FILM
Ook Toy Story 2 wordt eindelijk op Blu-ray op het grote publiek losgelaten. Als u fan bent van de film, dan hebt u ofwel reeds in huis: de bijna bare-bones 2-disk combinatierelease, de enkel in Engeland uitgebrachte Ultimate Toy Box, de meer extra's bevattende Special Edition, maar dan hopelijk hebt u de 1-disk eertijds laten schieten en bent u voor de veel rijkere 2-diskversie uit de UK gegaan, die ook Nederlandse ondertiteling hadden én ook nog eens veel meer extra's.

In Toy Story 2 mag Woody, met een beschadigde arm, niet mee met Andy op cowboy-kamp. Hij belandt op een schap voor vergeten speelgoed. Wanneer Andy's moeder de kapotte piepende pinguïn Wheezy (Joe Ranft) van hetzelfde schap plukt om hem bij de rommelmarkt te verkopen, onderneemt Woody een moedige poging om het speeltje terug te halen. Helaas wordt hij zelf meegepikt door een verza-me-laar verkleed als een reuzekip, Al. Woody blijkt het ontbrekende stuk van een vierdelige set te zijn, die in de jaren '60 een relatieve periode van succes kende, inclusief een eigen TV-show "Woody's Roundup". Hij maakt kennis met Jessie The Cowgirl (Joan Cu-sack), en de nurkse goudzoeker Stinky Pete (Kelsey Grammer - bij Simpsons-fans bekend als de stem van Sideshow Bob), nog in zijn originele verpakking!. Al wil de collector's items doorverkopen aan een Japans speelgoedmuseum, en vooral Jessie ziet dat wel zitten, eerder dan in de vergetelheid te geraken in een doos op zolder, iets wat ze met haar vorige eigenares spijtig genoeg heeft meegemaakt, en waar ze een zwaar trauma aan heeft overgehouden. Buzz Lightyear en Andy's andere speeltjes ondernemen een gevaarlijke tocht om Woody terug te halen. In een speelgoedwinkel laten ze daarbij per ongeluk een pop ontsnappen van Keizer Zurg, de gezworen aartsvijand van Buzz Lightyear.

Toy Story 2 is één van de weinige voorbeelden van een sequel die beter is dan zijn voorganger. Niet alleen is de animatietechniek op een paar jaar tijd verder geperfectioneerd, vooral het verhaal schiet een stuk sneller uit de startblokken, en de hoofdpersonaes behoeven geen nodeloze verdere introductie meer. De openingsscène zelf van deze film is gewoon hilarisch, en zet bij een eerste visie de kijker compleet op het verkeerde been. Sequelfilms van Disney hebben wel eens de kwalijke reputatie om flauw, ongeïnspireerd en gemaakt door beginnelingen te zijn, en de markt wordt overspoeld met het niveau van films dat de oorspronkelijke titel eerder schade toebrengt dan wat anders, laat staan de personages uit het eerste deel karakterieel uitdiept. Echter, dit is geen Disney- maar een Pixarproduct. Toen Pixar door Disney gevraagd werd om voor Toy Story een sequel te maken, wilde regisseur John Lasseter niet weten van een amechtige direct-to-video sequel, maar wilde anderzijds wél tekenen voor een volwaardig vervolg. Eerste briljante idee was om de premisse uit de eerste film om te draaien: ditmaal is het Buzz, die zich opmerkelijk verzoend schijnt te hebben met het feit dat hij een stuk speelgoed is en géén Space Ranger, die Woody ter hulp moet schieten in plaats van andersom. Een tweede goeie keuze was het uitbreiden van de cast met Joan Cusack en Kelsey Grammer: het idee om Woody als pièce unique op te voeren uit een vierdelige speelset, biedt het scenario enorm veel mogelijkheden tot uitbreiding. Ten derde is het aantal referenties voor de volwassen kijkers drastisch toegenomen: het spoofen van films als Jurassic Park en uiteraard The Empire Strikes Back zal de allerkleinste kijkertjes ontgaan, maar dergelijke knipogen trekken het verhaal niet onnodig van de rails, zoals dat met andere films soms wel gebeurt. Vierde en belangrijkste innovatie is dat de vier jaar die tussen deel 1 en deel 2 zitten, een mensenleven schijnen te zijn, want de CGI-technieken zijn veel verfijnder, wat vooral goed te merken is aan de geanimeerde mensen, Al The Chicken op kop.

