FILM
WAARSCHUWING: Deze review bevat SPOILERS voor wie het eerste deel nog niet gezien heeft!

Na de dood van Ginger blijft Brigitte alleen achter. Ze worstelt voortdurend met het virus dat in haar bloed aanwezig is en dat ervoor zorgt dat ze uiteindelijk in een weerwolf zal transformeren. Om dit te beletten spuit ze zichzelf regelmatig in met een mengsel van alcohol en Monnikskap. Wanneer ze het bewustzijn verliest door een overdosis, belandt ze in een ontwenningskliniek. Ver verwijderd van haar tegengif verliest Beatrice langzaam maar zeker de controle over haar driften, terwijl haar lichaam zienderogen dierlijke vormen aanneemt. Samen met een lotgenoot probeert ze uit de instelling te ontsnappen.

De eerste Ginger Snaps werd rechtstreeks op dvd uitgebracht zonder eerst in de bioscoop te hebben gedraaid. Deze Canadeese horrorfilm verraste vriend en vijand door zijn knappe regie, het stevige acteerwerk en bovenal: door het intermenselijk drama dat verwerkt zat in het verhaal. De relatie tussen de zussen Ginger en Brigitte was mooi uitgewerkt en er was letterlijk en figuurlijk sprake van indringende karakterontwikkelingen. De weerwolf in de film was een metafoor voor de geestelijke en lichamelijk veranderingen die adolescenten onafwendbaar dienen te ondergaan. In se was de film een coming-of-age drama vermomt als horrorprent. De tweede film heeft enkel de vlotte regie en de visuele sfeer met zijn voorganger gemeen. Totaal verdwenen zijn de goed uitgewerkte personages en de boeiende ontwikkelingen binnen het verhaal. Alhoewel actrice Emily Perkins aardig haar best doet, houdt hetgeen ze verteld en ondergaat maar bitter weinig steek. Er gebeurt niet veel meer dan doelloos rondlopen en luidop gillen terwijl de logica volledig achterwege blijft. Talrijk zijn de nutteloze subplots en de gaten in het verhaal. Dit is jammer genoeg het zoveelste voorbeeld van een film die totaal geen baat heeft bij een sequel. Het open einde van het eerste deel was poëtisch sterk genoeg om mee af te ronden. Uiteraard dachten de producers enkel aan het opnieuw spijzen van de kassa met een totaal overbodige film tot gevolg (die trouwens gelijktijdig werd opgenomen met Ginger Snaps III, de prequel). Alsof we daar op zitten te wachten.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.78:1 beeld is razend scherp. Doelbewust hebben de filmmakers het contrast extreem opgevoerd, om de film een donkere, grauwe sfeer mee te geven die perfect bij het geheel past. Meer hoeft dat echt niet te zijn. Het beeld is technisch dik in orde.

Op gebied van geluid schenkt de schijf ons een redelijk gedetailleerde Dolby Digital 5.1 soundtrack. De subwoofer treedt sporadisch in actie, maar het zijn vooral de surroundkanalen die met de eer gaan lopen. Veel geluidseffecten, en op sommige momenten ook elementen uit de muziek, weerklinken panoramisch in split-surround. Hier en daar laat de dynamiek het wat afweten en is er enige vorm van goedkope digitale post-productie hoorbaar. Hoe dan ook, de soundtrack krijgt een dikke voldoende.

EXTRA’S
Enkel de trailer van de film vinden we terug op het schijfje.

CONCLUSIE
De kracht en originaliteit uit de eerste film is in deze sequel volledig zoek. De enige bestaansreden lijkt ons dan ook de extra gegenereerde inkomsten. Een erg spijtige zaak. Zeker wanneer je weet dat het eerste deel erg sterk was. We raden dan ook aan om het daarbij te houden.