FILM
Margaret (Anne-Marie Duff) wordt op een huwelijksfeest door haar eigen neef verkracht. Zij krijgt echter de schuld, omdat ze hem zou hebben aangezet tot ontucht.

Verdict: opsluiting in Magdalene College.

Bernadette (Nora-Jane Noone) zit in het weeshuis, en wordt één keer betrapt dat ze naar een paar jongens staat te gluren.

Verdict: opsluiting in Magdalene College.

Rose (Dorothy Duffy) heeft net een kind gebaard - buiten het huwelijk. Onder dwang van de pastoor en van haar vader staat ze het kind af voor adoptie. Haar eigen moeder gunt haar pasgeboren kleinzoon geen blik waardig. En Rose?

Verdict: opsluiting in Magdalene College.

En Magdalene College overtreft zelfs de vreselijkste nachtmerries. Het begint al wanneer de drie meisjes "voorgeleid" worden bij moeder overste, zuster Bridget (Geraldine McEwan), een perverse ouwe taart, die hen eerst inpepert wat voor een zondaressen ze zijn, vervolgens Rose ook naar naam afpakt (omdat er al een Rose op het college is, en zij geen verwarring wil), en hen vervolgens kleedt in de meest omhullende gewaden, om toch maar voortdurend te benadrukken dat hun persoonlijkheid niet mee is binnengekomen door de deuren van Magdalene. En of die ooit nog opengaan?

Het regime is zwaar. Zeer zwaar. En medoogenloos. Een meisje, Uma (Mary Murray) wordt als teken van schande haar haar afgeknipt omdat ze het waagde om te pogen te ontspannen. Een ander meisje, Crispina (Eileen Walsh) glijdt weg in haar verdriet, omdat ze haar zoontje onder gelijkaardige omstandigheden als Rose heeft moeten afstaan. Ze probeert zich op allerlei manieren van kant te maken, maar wordt uiteindelijk toch tegengehouden door het idee dat ze een doodzonde pleegt en daarvoor zal branden in de hel.

En het hele scala meisjes, bijna letterlijk van 7 tot 77 jaar, werkt als slaven in de wasserij-keten van de Magdalene-scholen, terwijl moeder overste haar zakken vult. De meisjes mogen niet praten. Bij de minste ongehoorzaamheid wordt een bijzonder pijnlijk uitziende zweep bovengehaald. En dat is nog niet het ergste: de meisjes worden door de nonnen voortdurend seksueel vernederd. En mijnheer pastoor? Tja, die is te druk bezig om Crispina op een iets té letterlijke manier te laten proeven van Het Lichaam Van Christus.Terwijl sommigen hun hoop definitief aan stukken zien geslagen worden, zijn er echter nog altijd die dappere enkelingen die dromen van een ontsnapping...

Als het Vaticaan nog eens de moeite doet om een film aan te prijzen zoals The Passion Of The Christ, een gore-fest, om vervolgens te declameren dat dit de waarheidsgetrouwe leer van Christus is, hebben wij zo ons wantrouwen. Als hetzelfde Vaticaan een film als deze The Magdalene Sisters in de ban doet, wordt onze interesse net gewekt. Nochtans is de quote "It is as it was" nergens méér van toepassing dan hier. Onder het mom van de perverse katholieke filosofie van zonde en boetedoening heeft men in Ierland wetens en willens tienduizenden meisjes jarenlang systematisch en op grote schaal laten misbruiken, het "uitschot van de maatschappij", meestal met als enige zonde dat ze, al dan niet gewild, seksuele betrekkingen hadden met jongens. En geloof ons, een maandje in de jeugdinstelling in Everberg is in vergelijking een vakantiekolonie. Een bekende, dezer dagen terechtstaande kindermisdadiger was een wussie vergeleken met deze sadistische horde nonnen, die niets liever deden dan de meisjes psychisch en fysisch te terroriseren, gewoon voor de lol. Die terreur wordt meesterlijk beklemmend belichaamd door Geraldine McEwan, die een rol neerzet die ergens het midden houdt tussen Moeder Teresa en Adolf Hitler. Bovendien schittert de selectie aan jonge vrouwelijke acteurs, zonder uitzondering, door hun doorleefde vertolkingen, waarbij ze zelfs niet terugdeinzen om in een welbepaalde scène, waarin hen een collectieve vernedering te wachten staat, allemaal frontaal naakt te gaan, en met heel wat minder franjes dan de cast van Starship Troopers, waarbij regisseur Paul Verhoeven letterlijk zelf eerst met de broek tot op de enkels moest gaan.

