FILM 
De jaren '70 en '80 zijn zonder meer het tijdperk waarin de meest gekke ideeën groen licht kregen. In dit geval eerder een pervers idee, want in feite kun je deze film omschrijven als "Emmanuelle en een kind". Het is het soort film dat je eerder onder de toonbank van één of andere gore videotheek zou verwachten, maar Private Lessons uit 1981 was wel degelijk mainstream. Een film waar je nu qua protest een hele Meir zou mee kunnen vol krijgen, maar toen niet meer dan een briljante vondst (qua opbrengst toch) die gefinancierd werd door Jack Barry en Dan Enright, twee Amerikanen die in hun thuisland dagelijks voor spelletjes op de televisie zorgden. Het script werd geschreven door ene Dan Greenburg, auteur van 72 "literaire werken" waaronder wat kinderboeken en een bestseller met de toch wel geniale titel How To Be A Jewish Mother. In zijn oeuvre vind je ook How To Avoid Love And Marriage terug, maar in ons geval is hij vooral de bedenker van het script van Private Lessons. De inspiratie hiervoor vond de man uit zijn eigen roman Philly uit 1969. De film was zo'n succes dat er in 1983 een vervolg kwam met Private School (en waarin we ook kort Sylvia Kristel zagen), en ook in de jaren '90 verschenen er twee sequels. Neen, obscuur was het zeker niet.

Hoewel wereldberoemd is het verhaal van Sylvia Kristel eerder triest. Gestorven als kettingroker op zestigjarige leeftijd aan longkanker en als kind ook verkracht. Ook haar filmcarrière was er één van slechte keuzes, zo ook Private Lessons, want hoewel een kaskraker zag de Nederlandse actrice er uiteindelijk geen cent van. Charisma te over, maar steeds achtervolgd door het imago van Emmanuelle. Sylvia Kristel probeerde wel om iets anders te zoeken, maar het lukte niet. Haar vraag om de Bond-girl te zijn in The Spy Who Loved Me bleef onbeantwoord, eventjes wilde men haar de rol van Lois Lane geven voor Superman, maar uiteindelijk koos men maar voor Margot Kidder. Ook met Roman Polanski liep het fout af, want een paar dagen voor de opnames van The Tenant liet de regisseur weten dat hij voor Isabelle Adjani had gekozen. Ook Louis Malle had plannen om haar een rol te geven voor zijn Pretty Baby, maar dan was het Susan Sarandon die roet in het eten kwam gooien. Zelfs Sergio Leone wilde haar een rol geven voor zijn gangsterepos Once Upon A Time In America, maar daar waren de producers het niet met eens. De Nederlandse die twintig jaar aan de zijde van Hugo Claus stond, moest genoegen nemen met rolletjes die haar imago als seksbom onderstreepten waaronder Lady Chatterley's Lover uit 1981, en vier jaar later Mata Hari. Kreeg ze al eens serieuze rollen dan was het in een film als The Concorde, Airport '79 of in ons eigen land bij Robbe De Hert (Gaston's War en Lijmen/Het Been).

Ook bij Private Lessons werd overduidelijk op haar Emmanuelle-bekendheid gemikt. Een mooie vrouw die om de haverklap uit de kleren moest en de taak kreeg om een 15-jarige jongen Philip "Philly" Fillmore (Eric Brown) het bed in te krijgen. Dat heeft uiteindelijk wel een ander doel dan de lusten van de vrouw te bevredigen, want het ventje dat niets vermoedt is de zoon van een rijke zakenman. Papa is op zakenreis tijdens de zomervakantie (of zoiets), en die laat hem in de zorgende handen van Nicole Mallow (Sylvia Kristel) en de chauffeur Lester Lewis (Howard Hesseman). Er komt dus op het einde nog wat actie aan te pas dat te vergelijken valt met een slecht geregisseerde Disney-jeugdfilm uit de jaren '70, maar het eerste uur staat de camera op la Kristel gericht, hoewel haar lichaam dat van een body double was. Kwestie dat je het weet.

Je kan je veel vragen stellen bij het bekijken van deze film. Wat dachten de ouders van de tieneracteur die anderhalf uur op het witte doek zagen hoe zoonlief in bed lag te flikkeflooien met de beroemdste softpornoster ever? Wat dacht Kristel toen ze haar lichaam uitvoerig liet betasten door een broekventje? En vooral wat ging er door het brein van de producers en de makers? Vandaag zie je op forums alleen maar verontwaardigde reacties, maar toen werd deze film (en dat herinnert ondergetekende zich maar al te goed) lekker aangeprezen als de tip van de week in het tienerblad Joepie. Geen vuile filmpjes dus, maar gewoon een Hollywood-product van iemand die het niet al te nauw nam met morele principes.

Rest ons de vraag of deze film goed of slecht is. Niet slechter of niet beter dan de doorsnee sekskomedie uit het begin van de jaren '80, en zo waren er toch heel wat. Het verhaal is compleet van de pot gerukt, maar de film is an sich geen stinker en Sylvia Kristel (love it or hate it) ziet er onweerstaanbaar uit, ook al kijk je naar een vrouw die meer in haar mars had dan alleen maar het vervolledigen van jongensdromen.

BEELD EN GELUID
Deze release komt uit Duitsland en wordt ook aangekondigd zoals alleen Duitsers het kunnen: "Freche Sex-klamotte mit Erotik-Ikone Sylvia Kristel". Het gaat om een gerestaureerde versie die ook in de States is verschenen. Tamelijk verzorgd hoewel er geregeld wat streepjes de revue passeren. De kleuren zelf zijn nogal melkachtig. Voor het geluid kun je kiezen tussen de Duitse dubversie en het Engels origineel (DTS-HD MA 2.0). Veel gekreun en gezucht, maar ook een opmerkelijke hippe '80's-soundtrack met namen als Rod Stewart, Earth, Wind and Fire, Randy VanWarmer en Eric Clapton. We zegden het al, deze film was big time in de cinema.

EXTRA'S
Geen enkele extra is hierop te vinden, en dat is jammer want graag hadden we een antwoord op de vraag "hoe vond iemand het lef om dit te doen".

CONCLUSIE
Private Lessons is een gewaagde, en we nemen aan foute film over seksbom Emmanuelle die er alles aan doet om een 15-jarige het bed in te krijgen. Neen, zoiets wordt tegenwoordig niet meer gemaakt, mijnheer!