Maar er zijn nog wel meer elementen waardoor Toy Story 2 uitblinkt ten opzichte van zijn voorganger. De ruimere cast laat meer mogelijkheden tot manoeuvreren met het scenario toe. Enkele nevenfiguren uit de eerste film, zoals Mr. Potato Head, Rex, Slinky en Hamm krijgen meer screentijd én eigen karaktertrekjes, in een normale film zou iemand als Jessie perfect rijp zijn voor de psychiatrie, afdeling verlatingsangst, maar met Stinky Pete wordt, in tegenstelling tot deel 1, er ook binnen de rangen van het speelgoed voor het eerst een doortrapte schurk neergeplaveid, een rol die Kelsey Grammer overigens voortreffelijk op zich neemt. Het dilemma waarvoor Woody geplaatst wordt - trouw aan Andy blijven, wat vroeger zijn hoogste ideaal was, of eeuwige roem- zorgt voor een verrassende niet-lineaire uitdieping van het verhaal. Ware het niet dat er een redelijk zoetsappig happy end aan het geheel gebreid was, er zouden behoorlijk wat kindertjes geshockeerd uit de bioscoopzaal zijn gekomen. Ook de confrontatie met de "grotemensenwereld" is doordringender: waar dit in de eerste film bijna uitsluitend via kinderen gebeurde, zij het brave kindjes (Andy) of stoute (Sid), is Al The Chicken een perfecte go-between, een geldzuchtige nerd van het type dat kinderpleziertjes zoals speelgoed - en waarschijnlijk ook strips - louter bekijkt als verzamelobjecten, en daardoor zó geobsedeerd is dat hij waarschijnlijk nooit aan een lief zal geraken. Rake typering! Samengevat: Toy Story 2 is rijker, langer, gedetailleerder, amusanter en vooral... beter dan het eerste deel. Gegeven dat die film al méér dan gewoon best te pruimen was, toont dat Pixar blijkbaar op gebied van beslissingen om te innoveren de unieke gave heeft om altijd op het juiste paard te gokken. Laten we hopen dat het zo blijft.

BEELD EN GELUID
Ook hier weer krijgen we een technische presentatie op Blu-ray die alles overtreft wat u totnogtoe op dvd kan gezien hebben. De prent toont ons hoe de expertise inzaken computeranimatie op dik tien jaar exponentieel is toegenomen, maar op gebied van transfer worden er geen compromissen gesloten. Naast spetterende, vibrante kleuren zien we een zwartniveau met diepgang waar echt niets tegen in te brengen is, met zowel natuurlijke en zachte kleuren zoals op het gazon voor het huis van Andy, tot en met kitcherige neonkleuren in de wereld van Emperor Zurg. Fouten zijn compleet afwezig. Het speelgoed ziet er gedetailleerd en levensecht uit, en zelfs de stofdeeltjes op de boekenplank op Andy's kamer waarop Woody is terechtgekomen, zijn individueel van elkaar te onderscheiden. De detaillering ten top is echter wel de scène waarin Woody onder handen wordt genomen door Geri de speelgoedreparateur, die hem voorziet van een nieuwe teint, de naam op zijn voet afveegt en zijn arm repareert; hierin zijn zelfs zoveel als de aparte penseelharen onderscheidbaar. De Engelse DTS-HD MA 5.1 ES is ook weer nagenoeg perfect; één puntje waar ik bijvoorbeeld erg aan gehecht ben het te vermelden is Jessies herinneringssequentie met de mooie muziek van Sarah MacLachlan, die al een kunstwerk op zich is. Maar ook op gebied van dynamiek scoort Toy Story 2 over de hele lijn: vanaf de openingsscène, waarin Buzz Lightyear door de ruimte vliegt op zoek naar het schuilhol van Zurg, over de stadsgeluiden in de scène waarin Buzz en zijn vrienden de autostrade oversteken, tot en met de elektrostatische ruis van de televisie nadat de programma's zijn afgelopen: aan alle details zijn overschotten aan zorg en geduld gewijd.

