FILM
Het is niet dat ik vandaag even geen zin had om een bespreking te schrijven, maar nadat ik deze 4K heb bekeken, ben ik nog eens naar de bespreking van Michael van de Blu-ray gaan kijken, en die heeft dat eertijds allemaal zo eloquent neergepend, dat ik er geen woord aan kan verbeteren. Dus hier gaan we...

Mooie liedjes duren niet lang. Een uitspraak die iedereen wel kent en John Wick herinnert ons er meteen aan hoe kwetsbaar we zijn. De film opent immers door ons een gelukkig koppel te tonen via een flashbacks. Helen (Bridget Moynahan) sterft echter door een niet nader genoemde aanslepende ziekte. John (Keanu Reeves) blijft alleen achter en op de begrafenis komt zijn oud-collega Marcus (Willem Dafoe) hem zijn spijt betuigen. De dag erna krijgt hij nog een laatste verrassing van zijn vrouw aan huis geleverd: om de eenzaamheid het hoofd te bieden, geeft ze hem nog een schattige puppy cadeau, dat door het leven gaat met de naam Daisy. John hecht zich snel aan het hondje dat voor hem een onbetaalbare, symbolische waarde heeft en Daisy volgt hem dan ook overal.




Net als je denkt dat het niet erger kan met John, loopt hij aan een tankstation een paar lugubere types tegen het lijf. Onder elkaar spreken ze Russisch en de leider Iosef (Alfie Allen) vraagt aan John hoeveel geld hij wil voor zijn auto. Uiteraard weigert hij op het voorstel in te gaan en diezelfde nacht krijgt hij al ongewenst bezoek. Hij wordt wakker omdat Daisy onrustig is en voor hij beseft wat er gaande is, wordt hij neergeslagen en in elkaar gemept totdat hij knock-out is. Als hij bijkomt ligt Daisy roerloos voor hem, het arme beestje is doodgeslagen.




Nadat hij haar heeft begraven, zie je wederom zijn gedachten door middel van flashbacks en is het meer dan duidelijk dat dit de spreekwoordelijke druppel was. Omdat zijn Mustang gestolen is tijdens de homejacking, neemt hij de bus tot bij Aurelio (John Leguizamo), een garagehouder die niet vies is van gestolen wagens. Via hem komt hij te weten dat Iosef de zoon is van Viggo Tarasov (Michael Nyqvist), de leider van de Russische maffia. Die is ondertussen zijn zoon hardhandig aan het bijscholen nadat hij vernomen heeft wat hij John heeft aangedaan. Die begrijpt er helemaal niets van totdat zijn vader het mysterie ontrafelt. John Wick was vroeger een hitman die in dienst was bij Viggo. Ze noemden hem Baba Yaga, wat zoveel betekent als de boogeyman. John was echter degene die ze stuurden om de boogeyman te doden. Toen hij ermee wilde stoppen omdat hij Helen leerde kennen, gaf Viggo hem een onmogelijk contract. John was echter succesvol en dat heeft Viggo geen windeieren gelegd, hij is daardoor immers de baas van de Russische maffia in New York geworden. Dat zal John allemaal echter worst wezen, hij fixeert al zijn woede en frustraties op Iosef en is enkel uit op wraak, al moet hij daar de hele maffia voor omleggen.




Wat een rol voor Keanu Reeves (47 Ronin, Street Kings)! Hij is dan ook perfect gecast als John Wick, want hoewel de man in het verleden al eens de kritiek kreeg dat hij veel te stoïcijns acteert, is dat in deze film net een pluspunt. John Wick is een meedogenloze, koele killer en de strakke blik van Keanu is dan ook een schot in de roos, bovendien speelt hij het klaar om een zeker charisma te behouden, zodat je nooit je empathie voor hem verliest. Zelfs de meest emotionele scène kan hij tot een goed einde brengen. Als Daisy bij hem wordt afgeleverd en hij haar laatste aan hem gerichte brief leest, is het duidelijk dat hij toch wel wat in zijn mars heeft. In de actiescènes is het subtiel, maar kan je in zijn ijzige blik de wraakzucht en de vastberadenheid lezen. John Wick is een getormenteerd man en Reeves kan dat met deze knappe prestatie dus mooi overbrengen, hij zorgt ervoor dat je meteen wordt meegezogen in de film en meeleeft met het personage.




