FILM
Detective Ray Duquette: What is a sex crime?
Jimmy Leach: Not getting any!

Na een partijtje autowassen voor het goede doel komt rijkeluiskindje Kelly Van Ryan (Denise Richards) voor de dag met de verklaring dat decaan Sam Lombardo (Matt Dillon), volgens 99 % van de marina's van de plaatselijke snobschool het "heetste stuk aller tijden", haar heeft verkracht. Kelly's gedrag van de laatste tijd was echter op zijn minst uitdagend te noemen, en, wat belangrijker is, Lombardo - nochtans niet impopulair bij de vrouwtjes - ontkent in alle toonaarden. Detectives Ray Duquette (Kevin Bacon) en Gloria Perez (Daphne Rubin-Vega) voeren het onderzoek, en alhoewel ze Lombardo niet aan de muur kunnen nagelen, is diens reputatie wel om zeep: de ganse gemeenschap, met aan het hoofd rijke stinkerd Tom Baxter, met wiens dochter Lombardo een relatie heeft, zorgt ervoor dat Lombardo uit het sociale leven gebannen wordt, en Sandra Van Ryan (Theresa Russell), Kelly's moeder en nota bene zelf een ex-lief van Sam, laat hem door haar nieuwe dekhengst, Frankie Condo (Eduardo Yáñez) in elkaar timmeren. Wanneer de zaak lijkt uit te draaien op het woord van de leerkracht tegen dat van de leerling, daagt plots een tweede getuige op, Suzie Toller (Neve Campbell), die beweert dat ze ook verkracht is door Lombardo, en tussen de twee zaken zitten er merkwaardige parallellen. Je zou bijna gaan geloven dat de meisjes met elkaar hebben afgesproken, ware het niet dat de twee elkaar niet kunnen luchten: Kelly is de stinkend rijke barbiepop, Suzie het stuk menselijk afval dat aan de "verkeerde" kant van het dorp woont, in een vervallen trailerpark. Sam roept de hulp in van advocaat Ken Bowden (Bill Murray), in de hoop dat die zijn naam kan zuiveren.

En meer van het scenario vertellen zou zonde zijn, want regisseur John McNaughton voert ons vervolgens door een duizelingwekkende reeks drastische plotwendingen, waarbij je een keer of zes compleet op het verkeerde been wordt gezet, de zaak door de omstandigheden in een heel ander daglicht komt te staan, en pas in de eindaftiteling je de cruciale stukjes film te zien krijgt, die bewust zijn "weggelaten", waardoor alle stukken van de puzzel in elkaar vallen. Het geheel is een hele heksentoer geworden, maar zeker bij een eerste visie is de film één aaneenschakeling van verrassingen. Dat en de broeierige atmosfeer die McNaughton heeft weten op pellicule vast te leggen in de moerassen van Arizona, nog eens versterkt door de soundtrack van de hand van jazzlegende George S. Clinton, maakt dat deze film behoorlijk boven het B-filmniveau dat McNaughton hiervóór draaide, uitstijgt. De film zorgde destijds bij de release wel voor het nodige schandaal, vooral in extreem christelijke middens, doordat er zowel een stomende lesbische scène te zien is met Neve Campbell en Denise Richards in de hoofdrollen, als een intussen nog veel meer notoir geworden triootje met Matt Dillon erbij, waar de vonken vanaf vliegen. Jammer dat hierdoor de film in zekere mate werd gestigmatiseerd, want de uitwerking van het gegeven is écht wel bijzonder goed. Plus, wie kan er nu buiten een paar oerconservatieve bijbelvreters, theoretisch bezwaar hebben tegen een triootje met Neve Campbell en Denise Richards? Het lekker decadente sfeertje waar de film in baadt, en het onverholen cynisme waar de film mee doorspekt is ("Voel je je niet goed, schat? Neem dan maar een valium!") vormen een ongewone maar vreemd genoeg tantalizerende cocktail. Ook is het acteerwerk meer dan behoorlijk voor een film van dit kaliber, en vooral Bill Murray steelt bij momenten met zijn cynische humor de show. Deze film werd recentelijk door Columbia heruitgebracht, omdat er net als van Cruel Intentions en van Starship Troopers een direct-to-video sequel van is gemaakt, waar U overigens de bespreking nog van te goed heeft van ons.

BEELD EN GELUID
Voor een oudere release valt de beeldkwaliteit eigenlijk nog best mee. Er zijn wel wat artefacts te zien, zoals in de rolluiken van het kantoor van advocaat Bowden. De scherpte is overtuigend, het contrast zeer afgelijnd, de kleuren prachtig en de ruis minimaal. Echt bijzondere surround-effecten moet je in deze film niet verwachten; vooral de ambiënte geluiden en de goed gemixte muziek worden hier goed door gediend.

EXTRA'S
Zoals alle dvd's uit dit era scoort deze disc slecht op gebied van extra's. We vinden onder meer een trailer en drie verwijderde scènes, die niet echt veel aan de film toevoegen, en waarvan de beeldkwaliteit onder het gemiddelde niveau zit. Nog het interessantste van al aan de extra's-sectie is ongetwijfeld de afwisselende audiocommentaartrack.

CONCLUSIE
Wild Things is alles bij elkaar genomen, zeker bij een eerste visie, een aangename verrassing, door het intelligente scenario. We kunnen ons minder aangename dingen indenken om een verloren avond mee in te vullen.