FILM
Shine is het waargebeurde levensverhaal van de briljante maar compleet wereldvreemde Australische pianist David Helfgott (Geoffrey Rush, een jongere versie wordt vertolkt door Noah Taylor), verteld volgens een klassieke flash-backstructuur. De jonge David schijnt een talent voor pianospel te bezitten, maar voor zijn dominante vader (Armin Mueller-Stahl) is elke tweede plaats er één te laag op de rangschikking. Peter Helfgotts gezin van joodse afkomst leeft in Australië in bijna karikaturaal armoedige omstandigheden, en geld voor pianolessen is er niet - maar een motiverende leerkracht die onbezoldigd les wil geven is gelukkig wél voorhanden. Wanner Davids talent - zo gaat dat in dit soort films - onvermijdelijk wordt, en hij diverse aanbiedingen uit het buitenland krijgt, verzet zijn vader zich met hand en tand tegen elke poging die - in zijn ogen - het uiteenrukken van zijn familie impliceert. De enige uitweg voor David is te breken met zijn familie, wat hij doet op aanstichten van de bekende schrijfster Katherine Prichard, die zijn talent onderkent. David wordt als student aangenomen in het Royal College of Music in Londen, waar hij enerzijds het inspirerende mentorschap van de bekende muziekprofessor Cecil Parks (John Gielgud) geniet, maar anderzijds als naief kereltje door zijn medestudenten wordt uitgeschud. Zijn carrière kent een steile klim, maar de scheiding van zijn familie weegt steeds zwaarder op zijn gedrag, dat met de dag meer bizar wordt, en uiteindelijk stort hij totaal in. Hij belandt terug in Australië in diverse psychiatrische instellingen, en wanneer hij daar eindelijk uit wordt ontslagen, neemt zijn leven een heel andere wending. Hij komt aan de kost als graaggeziene gelegenheidspianist in horecazaken, en ontmoet zo de astrologe Gillian (Lynn Redgrave), waar hij hals over kop verliefd op wordt. Maar zal ze ook vallen voor de aanhankelijke maar verder volledig geschifte pianist?

Shine is weer zo'n muziekfilm in dezelfde stijl als Amadeus, The Legend of 1900 en Immortal Beloved, maar dan met een meer hedendaags cachet. Dit betekent in de eerste plaats dat de film weer een overdadige bloemlezing aan virtuoze muziek biedt; voor de kenners van klassiek: Helfgotts voornaamste wapenfeit is zijn uitvoering van Rachmaninov. De verhaallijn ontkomt spijtig genoeg niet aan de voornaamste clichés die aan dit genre eigen zijn: een wereldvreemd en miskend muzikaal talent wordt door een oudere mentor gestimuleerd om boven zichzelf uit te stijgen, het genie heeft enkele familiale probleempjes waar ze bij Tele-onthaal iemand op voltijdse basis voor zouden kunnen aanwerven, en tussendoor speelt hij nog een paar piano's de vernieling in. De vertolking in deze eerder bescheiden productie laat echter nog genoeg ruimte voor interpretaties, en het is vooral Geoffrey Rush die "schijnt", en voor het neerzetten van de volwassen David Helfgott terecht in 1996 de Oscar voor beste acteur in ontvangst mocht nemen.

BEELD EN GELUID
Een muziekfilm als deze verdient een behoorlijke klankband, en wat dat betreft lost het 5.1-spoor de verwachtingen ruimschoots in, waarbij het pianospel - toch dé bestaansreden van de film - opvallend natuurlijk en zuiver klinkt. Véél poverder is het gesteld met het beeld: niet alleen is de film niet anamorf, het beeldformaat is daarenboven nog eens 4:3. Wat de scherpte van het beeld en de zuiverheid van de kleuren betreft voldoet deze disc dan weer wel, maar het is niet omdat het hier al om een oudere release betreft dat men zich een dergelijk archaïsch beeldformaat kan permitteren. Sommige andere discs die tegelijkertijd met deze werden uitgebracht, zoals Spy Hard, zijn wél in anamorf breedbeeld.

EXTRA'S
Over de extra's kunnen we kort zijn. Kort genoeg zo?

CONCLUSIE
Vooral liefhebbers van klassieke muziek zullen zich aangesproken voelen door deze romantische prent. Wie een beetje uit zijn doppen kijkt, kan deze DVD bovendien voor een prikje (rond de 10 Euro) vinden. Het slecht gekozen beeldformaat is wel een belangrijk minpunt, maar wie daar geen bezwaren tegen heeft kan met deze film alleen maar zijn filmcultuur verrijken.