EXTRA'S
Opnieuw hebben nagenoeg alle extra's van de collector's edition de Blu-ray versie gehaald, alsook een handjevol releases van vorige versies, en er er wat nieuigheid aan toegevoegd. De opbouw is nagenoeg hetzelfde als die bij de eerste disk, alleen zijn sommige featurettes vreselijk kort.

Sneak peek "Toy Story 3: The characters" (3:12)
In tegenstelling tot op het eerste deel, waarin we de plot van de nieuwe film kregen toegelicht, maken we op deze disk kennis met enkele nieuwe karakters die in de derde Toy Story-film hun opwachting zullen maken, zoals een knuffelbeer en een lappenpopje.

Audiocommentaartrack
Regisseur John Lasseter, zijn adjudanten Lee Unkrich en Ash Brannon, en co-auteur Andrew Stanton leveren weer een eindeloze stroom aan informatie die bij het creëren van deze film van pas kwam: de ontwikkeling van de karakters, de voortgang van het scenario, het proberen van niet in de valkuil te trappen van ten opzichte van Toy Story in de val van de herhaling te vallen...

Documentaire "Buzz Lightyear's Mission logs: International space station" (3:45)
Ditmaal niet in de space shuttle, maar ditmaal vertelt Buzz aan Rex en Hamm één en ander over het internationaal ruimtestation ISS.

Documentaire "Paths to Pixar: Technical artists" (4:24)
Waar op de vorige disk ruimte werd gemaakt voor de artiesten van de film, krijgen we nu de technische artiesten, zeg maar het voetvolk dat het leeuwendeel van het tekenwerk doet. Ze vertellen hoe ze verliefd zijn geworden op CGI-animatoe en hoe ze bij Pixar betrokken zijn geraakt.

Documentaire "Studio stories: Toy Story 2 Sleep derivation" (1:27)
Documentaire "Studio stories: Pinocchio" (2:16)
Documentaire "Studio stories: The movie vanishes" (2:34)
In deze documentaires vertellen de makers onder meer hoe ze Toy Story 2 onder een zodanig ongelofelijke tijdsdruk hebben moeten maken dat er nauwelijks nog ruimte was om te slapen, en werkweken van 60 uur eerder regel dan uitzondering waren. In Pinocchio hingen ze hun eigen figuren in hun oude gebouwen aan het plafond, naast een Pinocchio die er al sinds jaar en dag hing. In The Movie Vanishes wordt ons verteld daat door een onachtzaamheidje bijna de volledige film gedeletet werd. Thank goodness for backups!

Documentaire "Pixar's Zoetrope" (2:00)
Hier zien we de zoëtrope die staat opgesteld in Disneyland Californië en Hong Kong. Een zoëtrope is een cylinder waarin spleten zijn uitgesneden waardoor men, als de cylinder snel genoeg draait, een geanimeerde sequentie beeldje per beeldje ziet opschuiven. We zien in het filmpje ook een zoëtrope van Disney en één van de tekenfilms van Hayao Miyazaki.

Documentaire "Celebrating our friend Joe Ranft" (12:46)
Een eerbetoon aan de pas overleden animator, die onder meer ook in deze film de stem van Wheezy de pinguïn vertolkte. Het stukje bestaat uit interviews met Ranft zelf en zijn nauwste collega's.

Documentaire "Making Toy Story 2" (8:10)
Dit is een korte, en vluchtige, blik in de opnamestudio, waarin we onder meer Tim Allen en Tom Hanks in actie zien, alsook Don Rickles en Estelle Harris (Mr. en Mrs. Potato Head).

Documentaire "John Lasseter's profile" (3:02)
In dit bewierokend stukje komen collega's vertellen dat Lasseter hun favoriete baas is. Op dat ogenblik stond Lasseter nog niet aan het hoofd van Disney.

Documentaire "Cast of characters" (3:30)
Ook dit korte stukje is een samenraapsel van interviews, materiaal achter de schermen en filmclips. Tegenover Toy Story is de cast overigens flink uitgebreid, waardoor de lof en eer wat over meer personen worden verdeeld.

