FILM
Giulietta (Giulietta Masina) is een braaf en stil burgervrouwtje in een buitenwijk van de stad. Ze heeft een echtgenoot (Mario Pisu) die goed zijn brood verdient, een prachtig groot huis met alles erop en eraan, mooie auto, enfin, een goed leventje. ‘s Avonds leest ze nog wat in bed als haar man al slaapt en op een dag brabbelt hij in zijn droom de naam van een andere vrouw: Gabriella. Bij Giulietta springt het licht op rood, maar als ze haar man ernaar vraagt, zegt hij van niets te weten. Dus schakelt ze een privédetective in om uit te zoeken wat haar echtgenoot overdag allemaal uitspookt, en jawel, hij blijkt een relatie te hebben met een 24-jarig fotomodel. Hij neemt haar uit eten, koopt haar bloemen, maakt met zijn nieuwe verovering een reisje naar Milaan, etc. Giulietta raakt lichtjes overstuur en laat zich in met haar buurvrouw Suzy (Sandra Milo) die voortdurend feestjes bouwt en seances organiseert. Giulietta, goed opgevoed bij de nonnen en dus preuts, onschuldig en een tikkeltje ouderwets, wil het graag over een ander boeg gooien en losser en frivoler leven, maar dat lukt niet: de oppervlakkigheid en het exotisme van de buurvrouw kunnen haar maar matig bekoren. Wanneer ze tijdens een séance te horen krijgt dat de geesten haar een zielenpoot vinden, belandt Giulietta in een identiteitscrisis. Haar opvoeding botst met de nieuwe wereld die ze ontdekt en ondermijnt haar evenwicht: ze hoort stemmen en ziet rare dingen die anderen niet zien. Haar innerlijke wereld wordt volledig door elkaar geschud en ze weet niet meer wat echt, wat droom of wat waanvoorstelling is.

Federico Fellini heeft met Giulietta Degli Spiriti een aparte film afgeleverd die sterk beïnvloed is door de flower power van de jaren zestig. Dankzij een collectie bizarre decors en kostuums slaagt hij erin een fantasie af te leveren die niets aan frisheid heeft ingeboet. De film is nauwelijks gedateerd. De waanvoorstellingen van Giulietta, producten van haar onderbewustzijn, giet Fellini in een unieke vorm: een groep nonnen die door de tuin strompelt, een fragment waarin ze als kind op een brandend rooster ten hemel wordt gehesen, de felle toiletten en reuzenhoeden van Suzy, de wulpse aankleding van de hoertjes met hun bizarre kapsels, het zijn stuk voor stuk unieke verzinsels van een geest die zijn tijd ruim vooruit is, van een visionair regisseur die lichaam en ziel als de beide kanten van een weegschaal ziet: alleen door evenwicht kan er vrede zijn. Fellini laat zijn camera door het decor glijden zonder rekening te houden met regels of conventies: scènes houden halverwege op om plaats te maken voor nieuwe beelden en nieuwe confrontaties, vorm primeert boven inhoud, droom boven werkelijkheid in een geërotiseerde en technologische omgeving die niemand voor hem heeft verkend. De camerastandpunten veranderen zonder verdere mededeling: Giulietta weet vaak niet meer of ze in de werkelijkheid staat of een droom beleeft, en uiteindelijk verliest ook de kijker de voeling met de realiteit en wordt meegesleept in deze curieuze wereld van kleuren en beelden.

BEELD EN GELUID
Fellini gedraagt zich in zijn eerste kleurenfilm als een kind met een nieuw speeltje: alle mogelijkheden van het medium worden uitgeprobeerd en de felle kleurenshots worden afgewisseld met overbelichte, donkere, éénkleurige beelden. Kleur is een essentieel onderdeel van deze film om de psychedelische waanvoorstellingen van Giulietta volledig tot hun recht te laten komen. De tinten zijn oververzadigd en de contrasteren fel zoals in de schilderijen van Roy Lichtenstein. De transfer is goed gelukt. MGM heeft de filmpellicule perfect laten restaureren. Het geluid staat in mono en dat is jammer voor een film die met een 5.1-soundtrack zijn voordeel zou doen. Maar de klank is zuiver, de ruis tot een minimum beperkt, de muziek opvallend aanwezig en romig.

EXTRA’S
De dvd bevat als extra’s de bioscooptrailer, de production notes over het tot stand komen van de film, de biografie van F. Fellini (tekst) en een fotogalerij.

CONCLUSIE
Het minst wat van Giulietta Degli Spiriti kan worden gezegd, is dat het een buitenbeentje is, een heel aparte film, een surrealistisch verhaal waar de kijker makkelijk het noorden bij kwijt raakt. Van een plot is er niet zoveel sprake. Het is een reis door tijd en ruimte naar de instincten en verborgen frustraties en tast de grenzen van het medium film af. Giulietta Masina, echtgenote van Fellini, speelt de hoofdrol in een bizar en controversieel meesterwerk.

Giulietta Degli Spiriti is onderdeel van de Fellini-box. De andere films zijn: Otto E Mezzo, I Vitelloni en La Strada.