Uiteraard is dit niet louter dankzij Reeves, want de grootste pluim gaat misschien wel naar het regisseursduo Chad Stahelski en David Leitch, die beiden hun strepen hebben verdiend in de stuntwereld. Vreemd genoeg wordt Leitch niet vermeld als regisseur, maar alleen als producer, terwijl er wel degelijk twee regisseursstoelen waren. Een leuk weetje is dat Chad de stunt double voor Keanu Reeves was in The Matrix en dat John Wick voor beide heren het regiedebuut is. Wel, dat laatste valt er niet aan te zien. Net zoals John Wick altijd strak in het pak zit, kiest het duo voor een soortgelijke aanpak. De film ademt een strakke stijl uit die blijkt uit de keuze van wagens, kostuums, choreografie, muziek, camerastijl en locaties. Waar we tegenwoordig in actiefilms overdonderd worden door shakycam-scènes, is het een verademing om naar John Wick te kijken. De choreografie is vliegensvlug, maar alles wordt duidelijk in beeld gebracht door het puike camerawerk. Dat is vrij statisch, zeker in vergelijking met andere actiefilms, maar het zorgt er wel voor dat de dynamische actie perfect te volgen is, waardoor je precies weet hoe, waar en wanneer John zijn slachtoffers vakkundig om zeep helpt. Ook wordt er niet al te diep ingezoomd qua actiescènes waardoor je een mooi overzicht behoudt. De choreografie is om van te smullen omdat ze eveneens stijlvol gebracht wordt. Er is in elk gevecht wel een rode draad te vinden wat technieken betreft, waardoor John wel degelijk een eigen stijl heeft. Zijn pistool heeft de voorkeur, maar als men te dichtbijkomt, schakelt hij moeiteloos over op jiujitsu en judo om ze alsnog af te maken met zijn pistool, als dat niet lukt wordt het wat animaler en gaat hij over tot grondgevechten.




John Wick is een duistere actiefilm geworden die doet denken aan een graphic novel en dat werkt enorm goed. Er zijn echter een paar minpunten. Zo zijn er clichés die hier en daar opduiken, en een origineel verhaal als wraakfilm brengen, is niet meteen de makkelijkste opdracht. De film probeert wel om het soms wat anders aan te pakken, dat lukt, maar het gaat niet ver genoeg om van vernieuwing te kunnen spreken. Dit is echter één van de betere actiefilms en dan nemen we de minpuntjes er graag bij, want met het verhaal en de uitwerking ervan is er absoluut niets mis. Wat locatie betreft belanden we in New York en de mooie shots van deze metropolis sluiten eveneens perfect aan bij de sfeer die men voor ogen heeft, waardoor de stad dan ook een hoofdrol opeist.

BEELD EN GELUID
John Wick werd bij ons niet op 4K uitgebracht, alhoewel de film daarom smeekt. We zijn dus uitgeweken naar de UK-versie, en die is bijzonder goed aan te raden. John Wick is een duistere film, maar er werd veel aandacht besteed aan het detail in donkere scènes. Qua kleuren kijkt u naar een mengelmoesje van allerlei neonverlichting, die de film styleert en ook visueel zeer aantrekkelijk maakt, dit in combinatie met het hierboven beschreven puik camerawerk. John Wick was ook in de Benelux de eerste film met een Dolby Atmos-track. Deze staat uiteraard ook op deze 4K, en de track is er wellicht één waarmee u met gerust geweten uw dure installatie aan vrienden kan demonstreren. Vooral in de vuurgevechten spat de actie uit de surrounds, en in een film als deze moet u daar gemiddeld zo'n vijf minuten op wachten, wat niet veel is. Daarnaast biedt de film een strakke soundtrack van Tyler Bates en Joel J. Richard (Pretty Little Liars, Ravenswood), die onder de huid blijft kleven.




EXTRA'S
Helaas wordt niet al het bonusmateriaal van de Blu-ray overgenomen; de featurette Calling In The Cavalry is om de één of andere reden missing in action op alle UK-versies. Niet getreurd echter. We krijgen een audiocommentaartrack waarin zowel Chad Stahelski als David Leitch je begeleiden. In Don’t F*#% With John Wick (15:17) zien we de training die Keanu Reeves heeft doorstaan: gevechtschoreografie en autorijden. Waarom Chad Stahelski en David Leitch de overstap hebben gewaagd van stuntman naar regisseurs, ziet u in het korte Destiny Of A Collective (6:19). Waarom er een graphicnovelsfeertje door John Wick waait, wordt duidelijk gemaakt in Assassin's Code (5:18), waarin men dieper ingaat op het exclusieve clubje van hitmen in de film. De meest legendarische scène van de film speelt zich af in de Red Circle Club en daar wordt wat meer uitleg over gegeven in The Red Circle (6:26). Om af te sluiten worden we in NYC Noir (6:00) ondergedompeld in de sfeer die de grootstad en de omliggende locaties oproepen. Alhoewel de extra’s niet uitblinken qua kwantiteit, geven ze toch een duidelijk beeld van hoe het er achter de schermen aan toeging.

CONCLUSIE
Met Ballerina binnenkort op home theatre-release is het leuk om je even ter voorbereiding onder te dompelen in de duistere hellekrochten waar John Wick iedereen die in zijn weg loopt, omver knalt. Deze 4K is er één van de bovenste plank!