FILM 
Hoe pak je een al bij al gewaagd onderwerp zo melig mogelijk aan zodat je er zeker van bent dat je geen vijanden maakt? Wellicht heeft de Franse regisseuse Anne Fontaine met Two Mothers hierop een kant-en-klaar antwoord gevonden. Na de vederlichte maar leuke boulevardkomedie Mon Pire Cauchemar met Isabelle Huppert en Coco Avant Chanel, kreeg de Française de kans om een Engelstalige film te maken. Het bleef bij die ene poging want nadien trok Anne Fontaine zich opnieuw terug op bekende Franse bodem om er met succes Gemma Bovery, Blanche Comme Neige (een modern Sneeuwwitje-variant met alweer Huppert) en onlangs nog het vrij wrange Police te gaan maken. De film is gebaseerd op The Grandmothers van Nobelprijswinnares Doris Lessing maar om de twee hoofdrolspeelsters Naomi Watts en Robin Wright niet te gaan beledigen, maakte men er naar alle waarschijnlijkheid maar Two Mothers van en in Amerika werd hij zelfs gewoon als Adore uitgebracht.

Een film met een licht taboesfeertje want het gaat om twee hartsvriendinnen van rijpere leeftijd die verliefd worden op elkanders zoon. Is het verkeerd als een oudere vrouw haar hart verloren heeft aan een jonge kerel? Het is maar hoe het je het bekijkt. In het geval van Roz (Robin Wright) is dat misschien wel zo omdat ze door deze affaire haar echtgenoot bedriegt, maar Lil (Naomi Watts) is een weduwe en los daarvan is het niet al te moeilijk om verliefd te worden op Naomi Watts.

De vertolkingen van Wright en Watts zijn te gedistingeerd om te overtuigen ("we doen toch niks verkeerd?"), maar tegelijkertijd meer dan degelijk. Daarenboven ondergraaft men de kracht van het verhaal door van deze twee vrouwen onweerstaanbare babes te maken waar iedereen wel zou voor vallen. De premisse bevat meer dan genoeg stof voor een film met diepgang, maar Fontaine beperkt zich tot het louter promoten van Australië als ideaal vakantieoord en vooral van het tonen van veel (braaf) rollebollen. Zelden komt het tot een boeiend gesprek of wordt er iets gezegd over een generatieconflict. Wel wordt er veel geknuffeld, gewandeld en hoor je om de haverklap de uitdrukking "wat zie jij er toch goed uit voor je leeftijd!" Het is zonder meer aangenaam om twee uur in het gezelschap van Robin Wright en Naomi Watts te vertoeven, maar echt goede, laat staan beklijvende cinema is Two Mothers toch niet geworden.

BEELD EN GELUID
Dit schijfje is één van de eerste releases op Remain In Light. De kleuren zijn fris en adembenemend mooi en dat komt vooral omdat de camera van Fontaine vooral veel mooie landschappen van Australië op haar camera wilde vastleggen, ook al is de detaillering niet altijd bijzonder scherp. De kleuren zijn zeer naturel. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 die degelijk is, maar doordat het bijna allemaal dialogen zijn nauwelijks opvalt.

EXTRA'S
Helaas vind je op dit schijfje geen enkele extra.

CONCLUSIE
Two Mothers is een braaf drama over twee moeders die naast zonnebaden aan de Australische kust ook hun oog (en de rest) laten vallen op elkanders zoon. Dankzij de prima vertolkingen van Robin Wright en Naomi Watts blijft de film wel voldoende overeind, maar toch had er hier mits wat durf veel meer ingezeten.