In het derde deel van de Paradies-trilogie van de Oostenrijkse regisseur Ulrich Seidl worden de draadjes van deel 1 en deel 2 heel even samengevlochten, want het hoofdpersonage in Paradies: Hoffnung is de 14-jarige Melanie ‘Milli’, dochter van Teresa uit Paradies: Liebe, die tijdens de seksreis van haar moeder naar Kenia bij de katholieke missionaris Anna Maria uit Paradies: Glaube wordt ondergebracht. Zoals tussen Teresa en Anna Maria is afgesproken, brengt die laatste Melanie na 14 dagen naar een dieetkamp, want net zoals haar moeder is Milli te zwaar en dus wordt de zomervakantie gedeeltelijk benut om wat kilo’s kwijt te geraken onder leiding van een sportleraar, bijgestaan door een arts van middelbare leeftijd die eigenaardige onderzoekmethodes hanteert en op wie Milli meteen tot over de oren verliefd wordt, waardoor de man in een moeilijke positie terechtkomt want het dikke blonde meisje is minderjarig…

Paradies: Hoffnung is minder ambitieus en lichtvoetiger qua verhaalstof dan z’n beide voorgangers, maar omdat Ulrich Seidl de beschikbare tijd op een efficiënte manier benut en herhalingen vermijdt, zit er zelfs vaart in de film. Zo wordt de affaire tussen Milli en de arts nooit eentonig of langdradig en ook wat de regisseur de kijker over de dagelijkse training en de nachtelijke strapatsen van het jonge volkje vertelt gaat nooit vervelen. Meer dan in Liebe en Glaube is er ruimte voor echte humor in Paradies: Hoffnung en die gaat verrassend genoeg niet ten koste van de wat onhandige en onbeholpen jongeren in het dieetkamp, maar veel meer ten koste van de wat slobberige gymleraar die jammer genoeg niet nader gekarakteriseerd wordt. Hetzelfde geldt voor de kamparts wiens redenen waarom hij al dan niet op de avances van Millie ingaat voor de kijker verborgen blijven, maar een goed verstaander beseft heel gauw wat voor soort man de arts is, al durft Seidl ook af en toe verwarring zaaien.

Met Melanie Lenz heeft regisseur Ulrich Seidl een goed keuze gemaakt voor de hoofdrol in dit derde deel van z’n trilogie, want de jonge actrice ziet er niet alleen goed uit ondanks een flink streepje overgewicht, ze is ook spontaan en naturel en ze blijft ook overeind in de geïmproviseerde fragmenten over delicate onderwerpen zoals pijpen en beffen, en het sporadische giechellachje als gevolg van mogelijke zenuwachtigheid komt de geloofwaardigheid alleen maar ten goede. Ze krijgt in die scènes trouwens heel veel steun van de al even jonge Verena Lehbauer, die de rol van Milli’s kamergenote voor haar rekening neemt.

Het production design is dit keer eerder eenvoudig, want de actie speelt zich af in een modern schoolgebouw annex internaat en sportaccommodaties, een omgeving die veel minder manipuleerbaar is dan bijv. de woning van Anna Maria in Liebe. Maar daarmee heeft Ulrich Seidl geen probleem, want zijn strakke cameravoering en zijn zin voor geometrische instellingen lijken geknipt voor dit soort decor, waardoor zelfs eenvoudigste situaties omgetoverd worden tot de unieke plaatjes die in de loop der jaren het handelsmerk van de Oostenrijker zijn geworden.

 

Paradies: Hoffnung is met andere woorden een sterke afsluiter voor Ulrich Seidls Paradies-trilogie, die overigens helemaal gewijd is aan sterke vrouwen en waarin mannen nauwelijks een belangrijke rol spelen. Teresa, Anna Maria en Milli zijn drie zeer verschillende vrouwen, maar ondanks het leeftijdsverschil en de totaal verschillende omstandigheden waarin de kijker ze leert kennen, hebben ze één gemeenschappelijk kenmerk: ze lopen hopeloos verloren in een wereld waarin ze een buitenbeentje zijn of waaraan ze niet op een volwaardige manier deel hebben.