een gitaarvirtuoos als frontman. In het Gilmour-tijdperk heeft Pink Floyd drie studioalbums uitgebracht: het eerder genoemde A Momentary Lapse Of Reason in 1987, de opvolger The Division Bell in 1994 en The Endless River in 2014, een postuum eerbetoon aan de overleden toetsenist Richard Wright, feitelijk opnieuw een soloalbum van David Gilmour. Anno 2020 is Pink Floyd dood en begraven: alhoewel Gilmour nog optreedt, zijn de meeste bandleden dood of stokoud, en een reünie van de band zal nooit meer gebeuren.

Delicate Sound Of Thunder, dan. Eerder dit jaar bracht Pink Floyd de compilatie The Later Years uit, een compilatie van CD's, DVD's en Blu-rays waarin ongeveer alles wat de groep de laatste jaren heeft uitgevreten, is bewaard voor het nageslacht, tot en met de hoest van de poetsvrouw die de studio is komen opkuisen. Echte fans moesten daarvoor diep in de buidel tasten: het geheel kostte enkele honderden euro's, en wie dat er niet voor overhad, bleef verstoken van onder meer deze geremasterde versie van hun tour uit 1988. Gelukkig is dit concert nu ook als standalone release uitgebracht, en dat is een goeie zaak, want de remastering van de originele, op film bestaande elementen, toont Pink Floyd op zijn best. Niet verwonderlijk wordt, als je de bonustracks erbij neemt, het album A Momentary Lapse Of Reason in zijn integraliteit gespeeld, met daarnaast een greep uit de meer beluisterbare tracks uit het verleden, zoals Wish You Were Here, Money, Run Like Hell en Comfortably Numb. Het concert werd gespreid over vijf avonden opgenomen in het Nassau Coliseum op Long Island, New York, en Gilmour ziet er bijzonder ontspannen uit - hij wenkt enkele keren lachend naar de camera en geniet.

Aanvangen doet de groep met het vijfdelige Shine On You Crazy Diamond, een eerbetoon aan het aan de drugs geraakte ex-lid Syd Barrett, alvorens een eerste slew aan tracks uit A Momentary Lapse Of Reason wordt aangesneden: Signs Of Life, Learning To Fly, Sorrow en The Dogs Of War passeren de revue, afgewisseld met beelden die op een groot rond scherm in het midden geprojeceerd worden. Naast Nick Mason is er nog een tweede drummer aanwezig met een indrukwekkende drumbatterij, een extra toetsenist, een saxofoonspeler die duidelijk te veel Red Bull heeft gedronken, en drie sexy achtergrondzangeressen die geselecteerd zijn op de manier waarop ze ritmisch met hun heupen kunnen wiegen. Het Reason-gedeelte wordt afgesloten met het bloedmooie On The Turning Away in een naar de keel grijpende versie.

Dan zakt Floyd memory lane af met een greep uit hun successen. Het begint met One Of These Days uit het album Meddle uit 1971, en naast Gilmours steelguitar wordt ook het opblaasbaar varken van stal gehaald. Leuk weetje is dat Roger Waters nog steeds rechten daarover uitoefent, en telkens Floyd het beestje van stal haalt, rinkelt automatisch de kassa ten huize Waters. Uiteraard hoort er vervolgens een behoorlijke greep uit het legendarische album Dark Side Of The Moon op het concert thuis, en het publiek wordt op zijn wenken bediend met achtereenvolgens Time, On The Run en The Great Gig In The Sky, waarin blijkt dat de achtergrondzangeressen wel wat meer kunnen dan alleen met hun kont wiebelen. Dan passeert het titelnummer uit het album Wish You Were Here de revue, gevolgd door een bloedmooie versie van Us And Them, opnieuw uit Dark Side Of The Moon. Daarna is het de beurt aan Money, het enige uit Dark Side wat enigszins op een commerciële single lijkt, en eens de kassa gerinkeld heeft, is het de beurt aan Comfortably Numb, ooit nog door de Floydies verkozen tot het beste nummer van de band. Het nummer werd achteraf onder meer gecoverd door Scissor Sisters, maar het origineel blijft natuurlijk het beste kleven.

De twee toegiften die Floyd vervolgens nog doet, zijn een uiterst dynamische versie van One Slip, één van de beste tracks uit Momentary Lapse Of Reason, alleszins het nummer met de vetste basgitaarsolo van het hele concert, en bij het slotnummer Run Like Hell, het enige nummer uit The Wall, gaat het dak er helemaal af. De Blu-ray is los te verkrijgen, maar ook in een versie met een dvd met exact hetzelfde concert plus een dubbel-CD. Op die laatste staan ook nog de bonustracks, alsook Welcome To The Machine en Another Brick In The Wall part 2, die verdacht afwezig zijn op het beeldmateriaal.

Tot slot realiseer ik me plots dat dit concert intussen al 32 jaar oud is, en dat de heren Floyd in 1988 reeds een respectabele leeftijd hadden. Wellicht is het goed dat dit soort concerten voor het nageslacht bewaard wordt, want ik zie het Niels Destadsbader nog niet dadelijk doen.

BEELD EN GELUID
Voor de The Later Years-box is al het materiaal onder de loep genomen, en omdat Delicate Sound Of Thunder op film is opgenomen, was het mogelijk om een gloednieuwe HD-scan te maken, die alleszins de oude opname overtreft. Sommige instanties van het concert spelen zich af met zeer schaarse belichting, maar op de ogenblikken dat het licht aangaat, krijgen we een warm en aangenaam beeld. Enkel tijdens de intro zijn er af en toe wat witte puntjes te zien waarvan ik vermoed dat het overgebleven printbeschadigingen zijn, maar eens de muziek wordt ingezet, heb je er totaal geen last meer van. Er zijn twee audiotracks aanwezig, een DTS-HD MA 5.1-track en een LPCM 2.0-track. Ik heb de eerste beluisterd, en de track is overdonderend immersief. Bij aanvang staat Gilmour links op het podium, en zijn gitaarspel klinkt inderdaad in de linkerboxen luider door. Tijdens Time hoor je in de surroundkanalen allerlei soorten uurwerken afgaan, en in Money wordt hetzelfde nog eens gedaan met het geluid van kassa's. Je waant je inderdaad in het midden van de concertzaal, en dat is een mooie troost in bittere coronatijden, waarin ik persoonlijk nog vijf paar concerttickets heb liggen van concerten die voorlopig niet door kunnen gaan.

EXTRA'S
Zoals gezegd is dit concert zowel verkrijgbaar in een 1-diskversie met alleen de Blu-ray, als in een 4-diskversie met dvd, CD's en een boekje en een paar postkaarten. Ik heb de 1-diskversie niet om te vergelijken, maar deze CD bevat nog vijf bonustracks, oftewel één track met vijf in elkaar overvloeiende nummers. Met Yet Another Movie, Round And Around, A New Machine part 1, Terminal Frost en A New Machine part 2 is het album A Momentary Lapse Of Reason compleet.

CONCLUSIE
Delicate Sound Of Thunder is één van de hoogtepunten van het post-Waterstijdperk van Pink Floyd en bevat vooral een dwarsdoorsnede van de albums A Momenary Lapse Of Reason en Dark Side Of The Moon. De Blu-ray verraadt alleszins niet de leeftijd van het concert.