SERIE
Politiecommissaris David Aceveda (Benito Martinez) zit met een probleem. De criminaliteitscijfers van zijn discrict Farmington swingen de pan uit, maar het enige probate middel dat hij daartegen kan inzetten is mogelijk nog erger dan de ziekte zelf: Vic Mackey (Michael Chiklis), met overschot de smerigste cop die de politie van Los Angeles ooit in dienst heeft gehad. Samen met het zorgvuldig door hem opgebouwde Strike Team, dat naast hemzelf bestaat uit zijn vertrouwelingen Shane Vedrell (Walton Goggins), Curtis "Lemonhead" Lemansky (Kenny Johnson) en Ronnie Gadocki (David Rees Snell) heeft hij in een recordtempo van normvervaging zijn handelsmerk gemaakt. Vic perst zelf dealers af die hem niet genoeg protection money betalen, martelt de bekentenissen uit de verdachten en heeft nog nooit in zijn leven gehoord van een huiszoekingsbevel. Toch heeft Aceveda geen andere keus dan Mackey en de zijnen laten betijen, want als hij niet met resultaten voor de dag kan komen, hangt zijn politieke carrière aan de wilgen. En Mackey boekt resultaten! Hell, yeah!

Maar er is onenigheid op til binnen het Strike Team. Op het einde van seizoen 2 zagen we hoe ze met succes van de Armeense maffia miljoenen dollar hebben achterovergedrukt om hun eigen "pensioenfonds" mee te spijzen. Nu ze op een berg geld zitten, blijkt hun buit echter waardeloos, want een deel van de biljetten is gemarkeerd, en daardoor moeten ze voortdurend proberen Financiën te slim af te zijn. En ze hebben het geld verdraaid nodig: Vic en zijn ex Corrine (Cathy Cahlin Ryan) hebben een autistisch zoontje, Matthew (Joel Rosenthal), wiens opvoeding handenvol geld kost. Recent hebben ze een dure therapeut, Owen Thigpen (Vincent Angell), aangesproken, die wel resultaten boekt, maar voor zijn diensten een peperdure rekening presenteert, en bovendien met zijn poten niet van mevrouw Mackey kan blijven. De zorgen van de familie zijn nog niet over, want ook een tweede kind blijkt autistisch te zijn, en Vic is de wanhoop nabij. Boerenkinkel Shane is dan weer net de liefde van zijn leven tegen het lijf gelopen, vastgoedmakelaar Mara Sewell (Michele Hicks), en wanneer ze zwanger van hem blijkt te zijn, ondervindt Shane dat een vrouw onderhouden ook financieel dweilen met de kraan open is, zeker voor iemand die zoals hij niet zo verstandelijk begaafd is. Shane krijgt bovendien zwaar mot met het vijfde lid van het Strike Team, Tavon Garris (Brian J. White), die niet op de hoogte is van de corrupte praktijken van de originele teamleden.



En nog meer onenigheid dreigt wanneer baas Aceveda ook nog eens wegens personeelstekort een tweede elite-team binnenhaalt: het Decoy Squad, een team van undercover-specialisten, waaronder de heetgebakerde Waylon Burke (Gareth Williams), de alles voor haar job opofferende Trish George (Nicki Micheaux) en haar collega Annie Price (Aisha Hinds). De spanning tussen de teams begint met banaliteiten zoals het bezetten van een lokaal, en mondt uit in levensbedreigende situaties waarin de teams elkaar voor de voeten lopen en moordende concurrentie troef is. Aceveda heeft de verantwoordelijkheid voor de teams uit handen gegeven en overgedragen aan Claudette Wyms (CCH Pounder). Die is namelijk als enige redelijk positief uit de doorlichting van Aceveda's dienst gekomen, en is de stoel van Aceveda beloofd zodra die zijn positie in de gemeenteraad opneemt. Totaal onverwacht besluit Aceveda echter om nog wat langer op zijn plaats te blijven zitten, en de pragmatische Claudette die de kwaliteit van haar werk boven haar eigen carrièreplannen plaatst, ziet zo een felbegeerde promotie voor haar neus verdwijnen. Voor haar is het terug naar af, en samenwerken met haar rommelige maar briljante collega Hollander "Dutch" Wagenbach (Jay Karnes). Die is op het spoor van een seriemoordenaar die het gemunt schijnt te hebben op oude dametjes, en van zichzelf bloedernstig menend dat hij de intelligentste detective van het westelijk halfrond is, meent hij dat hij de zaak snel geklaard gaat krijgen. Hij weet nog niet dat hij hiervoor in de diepste hellekrochten van zijn eigen psyche zal moeten duiken, en niet ongeschonden uit het avontuur zal geraken.



Daarnaast volgen we tussendoor nog de dagelijkse beslommeringen van twee beat cops, Danny Sofer (Catherine Dent) en Julien Lowe (Michael Jace). Danny heeft net een degradatie achter de rug omdat ze een zware crimineel heeft laten lopen, maar Aceveda kan haar terug binnensluizen, op voorwaarde dat ze een oogje in het zeil houdt en de minste irregulariteit bij het Strike Team onmiddellijk aan hem komt melden. Haar tijdelijk infiltratiewerk voor het Strike Team smaakt echter naar meer, en ze ziet zichzelf op de korte termijn het baanwerk opzij schuiven voor het échte speurwerk. Julien is een verdoken homoseksueel, die zich door zijn fundamentalistische kerkgemeenschap heeft laten inpraten dat hij een zondaar is, echter met hoop op verlossing als hij zijn oude levensstijl afwijst en trouwt met de ongehuwde moeder Vanessa (Monnae Michaell) en de zorg van haar zoontje Randall (T.J. Hall) op zich neemt. Juliens ware aard komt echter weer bovendrijven, vooral als hij problemen blijkt te hebben om samen met Vanessa nog een kind op de wereld te zetten. Zijn persoonlijke problemen werken ernstig op de kwaliteit van zijn werk in, wat jammer is, want eigenlijk is hij niet zo'n slechte agent. Zijn geaardheid heeft hem echter al een flink pak slaag gekost, om maar te zwijgen van het feit dat Vic die als pasmunt gebruikt om hem ten gepasten tijde de andere kant te laten opkijken.



