:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Interview >> INTERVIEW MONICA BELLUCCI
INTERVIEW MONICA BELLUCCI
Type: Interview - Datum: 2008-06-09 - Geplaatst door: Bart

Monica Bellucci: “Ik hou van sensualiteit.”

Eén van de meest actievolle prenten van vorig jaar was ongetwijfeld Shoot’em Up met Clive Owen, Paul Giamatti en Monica Bellucci in de voornaamste rollen. Deze actieprent is nu verkrijgbaar op dvd. De Italiaanse schone Monica Bellucci, die we eerder aan het werk zagen in o.m. Dobermann, Under Suspicion, Le Pacte Des Loups, Malèna, Irréversible en The Passion Of The Christ, kwam naar het Festival van de Amerikaanse film in het Franse Deauville om er de première bij te wonen. We trokken naar de mondaine badstad en hadden een ontmoeting met de Italiaanse beauty.


DVD Info: Monica, het stuntwerk in Shoot’em Up is werkelijk verbluffend. Kan je iets meer vertellen over de actievolle liefdesscène met Clive Owen?
Monica Bellucci: ik had vooral een emotionele rol, zodat ik weinig deel uitmaakte van de vele actiescènes. Met uitzondering natuurlijk van het fragment waarin ik aan het vrijen ben met Clive (lacht). Toen ik het script las, moest ik lachen bij die scène. Ik vroeg me af hoe de regisseur dat zou verfilmen. Persoonlijk vind ik dat dé scène uit de film. Ze omvat immers de volledige film: het is een liefdesscène, ze bevat geweld, ze is sexy én grappig. Het was echter een moeilijke opname. We hebben veel moeten repeteren. Het feit dat ik de scène met Clive mocht doen, maakte het misschien wél makkelijker (lacht).

In dat fragment zien we evenwel weinig of niks van je lichaam. Velen vragen zich dan wellicht af waarom je voor zo’n rol kiest als er toch niks getoond wordt...
Ik heb geen enkel probleem met naakt, maar er zijn natuurlijk altijd grenzen. Je kan sexy wezen, zonder dat er iets te zien valt. Anderzijds, mocht je me duidelijk naakt gezien hebben, dan had men de film ongetwijfeld gecensureerd en dat was niet de bedoeling. Want dan zou het doelpubliek niet mogen gaan kijken.

Werd je rol speciaal voor een Italiaanse vrouw geschreven of veranderde die toen jij werd gecast? Mocht je de rol ook zélf creëren?
De rol werd niet geschreven met mij in gedachten. Het kon eender welke kant zijn uitgegaan (een Franse actrice, een Amerikaanse, …), maar toen ik gecast werd, maakte men haar Italiaans. De regisseur vroeg me om enkele dialogen in het Italiaans te improviseren. Daarnaast hebben we de rol samen verder ontwikkeld.

Hoe sta je zélf tegenover geweld? Is er een bepaalde limiet wat jou betreft?
De actie die we te zien krijgen is zodanig extreem, dat het ongeloofwaardig overkomt. Ik hou ervan om stripverhalen te lezen en dat heeft mijn filmsmaak beïnvloedt. Dat is trouwens ook de reden waarom ik kies voor films in de stijl van Dobermann, Le Pacte Des Loups en de twee Matrix-films. Ik hou van dit soort actie.

Clive Owen en je echtgenoot Vincent Cassel waren samen te zien in Derailed. Hebben jullie elkaar daar ontmoet en eventueel gesproken over Shoot’em Up?
Nee, ik had Clive niet eerder ontmoet. Vincent had me wel gezegd dat hij fantastisch was om mee samen te werken en ik bewonderde hem als acteur. In mijn job moeten we intimiteit soms delen met mensen die we niet kennen. Dat is niet altijd gemakkelijk. Met Clive Owen was dit echter geen enkel probleem. Hij heeft zoveel respect, dat het automatisch makkelijker wordt om moeilijke scènes te draaien.

Hoe was het om met Paul Giamatti te werken?
Mijn grootste spijt is dat ik slechts één scène had met hem. Hij is een schitterend en overtuigend acteur, in die mate dat er voor hem wellicht 10 000 manieren bestaan om één scène te spelen. Ik voelde me vereerd om met 2 acteurs van dit kaliber te mogen samenwerken, omdat ik het ook zie als een vooruitgang in mijn carrière. Ik denk dat ik veel van hen heb geleerd.

We horen vooral rockmuziek van o.m. Nirvana, Motörhead, … Hou je van dit genre?
Hardrock is niet echt mijn ding, maar ik denk dat het bijdraagt tot het ritme van de film. Toen ik de première in New York bijwoonde, had ik een enorme jetlag en was ik ervan overtuigd dat ik in slaap zou vallen tijdens de vertoning. Dat bleek echter niet zo te zijn; integendeel, ik verliet de zaal met een enorme adrenaline, dankzij de muziek. Ik denk dat het een goede keuze was om dit soort muziek te gebruiken.

