FILM
Gwendolyn (Maria Ehrich) heeft gebroken met Gideon (Jannis Niewöhner) nadat die in Saphirblau had bekend dat hij alleen maar deed alsof hij in haar geïnteresseerd was op bevel van de Graaf van Saint Germain (Peter Simonischek). Toch eist de Loge dat ze haar tijdreisactiviteiten opnieuw opneemt. De geruchten doen de ronde dat Gwendolyn de eerste chronograaf van Lucy Montrose (Josefine Preuß) en Paul de Villiers (Florian Bartholomäi) in haar bezit heeft, waar alleen nog het bloed van Gideon in ontbreekt om de cirkel rond te maken. Een chronograaf met het bloed van de twaalf tijdreizigers zou namelijk het geheim tot de onsterfelijkheid ontsluiten, en dat is waar de Graaf op aast. Hij laat de vertrekken van Gwendolyn met geweld onderzoeken, maar die heeft de chronograaf veilig weten onderbrengen. Om haar zijn trouw te bewijzen doet Gideon een poging om de Graaf te vermoorden, maar dat pakt anders uit, en hij vliegt in een 18de-eeuwse gevangenis, waar de Graaf geen enkele moeite meer heeft om aan zijn bloed te geraken. En uiteraard wordt nu Gwendolyn voor de keuze gesteld: haar geliefde of de chronograaf. Gwendolyn kan niets anders dan toegeven, en de Graaf haalt zijn slag thuis en doodt Gideon. Maar uiteraard is niets definitief als je door de tijd kan reizen...




Het derde deel van de Edelstein-Trilogie van Kerstin Gier is een waardige maar ietwat voorspelbare afsluiter van het verhaal over de tijdreizigers. Voor een Duitse productie werden kosten noch moeite gespaard om de verfilming te realiseren, en het dient gezegd dat de serie zich kan meten met de grote Engelse en Amerikaanse voorbeelden. De Duitse en ons compleet onbekende cast doet goed zijn best om de rollen met inleving te bezetten, en qua aankleding werd er ook op geen euro bespaard. Maar net zoals alle films over tijdreizen ontstaan tegen het einde aan enkele paradoxen die ik niet kan duiden omdat ik het einde van de film niet wil verklappen, maar ze zijn voor de kijker duidelijk genoeg. Allicht had men de franchise nog tot het bittere einde kunnen uitmelken, maar men is tenminste gestopt op een hoogtepunt. Het is wel geweest.




BEELD EN GELUID
Ook Smaragdgrün kan perfect de standaarden van de eerste twee delen evenaren, met mooie settings, vooral die in het verleden, die schril afsteken tegen het moderne Londen. Detaillering is opperbest, vooral dan in de gelaatsuitdrukkingen, en de speciale effecten zijn netjes gedaan. Deze keer staat ook de geluidstrack, in tegenstelling tot bij het eerste deel, op punt, waarbij vooral de vechtscènes goed weerklinken. Daarnaast mag op de aftiteling Sofi de la Torre, die de nummers voor de eerste film schreef, nog eens haar ding doen.




EXTRA'S
Er is een algemene Making Of Smaragdgrün (12:03) met wat interview-en filmfragmenten, en een meer specifieke Making Of visual effects (3:47). Daarnaast is er een alternatief einde (1:12) dat me eerlijk gezegd meer beviel dan het oorspronkelijke. Edelsteine und Action (2:15) is een montage van de betere knokpartijen en Lovestory (2:47) biedt een antwoord op de vraag of het nu eindelijk wat wordt tussen Gwendolyn en Gideon. Das große Finale" (2:46) bevat eingelijk niet veel informatie over de afloop, in tegenstelling tot wat je zou verwachten. Dan zijn er nog 8 interviews (20:00) met zes van de hoofdacteurs en de twee regisseurs en 2 trailers (3:05). Uiteraard komt u er niet vanaf zonder de gebruikelijke cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
Deel drie van de Edelstein-Trilogie van Kerstin Gier sluit nadeloos aan op de twee eerste delen, en sluiten het verhaal perfect af. Als u mondig genoeg bent in het Duits, dan is deze trilogie een aanrader en in tegenstelling tot veel Young Adult-pap eens géén belediging voor het intellect.