Het heeft behoorlijk lang geduurd, en intussen is in de States het zesde seizoen van start gegaan, maar wachten wordt beloond: Sony brengt eindelijk het derde seizoen van The Shield in de Benelux uit op dvd. Deze politiereeks, losjes gebaseerd op de incidenten rond de zwarte Rodney King die door vier blanke politieagenten werd mishandeld, en ook de beruchte experimentele Rampart Division uit Los Angeles, die op meer dan één gelegenheid hun wettelijk boekje te buiten ging, heeft in elk geval in deze tijden waarin de afweging tussen mensenrechten en veiligheid centraal staat alvast in Amerika de discussie aangezwengeld hoe ver de politie zelf zich met illegale praktijken mag inlaten als daar successen tegenover staan. Die morele ambiguïteit wordt uiteraard door Vic Mackey het meest direct verpersoonlijkt: Mackey heeft wel een kern van een moraal in zich, en werkt volgens zijn volstrekt zelf opgestelde erecode, waarbij familie en loyauteit tegenover de collega's hoger geschikt staan dan, laten we zeggen, de fysieke integriteit van verdachten (in deze serie alleen al schopt Vic een verdachte in zijn kruis, dompelt een andere onder in een vat afgedraaide olie, een derde wordt ei zo na het raam uitgegooid), en het aantal dodelijke schietpartijen waarbij de tegenstander feitelijk niet gewapend is, wordt alleen maar overtroffen door de body count van het aantal gewapende tegenstanders dat doorzeefd wordt. Mackey is een tragisch figuur, al wie vroeg of laat met hem te maken krijgt moet daar uiteindelijk de prijs voor betalen. Zijn relaties zijn één voor één gedoemd om te mislukken, zijn privéleven is een puinhoop, en zelfs zijn oudste vriendschappen, zoals die met Shane, komen onder zeer zware druk te staan. Desondanks blijft hij de éne cynische oneliner na de andere spuien, lacht hij de verdachten vierkant in hun gezicht uit, en heeft het voortdurend aan de stok met zijn oversten. De manier waarop hij zijn job invult, is zeker doorspekt met het soort ergerlijke ironie van een agent die niets meer te verliezen heeft, en zonder aan de consequenties te denken voortdurend machtsmisbruik pleegt en daar nog een grijns bij op zijn gezicht kan tolereren.



Maar The Shield is natuurlijk veel meer dan Vic Mackey alleen. Zoals ik eerder al stelde in de bespreking van vorige seizoenen heeft The Shield de solitaire eer om geen enkel ondermaats presterend castlid op de payroll te hebben staan. Of het nu een boerenlul als Shane Vedrell, een hauteine stijfkop als David Aceveda of een morsige nerd als Dutch Wagenbach is, de meestal schaarse goede kanten van hun persoonlijkheid moeten vaak het onderspit delven tegen de donkerste kant van hun ziel, en elk van de acteurs weet dat met de nodige geloofwaardigheid te doen, zelfs al komen sommige personages in zeer extreme situaties terecht. Er is absoluut geen plaats voor halflollige creaturen die zoals in zovele politieseries geforceerd de lachers op hun hand moeten krijgen, als er al eens gelachen wordt dan is het meestal met de zieke geest van daders of politie (het onderscheid is niet altijd even duidelijk). De reeks is doordrenkt van meestal kortstondig, maar soms wel hevig geweld, naar Amerikaanse normen redelijk expliciete seks, en héél veel vuile praat. Kortom, deze reeks staat in het spectrum van de politiereeksen ongeveer diametraal tegenover de watjes van Flikken en de debielen van Baantjer. Ook het getypecaste glamoureuze leven van de topdetective is nergens te bespeuren: The Shield speelt zich exclusief af in de van racisme, drugmisbruik, prostitutie, bandeloosheid en corruptie doordrongen onderbuik van Los Angeles, waar mensenlevens gedegradeerd zijn tot koopwaar als alle andere, en waar zelfs een effectief Strike Team als dat van Vic Mackey alleen maar het verschil wil maken als ze er zelf beter van worden.



Normaal zou ik deze reeks qua inhoud een 9/10 geven, maar onverbiddelijk zoals de richtlijnen van DVD Info me voorschrijven, moet ik hier alweer 20 seconden lang de schaar in de punten zetten, en dat omwille van het feit dat, vergeleken met de regio 1-versie, de Benelux-censors alweer eens voor ons hebben beslist wat we mochten zien en wat niet. De gewraakte aflevering is Mum, waarin één welbepaalde - toegegeven, redelijk rauwe - scène behoorlijk is ingekort, met name die waarin commissaris Aceveda met een pistool tegen zijn hoofd gedwongen wordt om iets te doen waar hij helemaal niet voor te vinden is. Alhoewel er zelfs in de regio 1-versie uiteindelijk toch nog redelijk braaf wordt getoond hoe hij daarop reageert, en het vooral de suggestie is die huiveringwekkend overkomt, is een dergelijke ingreep niet aanvaardbaar, en zie ik mezelf zonder pardon genoodzaakt de score voor inhoud te halveren. Maar laat me er duidelijk over zijn: zelfs met dit accident de parcours blijft The Shield een geweldig stuk verslavende televisie.


Pagina: 1 - 2 - 3