Denk je dat Shoot’em Up geschikt is voor alle filmliefhebbers of eerder gericht is op tieners en stoere mannen?
Ik denk dat hij vooral geschikt is voor een jonger publiek. Ze houden van dit type films. We hadden hetzelfde effect destijds met Dobermann. Er was veel heisa over de hoeveelheid actie, maar tieners waren er compleet wild van. Met als resultaat dat het een cultfilm werd.

Welke films interesseren jou als actrice?

Ik hou van films met sensualiteit, omdat het voor mij deel uitmaakt van de vrouwelijkheid. Dus ja, je ziet in mijn films veel sensualiteit, maar ik kies ook voor rollen waarin dat nauwelijks aan bod komt. Het is voor mij trouwens belangrijk de mogelijkheid te hebben om van de ene rol naar de andere te gaan. Leeftijd is een andere belangrijke factor. Ik zie me binnen enkele jaren immers geen sexy personages meer vertolken. Vandaar dat ik ze nu doe.

Je was ook te zien in de actiefilm Tears Of The Sun van Antoine Fuqua met Bruce Willis. Kan je deze twee films met elkaar vergelijken?
Tears Of The Sun bevatte inderdaad ook heel wat geweld, maar het was een ander soort geweld. Het was pijnlijker, omdat het dichter aanleunde bij de realiteit. De actie in Shoot’em Up is verschillend, omdat het surrealistisch is.

Tegenwoordig sta je tussen andere leading ladies zoals Sophia Loren en Claudia Cardinale. Hoe denk je daarover?
Het feit dat ik een actrice ben, dank ik grotendeels aan die actrices waarmee ik ben opgegroeid, met daarnaast ook Monica Vitti, Gina Lollobrigida en de Franse actrices Brigitte Bardot, Catherine Deneuve en Jeanne Moreau. Ik wil mezelf niet gaan vergelijken met hen, omdat ze vooral gigantische carrières hadden in hun eigen land. Tegenwoordig is het voor de Italiaanse film enorm moeilijk om door te breken in het buitenland. Als actrices dus internationaal willen doorbreken, zijn ze sowieso verplicht om ook elders films te gaan maken.

Heel wat actrices klagen dat er weinig rollen voor hen weggelegd zijn. Deel jij deze mening?
In vergelijking met het verleden is er inderdaad heel wat veranderd in de filmindustrie. In de jaren ’40 was de focus vooral gericht op de actrices. Vandaag is het eerder een mannenwereld geworden. Wanneer men van plan is een film op poten te zetten, denkt men eerst aan de acteurs en daarna aan de actrices, omdat er méér mannelijke regisseurs zijn dan vrouwelijke. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik uit Europa kom, waar vrouwen meer kansen krijgen dan in Amerika. Daar wordt er voortdurend gesproken over gelijke rechten tussen man en vrouw, terwijl Hollywood veel meer macho is. In Europa hebben we Catherine Deneuve, Charlotte Rampling, Isabelle Huppert, ... die tussen de 45 en de 60 jaar oud zijn. Ze zijn nog steeds schitterend. In de States krijgen hun leeftijdsgenoten echter weinig of geen kansen meer.

Hoe is het eigenlijk gesteld met de Italiaanse film?
Het probleem van de hedendaagse Italiaanse cinema ligt volgens mij vooral in het verlengde van de economische en politieke problematiek. Vorig jaar maakte men in Italië 18 films, terwijl men er in Frankrijk 250 maakte. Als je weinig films maakt, is het vanzelfsprekend dat het moeilijk is om er goede uit te kiezen. Dit gezegd zijnde, zijn er schitterende regisseurs in ons land, die ook in het buitenland succes hebben. Het talent is er dus, maar het is moeilijk voor hen om in zo’n situatie te blijven werken. 

Ik vraag me af hoe je je carrière plant nadat je moeder bent geworden. Waar werk je het liefst?
Ik kies ervoor om in Europa te wonen. Ik wou nooit naar Los Angeles of New York verhuizen, omdat ik me thuisvoel op dit continent. Ik voel me volledig Europees en hou van de films die ze hier draaien. Ik voel me natuurlijk vereerd dat Amerikaanse regisseurs af en toe aan me denken om te acteren in hun films, maar ik wil verder doen zoals ik bezig ben: zowel in Italië, Frankrijk en de States rollen aannemen. Dit is een levensstijl waarvoor ik gekozen heb en die bevalt me enorm.

Tekst: Bart Carteur
Foto: Els Van Bosbeke/New Line Cinema

 






Andere artikels van hetzelfde type