FILM
De halfgod Perseus (Sam Worthington) moet lijdzaam toezien hoe de god van de onderwereld, Hades (Ralph Fiennes) zijn familie uitmoordt. De goden willen hiermee de mensheid straffen voor hun afvalligheid, want ze ontlenen hun onsterfelijkheid aan de graad van devotie die de mensen hen toebemeten. Hades kan Zeus (Liam Neeson) ervan overtuigen om wraak te nemen op het koninkrijk Argos, dat verordonneerd heeft dat er niet meer tot de goden van de Olympus gebeden zal worden, en dat een gigantisch beeld van Zeus heeft laten instorten. Als de burgers binnen tien dagen hun prinses Andromeda (Alexa Davalos) niet offeren aan de Kraken, een zeemonster, zal Hades de Kraken de stad laten vernietigen. Perseus is mogelijk de laatste redding: heksen hebben hem verteld dat de enige manier om de Kraken te verslaan de aanblik is van de Gorgoon Medusa, die met haar blik iedereen in steen kan veranderen. De tocht naar en de strijd tegen Medusa zijn echter alles behalve een simpele onderneming. Hades heeft bovendien een oude vijand in de lijn tegenover Perseus gezet: zijn stiefvader, de voormalige koning Acrisius, die wegens de moord op zijn dochter door de goden veranderd is in het monsterlijke wezen Calibos.

Wat de reden van regisseur Louis Leterrier ook geweest mag zijn voor deze remake van de stop-motionklassieker van Desmond Davis met de creaturen van Ray Harryhausen, deze van een groot budget en veel CGI-monsters voorziene actieblockbuster deed het aan de kassa's in 2010 niet zo goed als verwacht. Een hoop elementen uit de originele film, zoals het personage van Calibos, de reuzenschorpioenen, de Kraken en de noodlottige bestemming van prinses Andromeda van Argos, werden op een hoopje gegooid en opgehangen aan een reeks actiesequenties waarin rijzende ster Sam Worthington (Avatar, Terminator: Salvation) wordt geacht het mooie weer te maken. De nieuw toegevoegde elementen werken niet allemaal even vlotjes, alhoewel de uit houtskool opgetrokken Djinns er behoorlijk imposant uitzien: zo is het personage van Perseus' beschermengel Io (Gemma Arterton) niet zo'n gelukkige toevoeging aan de originele cast, en staat vooral het einde, waarin Io en Perseus' relatie meer dan platonisch wordt, haaks op het origineel, waarin Perseus zijn heldendaden niet verricht uit altruïsme voor het menselijk ras, dan wel om de hand van prinses Andromeda voor zich te winnen, wat een stuk logischer klinkt. Buiten Perseus is er ook niet veel sprake van karakterontwikkeling, en vooral het pantheon der goden is bevolkt door een paar ruggengraatloze sujetten: of Zeus nu aan de goede, dan wel aan de slechte kant staat, is nergens duidelijk, en afgaande op het originele en het alternatieve einde dat we op deze disk terugvinden konden de makers tot in de laatste fase ook niet beslissen waar het zou op aansturen. Blijven nog de actiesequenties over, die best wel visuele flair hebben, maar gebalder en krachtiger hadden mogen zijn. De manier waarop de reuzenschorpioen bijvoorbeeld op redelijk bloedloze wijze zijn tegenstanders te grazen neemt, lijkt eerder op een verwijderde scène uit een Bud Spencer en Terence Hill-knokkomedie. Blijkbaar was het creëren van een 3D-versie belangrijker, en is er verhoudingsgewijs daar meer moeite in gestoken. De 3D-versie was overigens een voorwerp van controverse: blijkbaar wilde Warner een graantje meepikken van het succes van James Camerons Avatar, maar in tegenstelling tot deze is Clash Of The Titans niet gedraaid met gespecialiseerde apparatuur, en de 3D-effecten werden er pas in postproductie aan toegevoegd. Voor het bespreken van deze Blu-rayversie is dit echter een academische discussie, want er zit helemaal geen 3D-versie op deze disk, en blijkbaar is dat nog zo erg niet.

