Volksheld Zorro (Anthony Hopkins) is in werkelijkheid de edelman Don Diego de la Vega, een held met een vlijmscherpe sabel en een zeer gehoorzaam (?) paard, die de gewone muchacho's en muchacha's in Californië beschermt tegen de strapatsen van de kwaadwillige gouverneur Don Rafael Montero (Stuart Wilson). Aan zijn geheime missie komt abrupt een einde als na een zoveelste publieke vernedering Montero z’n rivaal Zorro te pakken krijgt; één van Montero's soldaten lost een schot en Zorro's vrouw Esperanza (Julieta Rosen) vangt ongewild de kogel op. Wat de soldaat in kwestie ter plekke de kop kost. Om Zorro's moreel voorgoed te breken neemt Montero hem bovendien nog zijn pasgeboren dochter Elena af en hij dumpt Zorro in een groezelige gevangenis.

Wanneer De la Vega twintig jaar later kan ontsnappen, kruist zijn pad dat van de niet al te bijdehandse desperado Alejandro Murrieta (Antonio Banderas) die een blinde haat koestert tegen Montero en vooral tegen zijn rechterhand kapitein Harrison Love (Matt Letscher), die zijn broer Joaquín (Victor Rivers) heeft vermoord. Alejandro is echter een ongeleid projectiel, kan zelfs niet vechten als hij niét bezopen is en dan zijn er nog een paar zaken op te merken over zijn persoonlijke lichaamshygiëne, om het nog fatsoenlijk te houden. De la Vega neemt echter de taak op zich om de jonge vechtersbaas te leren zichzelf in de hand te houden en hij leidt hem op als de nieuwe, blijkbaar uit de dood herrezen Zorro. Wanneer hijzelf de kans krijgt om Montero te doden, ziet hij hoe die zijn dochter Elena (Catherine Zeta-Jones) heeft aangenomen als zijn eigen vlees en bloed en hoe het kind volkomen in de veronderstelling leeft dat Montero haar echte vader is. Het zal dus afwachten worden of de nieuwe Zorro op zijn taak is voorbereid; Alejandro wordt intussen bij zijn eerste infiltratiepoging in het wereldje van de machthebbende dons verliefd op Elena, wat het oplossen van de vergelijking nog wat moeilijker maakt.

The Mask Of Zorro is een nette avonturenfilm die misschien iets te veel steunt op regelmaat en voorspelbaarheid om écht het verschil te maken, maar die erin gaat als zoete koek. De film, die overigens wat ernstiger is dan zijn opvolger, het burleske The Legend Of Zorro, is een mooie mix van romantiek, avontuur en humor, waarin vooral Antonio Banderas de leukste thuis mag spelen en dat met brio doet. De kijker wordt vooral niet te veel vermoeid met moeilijke puzzels over wie nu feitelijk de goeie is en wie de slechte. Hersenloze avonturenfilms als deze mogen de laatste jaren wat uit de smaak van het publiek zijn, essentieel valt er op de productie van deze prent niets aan te merken. Het idee om het masker van Zorro te laten doorgeven van een oudere meester naar een jongere leerling doet alleszins geen afbreuk aan de televisiereeks uit de jaren stillekes. Naast Banderas zijn Anthony Hopkins en Catherine Zeta-Jones ook allebei in topvorm en ze trekken hun rol aan als een op maat gesneden handschoen. Maar het is vooral aan de details zoals de zwaardchoreografie en het ballet van ontploffingen te merken dat de producenten dit project na tientallen jaren afwezigheid van de Man met de Cape met veel liefde opnieuw op de sporen hebben gezet.

