FILM 
Some cases should never be opened. Een prima tagline die deze horrorfilm uit 2009 meer dan perfect samenvat. Een titel waar in feite niemand nog het bestaan van afweet, en dat bleek ook niet het geval te zijn toen de film in de zalen kwam. Negatieve recensies (niet echt verdiend) en het feit dat deze film tegelijkertijd werd gereleased met de horrortitel Let Me In zorgden ervoor dat Case 39 snel van de affiche verdween en dat de makers zich tevreden moesten stellen met een (kort) leven op de dvd-markt. Niet dat Case 39 nu zo'n meesterwerk is. Je zit wel opgescheept met Renée (ik kan niet zo goed acteren) Zellweger, maar om het onmiddellijk te zeggen zoals het is: je vindt in dit genre heel wat slechter.

Emily Jenkins (Renée Zellweger) is een maatschappelijk werkster die van haar baas de opdracht krijgt om eens te gaan kijken naar de situatie van Lillith Sullivan (Jodelle Ferland). Emily is niet zo vrolijk over deze 39e taak (vandaar de titel) die ze krijgt, maar ze is plichtsbewust en doet wat van haar verlangd wordt. Onmiddelijk blijkt dat de relatie tussen het meisje en de ouders (Callum Keith Rennie en Kerry O'Malley) niet bepaald volgens het boekje is. Emily vermoedt dat er misbruik in het spel zit en begint de familie verder te onderzoeken, en ze ondervraagt ook Lillith die na een tijdje toegeeft dat haar ouders haar naar de hel willen voeren.

Tot daar onze toelichting, want het zou zonde zijn moest je de rest ontdekken door het lezen van een recensie. Er zit wel een hoge voorspelbaarheid in de jump scares, maar het verhaal op zich is meer dan origineel genoeg. Ook nu reikt het acteertalent van Renée Zellweger niet verder dan een geforceerde tandpastaglimlach, maar daar tegenover staat wel het puike werk van Bradley Cooper die ten strijde trekt tegen de vliegen (je snapt het wel eens je de film hebt gezien), en ook Jodelle Ferland (die nadien in een paar tv-films en heel wat series zat) is het onthouden waard. De special effects zijn geslaagd en hoewel dit slappe horror is dat je gerust kan bekijken voor het slapengaan, is dit een al bij al aardige titel die je kan meesnoepen mocht je hem ergens voor een prikje zien liggen.

BEELD EN GELUID
In de Benelux verscheen deze horrorthriller van de Duitse regisseur Christian Alvart alleen maar op dvd. Het gaat om een uitgave van Paramount en hoewel de ondertiteling net iets te groot is en daardoor dus storend, is dit een meer dan aanvaardbaar schijfje met voldoende detailvoering. De kleuren zijn door hun geelachtige tint wat onnatuurlijk, maar dat is uiteraard de keuze van de regisseur. De geluidsband is een degelijke 5.1 met effectieve schrikeffecten, ten minste qua geluid toch.

EXTRA'S
Het opsommen van de extra's vergt bijna evenveel tijd dan het bekijken ervan, want het gaat allemaal om bonusfilmpjes die amper langer dan drie minuten duren. Een kleine uitzondering is Filed Under Evil: Inside Case 39 dat 8 minuten op de teller heeft en waar iedereen van de crew in een paar zinnetjes de film samenvat. Business as usual. In Turning Up The Heat On The Chill Factor heeft men het over de scène met de oven (meer verklappen we niet), terwijl men in Inside The Hornet's Nest iets vertelt over de special effects. Playing With Fire had interessant kunnen zijn, maar op drie minuten kan je niet veel zeggen. Tijdens de opnames liep er bij een brandscène het één en ander fout en ging er een heel decor in de fik waaronder ook heel wat dure apparatuur. Niemand raakte ernstig gewond en het filmen werd de volgende dag hervat. Tenslotte zijn er ook nog wat verwijderde scènes.

CONCLUSIE
Case 39 is een zo goed als compleet vergetten thriller die eigenlijk beter verdiend. Een interessante premisse die aanvaardbaar wordt uitgewerkt, maar wel de juiste jump scares mist en het gemekker van Renée Zellweger moet je er maar bijnemen.