FILM
Wie een beentje zijn baan kent in de arthousewereld heeft ongetwijfeld al gehoord van Hirokazu Kore-eda. De ondertussen bijna 60-jarige Japanse cineast is sinds Nobody Knows uit 2004 niet meer weg te denken van de rode loper van Cannes. En ook zijn andere films (Still Walking, After The Storm,Like Father, Like Son en Shoplifters) werden één voor één lievelingen op het Franse festival. Het was dan ook een bijna logische stap voor de regisseur om zijn Japanse heimat achter zich te laten en een film te gaan draaien in het land die hem op haar handen draagt. Dat werd beklonken met La Vérité. Niet te verwarren met de gelijknamige film uit 1960 van Henri-Georges Clouzot met Brigitte Bardot. Wat ze wel gemeenschappelijk hebben is dat de hoofdrolspeelster één van de grootste diva’s is uit de Franse filmgeschiedenis is: Catherine Deneuve, die eindelijk nog eens een rol krijgt die ze verdient.




Dat hij voor zijn Frans debuut kon samenwerken met Deneuve was een droom voor hem, want Hirokazu Kore-eda stak nooit zijn bewondering voor Luis Buñuel onder stoelen of banken. En laat het met deze Spaanse surrealist zijn dat Deneuve haar beste films maakte (Tristana en Belle De Jour). En of het niet op kan, is haar tegenspeelster Juliette Binoche, een vrouw die de laatste jaren zo tevreden was met rolletjes in rommel dat we soms durven vergeten dat ze ook nog meesterwerken met Philip Kaufman en Krzysztof Kieślowski heeft gemaakt.

De titel La Vérité heeft alles te maken met een boek dat geschreven door Fabienne Dangeville (Catherine Deneuve). Ooit een gevierde actrice, maar de leeftijd eist haar tol en het enige waaraan de gewezen diva zich kan vast klampen is de glorie van haar verleden. In haar eigen boek is ze vol lof over zichzelf. Ze vindt de acteurs van nu maar niks en zelfs als men haar mening vraagt over Brigitte Bardot haalt de actrice ongeïnteresseerd haar schouders op. Het boek is één samenhangsel van verdraaide waarheden en zelfs haar gewezen echtgenoot die nog springlevend is, is volgens haar biografie ergens onder de groene zoden te vinden. Fabienne die nog volop bezig is aan het draaien van haar nieuwste film nodigt haar dochter Lumir (Juliette Binoche) samen met haar Amerikaanse man (Ethan Hawke) uit voor de voorstelling van haar boek.




De film is losjes gebaseerd op een toneelstuk dat Hirokazu Kore-eda vijftien jaar geleden schreef, en dat merk je. De film is zeer statisch en gedraagt zich als een film in een film en leunt (qua stijl dan toch) een beetje aan bij La Nuit Américaine van François Truffaut. Het verhaal is natuurlijk fictief, maar het blijft moeilijk om naar Catherine Deneuve te kijken zonder dat je denkt dat ze zichzelf speelt. De ondertussen 77-jarige actrice weet nog altijd hoe ze met het witte doek dient te flirten en het personage past perfect bij haar ijskille indruk. Binoche toont wat voor een fijne actrice ze is indien ze goed gecast is en Ethan Hawke profiteert duidelijk nog eens van het feit dat hij een interessante arthouserol aangeboden krijgt. Het struikelblok is wel de stijl van Hirokazu Kore-eda die zich duidelijk beter in zijn sas voelt bij films die zich in zijn eigen heimat afspelen. Het is een film zonder emoties en ergens voel je dat hij te weinig uit zijn cast heeft gehaald. La Vérité werd dan ook, ironisch genoeg, verre van goed onthaald in Frankrijk. Maar toch, het is een film met grote onderwerpen en daar kan Hirokazu Kore-eda aardig mee uit de weg, en hoewel zelfs de grootste fan van de man niet anders kan dan toegeven dat dit niet zijn beste is, blijft het opmerkelijke cinema.




BEELD EN GELUID
De film heeft een zeer realistische beeldvoering en soms lijkt het gewoonweg of je achter de schermen van een filmopname zit. Deze transfer is sober, maar degelijk en met natuurlijke, goed afgelijnde kleuren. Er is voldoende detailscherpte. De geluidsband is Dolby Digital 5.1 is er één met zo goed als geen geluidseffecten en met veel dialogen, en een mix van Frans en Engels.

EXTRA'S
Er staan geen extra’s op deze dvd. Maar laten we daar maar niet te veel over lullen, want het siert een filmmaatschappij dat men dit soort films in de Benelux nog op dvd wil uitbrengen.

CONCLUSIE
La Vérité is zeker niet het beste van wat Cannes-chouchou Hirokazu Kore-eda tot nu toe uit zijn camera geperst heeft, maar het blijft een werk van een meesterverteller die goochelt met de grote emoties.