Peter Mullen heeft van deze prent een aangrijpend tijdsdocument gemaakt. Het scenario is fictief, maar er werd rijkelijk geput aan de schat van anekdotes die de overlevenden van dit neo-concentratiekamp achteraf naar buiten hebben gebracht. De manier waarop hij dit alles in beeld heeft gebracht is ontzettend sober; de decors zijn ziekmakend deprimerend, maar emotioneel zeer effectief. In plaats van zich te bezorgen aan overacting brengen de hoofdrolspelers hun stuk op zo'n ingetogen wijze dat dit het realisme van de film alleen maar toet toenemen. Dus laten we wel wezen, The Magdalene Sisters is een briljante film, en dat vond de jury van het Venice Film Festival in 2002 ook, die er prompt de Gouden Leeuw aan toekende. De reactie van het Vaticaan daarop was minder duidelijk. Maar ja, de paus mompelt hoe langer hoe onverstaanbaarder.

En deze film speelt zich niet in de middeleeuwen af, o nee. Het laatste Magdalena College in Ierland sloot de deuren in... 1996! Makes you think...

BEELD EN GELUID
Paradiso verdient een pluim omdat ze ook de minder bekende films een méér dan waardige behandeling op dvd schenkt. Het beeld is wat grainy, en vooral in de eerste pakweg vijftien minuten, waarin de hoofdpersonages worden ingeleid, is er af en toe wat colour bleeding te zien, maar het feit dat dit een anamorfe transfer in de correcte aspect ratio is, maakt ontzettend veel goed. Veel geluidseffecten moet je op deze schijf niet verwachten, maar de keuze voor een Dolby Digital 5.1-track maakt wel dat de dialogen zeer helder, natuurlijk en onvervormd klinken. De muziekscore van Craig Armstrong is, net als de film zelf, heel discreet en minimalistisch, waardoor je soms de indruk krijgt dat je naar een documentaire aan het kijken bent.

EXTRA'S
En U dacht dat de film overdreven was, en for the sake of argument wat was aangedikt? Het omgekeerde is waar, want in de uitstekende documentaire "Sex In A Cold Climate" (50 min.) leren we aan de hand van getuigenissen van ex-Magdalene-meisjes dat de waarheid soms nog veel afstotelijker was. Zo getuigt een vrouw van tegen de 80 met tranen in haar ogen hoe haar kind haar werd afgenomen alvorens ze in het college werd opgesloten, waarbij de pastoor haar niet eens deftig afscheid liet nemen. Een kortere hermontage van dezelfde interviewfragmenten vinden we in "News Item"; aan de reportagestijl en de Vlaams gesproken bindteksten te oordelen kan dit niets anders dan een fragment uit het VRT-actualiteitsmagazine "Koppen" zijn, uitgezonden naar aanleiding van de release van de film. Een groot minpunt is dat deze documentaires niet van ondertitels voorzien zijn. Is dat geen belemmering, dan raden we U zeker aan om deze eens te bekijken. Promotioneelsgewijs vinden we tot slot naast de trailer (wél ondertiteld) nog drie cross-promotionele trailers terug, waaronder één voor de Vlaamse co-productie Hop.

CONCLUSIE
The Magdalene Sisters is alleszins geen film waar je meteen vrolijk van wordt, maar deze stelt een toch wel schandelijke situatie aan de kaak die tot voor kort nog werkelijk bestond.