Clash Of The Titans is dus uiteindelijk een luchtig stukje entertainment met actie die zowel kan staan als kan vallen, slechts matige acteerprestaties en een paar erg storende hiaten in het scenario. Anders bekeken is er natuurlijk niets mis met een run of the mill actiefilm zonder kapsones.

BEELD EN GELUID
Wat onmiddellijk opvalt bij deze Clash Of The Titans is de uitgebreide, haast maniakale manier waarop er digitale ruisonderdrukking is gebruikt, waardoor er onder meer zeer weinig textuur in de huid te zien is, zij het niet in die mate waarin bijvoorbeeld de eerste transfer van Gladiator op Blu-ray vakkundig om zeep werd geholpen. Dit is echter geen euvel van de Blu-ray beeldtransfer, want deze kritiek was ook al te horen bij de theaterrelease van de film, en wat dat betreft is deze disk niet meer of minder dan een getrouwe weergave. Sommige kleurvlakken zien er daardoor wat uitgesmeerd uit, en vooral in donkerdere scènes, zoals die in Medusa's schuilhol, is het contrast soms wat aan de wankele kant. Door hetzelfde procédé is er van ruis of grain uiteraard absoluut geen sprake meer, integendeel zou een beetje meer korrel voor een meer filmische aanblik hebben kunnen zorgen. De scherpte valt dan weer enorm mee, alhoewel we niet kunnen zeggen dat er geen instanties van edge enhancement opduiken. D'r zitten echter enkele prachtige shots met veel diepte in de transfer, zoals die waarin prinses Andromeda zich als offer aan de Kraken presenteert. De DTS-HD MA 5.1-track is opnieuw een solide en aggressieve track waarin de ene dolle actiesequentie de andere opvolgt. Met vloedgolven, instortente standbeelden, behoorlijk pissed off zijnde reuzenschorpioenen en een vliegend paard dat rondvliegt met krachtige vleugelslagen valt er natuurlijk vanalles te beleven, maar de scène waarin de Kraken uit het water komt slaat alles. De muziek is in evenwicht met die dialogen en de actie, maar componist Ramin Djawidi (Prison Break) was duidelijk niet in topconditie.

EXTRA'S
De Blu-ray editie van Clash Of The Titans bevat een paar interessante toevoegsels, maar het ontbreken van een deftige making of-documentaire met referenties naar de Harryhausen-klassieker en een commentaartrack. De Maximum Movie Mode, waarin we middels een picture in picture-track onder meer backstagemateriaal, interviews, computermodellen van speciale effecten en meer te zien krijgen, maakt wel wat goed, maar omvat zeker niet alle aspecten van de film. Een tiental Focus Points, samen goed voor 35 minuten, bevatten materiaal over de personages Perseus, Zeus, Hades en Calibos, alsook bijdragen over het schieten van de film op Tenerife en de creatie van digitale monsters zoals Medusa, de Kraken en de monsterschorpioenen. 11 verwijderde scènes (18 min.) werden om evidente redenen uit de film gesneden, alleen het alternatieve einde (5 min.) zou een beter alternatief geweest zijn dan de melige twist waarmee de film nu eindigt. Tot slot vinden we nog een elektronisch ophemelpakket Sam Worthington: An Action Hero For The Ages (8 min.) terug, waarin er toch iets té fel de loftrompet wordt gestoken over de acteur die weliswaar goed afgetraind blijkt te zijn, maar toch nog niet dadelijk een palmares bij elkaar heeft om als action hero for the ages te worden bestempeld.

CONCLUSIE
Een oordeel vellen over Clash Of The Titans is een beetje slaan en zalven tegelijk. De film is een lekker actiespektakel dat niet te veel intellectuele inspanningen van de kijker vergt, maar bepaalde aspecten ervan zijn te steriel ten opzichte van het origineel uit 1981.