Toy Box:

- Documentaire "Jessie's gag (1:09)
- Documentaire "Who's the coolest toy?" (3:17)
- Videoclip "Riders in the sky music medleys" (3:09)
- Documentaire "Autographed pictures" (0:43)
De outtakes die ditmaal nog wel in de film zitten, zijn een lijst gefingeerde bloopers zoals er in Monsters Inc. en Cars ook zitten. De blooper reel werd pas en paar maanden na de release van de film toegevoegd, om de mensen nog eens een tweede maal naar de cinemazaal te lokken. Jessie's Gag bevat wat animatie die nergens anders inpaste, en op de vorige dvd als een easter egg terug te vinden was. Daarna volgt een medley van het barbershop quartet Riders In The Sky, die onder meer het thema van Woody's Roundup, Jessie the Yodelin' Cowgirl en Randy Newmans You've Got a Friend in Me spelen. De Autographed Pictures bevat een reeks zwart-witfoto's die kennelijk gehandtekend zijn door de sterren van de show.

3 verwijderde scenes (4:11)
Deze sectie bevat twee verwijderde scènes Godzilla Rex en Crossing the Road, en een gesproken intro van Ash Brannon.

Design:
- 11 gallerijen (16:43)
- 12 3D visualisation-filmpjes (11:02)
- 3 kleurstudies (4:30)
Net als bij de eerste Toy Story-disk krijgen we eerst een diavoorstelling met personages, zoals Woody en Buzz, en decors, zoals de speelgoedwinkel en de planeet van Keizer Zurg. Daarna volgt er een selectie aan 3D-visualisaties, waarbij de computeranimaties ronddraaien, en in de kleurstudies worden de kleuren nauwgezet geselecteerd.

Production:
- Documentaire "Designing Woody's past" (2:50)
- Documentaire "Making Woody's Roundup" (1:51)

- Documentaire "International scene" (1:47)
In Designing Woody's Past wordt aandacht geschonken aan de creatie van de hopen merchandising die zogezegd in Woody's glorietijd werden verkocht. Making Woody's Roundup laat zien dat de scènes uit Woody's oude televisieshow met gewone CGI is gemaakt, waarbij er touwtjes zijn toegevoegd om de poppen er als marionetten uit te laten zien. Production Tour is alweer een terugblik op het animatieproces bij Pixar, dat een beetje overlapt met de andere featurettes, en ook de Early Animation Tests vormen een vlag die de lading precies dekt. De Special Effects gaan vooral over de openingsscène, en de International Scene vertelt hoe de scène waarbij Al voor de tv in slaap valt geanimeerd is in een meer Amerikaans getinte versie (inclusief vlag en volkslied), en een internationale versie die meer op de wereldmarkt gericht is.

Music & Sound:

- Documentaire "Making the songs" (3:25)
- Muziekvideo Riders In The Sky "Woody's Roundup" (2:17)
- Audioclip "Jessie's Song" - Randy Newman demo (2:48)
Designing Sound legt ons de manier van het creëren van geluidseffecten uit, geïllustreerd aan de hand van de scène waarin het speelgoed onder leiding van Buzz de straat oversteekt en er een gigantisch ongeluk veroorzaakt. Making the Songs bevat een korte maar intense discussie over de bijdrage van de muzikanten aan de film. Hierna volgen Woody's Roundup, een videoclip van het close harmony-kwartet Riders In The Sky, en een audio-only demoversie van Jessie's Song door Randy Newman, waar het nummer in de film zelf gezongen wordt door Sarah McLachlan.

Publicity:
- Character interview (2:05)

- TV-spots (2:12)
- Posters (0:51)
- Baseball Woody (0:19)
In de laatste sectie vinden we een interview terug waarin Woody en Buzz in een filmprogramma vertellen over hun aankomende nieuwe film. Daarna volgen er 2 trailers, 4 tv-spots, een reeks pos ters en een korte clip waarin we Woody met een baseball zien gooien.

Cross-promotionele trailers
Zoals gewoonlijk op een Disneydisk staan er een hoop cross-promotionele trailers op, die als toppunt van ergernis beginnen te spelen als je de disk in je speler stopt.

BD Live
 

CONCLUSIE
De tweede Toy Story-film is inhoudelijk interessanter dan de eerste, en de Blu-ray is even perfect. Het bonusmateriaal is misschien iets minder kwalitatief even goed.