FILM
I Vitelloni of wel De Klaplopers, speelt zich af in een Zuid-Italiaans badplaatsje aan de Adriatische kust anno 1953. Het is carnaval en men verkiest Miss Sirene 1953, een wedstrijd die wordt gewonnen door Sandra (Eleonora Ruffo), het mooiste meisje van de stad. Tijdens het feest later op de avond krijgt ze een flauwte en meteen gaat het gerucht dat ze zwanger is. Fausto (Franco Fabrizi), haar verloofde, wordt door zijn vader gedwongen om met Sandra zo gauw mogelijk te trouwen. Daarmee verliest het groepje jonge en aantrekkelijke mannen van begin twintig zijn leider. Ze zijn allemaal werkloos, hangen dag en nacht rond op het marktplein, biljarten samen, feesten samen, jagen samen achter de vrouwtjes, maar hebben geen van allen uitzicht op een toekomst: Riccardo (Riccardo Fellini, broer van de regisseur) heeft en goeie stem, zingt op alle feestjes in de stad en hoopt ooit een zangcarrière uit te bouwen; Leopoldo (Leopoldo Trieste) schrijft toneelstukken en zoekt een artiest die ze wil opvoeren; Alberto (Alberto Sordi), de grappigste van de bende, heeft weinig ambitie en Moraldo (Franco Interlenghi, broer van Sandra), tevens de jongste, weet niet wat hij wil aanvangen, maar net zoals de anderen wil hij ooit weg uit de stad. Fausto wordt door zijn schoonvader voorgesteld aan een bevriende antiquair en ziet zich gedwongen een baantje als diens assistent aan te nemen. Het is niet echt wat Fausto in gedachten heeft, maar als getrouwd man met een baby op komst ziet hij geen andere uitweg. Noch het baantje, noch zijn huwelijk schenken hem voldoening. Als hij de vrouw van de antiekhandelaar lastigvalt en die dat aan haar man vertelt, dreigt Fausto het weinige dat hij heeft te verliezen.

I Vitelloni is Federico Fellini’s tweede film. Daarin vertelt hij tegen de achtergrond van de slechte sociale omstandigheden in de periode na de Tweede Wereldoorlog over het leven en de toekomstverwachtingen van een stel jongelui: de werkeloosheid is groot en de mogelijkheden voor afgestudeerde jongeren op een fatsoenlijke baan haast nihil in een streek die vooral leeft van de landbouw en waar industrialisering grotendeels onbestaande is. De vijf klaplopers zijn dat m.a.w. niet wegens zichzelf, maar ze worden tot nietsdoen gedwongen, tenzij ze naar Milaan of Rome uitwijken. Maar dat betekent familie en vrienden achterlaten voor een ongewis bestaan waarvoor sowieso geen geld is. Federico Fellini tekent het portret van de jonge mannen via kleine, soms komische anekdotes, waarbij we ze leren kennen als brave en goedopgevoede kerels die eigenlijk allemaal aan trouwen toe zijn, maar daar door hun penibele situatie moeten van afzien. I Vitelloni is een komedie, een luchtige film over vriendschap, een beetje een ouderwets en bij wijlen naïef verhaal over een nieuwe liefde die onder druk staat wegens ontrouw, met een “eind goed, alles goed” als apotheose. Gelukkig bouwt Fellini voldoende dramatische scènes om de meligheid te beperken. I Vitelloni is best aardig, maar niet meer van deze tijd. Daar kan een bekroning met de Zilveren Leeuw op het Festival van Venetië in 1953 niets aan veranderen, evenmin als de mededeling in De Telegraaf in 1956 als zou het om een waar kunstwerk gaan. De tijden zijn jammer genoeg veranderd. Dat laatste betekent niet dat er voor jonge cineasten of cinefielen niets te rapen valt in deze film: de fotografie van Fellini, de camerastandpunten, de ontwikkeling van de verschillende hoofdstukken, de keuze van de muziek (van de hand van Nino Rota), het is allemaal Fellini Gran Cru.

In Italië vond de producent – ondanks de loftuitingen en een Gouden Leeuw – in eerste instantie geen cinemabedrijf bereid om de film in de zalen te brengen. Het feit dat Alberto Sordi één van de hoofdacteurs was – hij stond vooral bekend als succesvol komisch acteur en leende altijd zijn stem aan Hardy in de Laurel & Hardy-films – zou het publiek afschrikken, werd beweerd. Toen de film later toch (met succes) op het witte doek kwam, was men de naam van Sordi vergeten op de affiches te drukken.

BEELD EN GELUID
Het beeld van I Vitelloni is opgenomen in zwart-wit en staat in beeldformaat 1.33:1. De kwaliteit laat af en toe te wensen over op het einde van een scène: dan wordt het beeld heel even troebel en donker. Het gaat hier over een film die meer dan vijftig jaar oud is en wellicht heeft men geen betere kopie op de kop kunnen tikken. Dat neemt niet weg dat men door restauratie veel meer beschadigingen en vuile deeltjes had kunnen wegnemen dan nu het geval is. Het geluid wordt een paar keer bruusk afgebroken. De muziekfragmenten zijn meestal duidelijker dan de dialogen die soms erg hol en dan weer schril klinken. Eén keer – wanneer Riccardo een melodietje inzet – ligt er zelfs een dik tapijt over het geluid.

EXTRA'S
Deze dvd bevat als extra's de production notes met het levensverhaal van de film, een biografie van Fellini en een fotogalerij.

CONCLUSIE
I Vitelloni is een film van Federico Fellini. Dat merk je aan de sfeer, de opbouw van de scènes, de belichting, de camerastandpunten en aan het in beeld brengen van de acteurs die qua gelaatsuitdrukkingen en gebaren nog iets hebben van hun collega’s uit de stomme film. Het verhaal begint vrij goed, maar wanneer de aandacht verlegd wordt naar de huwelijksperikelen van Fausto en Sandra, verliest de film aan overtuigingskracht en vooral aan originaliteit.


I Vitelloni is onderdeel van de Fellini-box. De andere films zijn: Otto E Mezzo, Giulietta Degli Spiriti en La Strada.