BEELD EN GELUID
Een iets oudere film die waardig wordt behandeld, kan steeds mijn goedkeuring wegdragen. Neem nu The Mask Of Zorro: een groot deel van de film speelt zich af in de zanderige woestenij van de Californische natuur. De woeste omgeving is er niet alleen prachtig, de beelden worden alle korreltjes zand en alle cactusstekeltjes getoond. De details op de gezichten zijn goed waar te nemen (of toch voor ruwweg 50 procent in het geval van Zorro zelf, om de voor de hand liggende reden), en vooral enkele close-ups van Anthony Hopkins spreken wat dat betreft boekdelen qua diepte en helderheid. Ook in de jurk van Catherine Zeta-Jones, waarin ze met de haar dan nog onbekende Zorro duelleert, zijn alle plooien van de kant te onderscheiden. In de meer barokke scènes, zoals de inrichting van het paleis van Montero, komen de details van het redelijk kitscherige interieur goed aan de oppervlakte. Ook zijn de mantels van de dons op het tot in de puntjes afgewerkte feest duidelijk stoffig van het buiten ploeteren. De kleuren zijn precies wat ze moeten zijn onder de hete zon: fel maar stabiel en in tegenstelling tot de vorige dvd-versie is de hoeveelheid colour bleeding eerder minimaal.

De DTS-HD MA 5,1-track is voortreffelijk: al van bij de openingsscène, waarin (de oude) Zorro een onterechte publieke terechtstelling in het honderd tracht te laten lopen, worden we ondergedompeld in een menigte die langs alle kanten de naam van Zorro scandeert, horen we geweerschoten afkomstig van de paar verbouwereerde soldaten van Montero die nog niet het hazenpad hebben gekozen, en trillen de bassen wanneer een paar straatjochies verhinderen dat sluipschutters Zorro onder handen nemen door een groot beeld op hun portaal te pletter te laten slaan. De flamboyante mix van Mexicaanse gitaarmuziek, dans en caféruzies doen denken aan de soortgelijke scènes uit de Pirates Of The Caribbean-films. Hoogtepunt is die waarin de jonge De la Vega met Elena tijdens het feest van Montero een Spaanse variant van de tango showen, een scène die tot in de puntjes geregisseerd is.

 

EXTRA'S
Even herinneren: de eerste release van Zorro op dvd bevatte nogal wat bonusmateriaal. Kort daarop verscheen er een superbitversie die het voordeel van DTS-materiaal bood, maar die omwille van de filosofie achter de superbits het bonusmateriaal wegliet. Dan werd kort voor de cinemarelease van The Legend Of Zorro uiteraard nog eens de eerste film uitgebracht met als extraatjes een paar exclusieve sneak peaks voor de volgende prent. Hier en daar sneuvelde een statisch profiel of een blad met filmografieën van cast en crew.

In essentie zijn de extra's van deze laatste versie overgenomen, zij het dat de crosspromotionele trailers zijn geactualiseerd. Gebleven is de alomvattende documentaire "Unmasking Zorro" (45 min.), inclusief een alternatief einde. Net als de meeste elektronische perspakketten bestaat die uit stukjes interview met cast en crew, filmfragmenten, maar we krijgen ook voldoende achter de schermen te zien en er worden enkele interessante theorieën verkondigd over het verschil tussen de Zorro van de jaren 90 en die van de jaren 60, zodat het geheel niet echt als een wederzijds complimenterend werkstuk kan worden afgedaan. Dan volgt er nog een verwijderde scène (5 min.). De voornaamste extra is een audiocommentaartrack door regisseur Martin Campbell die best wel wat informatie aandraagt, maar die niet dadelijk de meest memorabele track neerzet. Oorkleppen op? America's sweethearts Tina Arena en Mark Anthony, thuishorend in het laatje "zeer foute artiesten", brengen hun versie ten gehore van de klassieker "I want to spend my lifetime loving you", thuishorend in het laatje "zeer foute muziek". Na amper 5 minuten bent u van deze videoclip verlost. Dan volgen er nog twee exclusiviteiten uit de film The Legend Of Zorro die nu door de feiten achterhaald zijn, aangezien de sequel al lang op Blu-ray te krijgen is. Deze sectie omvat een Behind the scenes sneak peek (5 min.) en een voorproefje in de vorm van één scène (2 min.), die dus compleet alle actualiteitswaarde verloren hebben. De disk wordt afgesloten met 4 crosspromotionele trailers

 

CONCLUSIE
The Mask Of Zorro blijft een amusante en leuke avonturenfilm, uitermate geschikt voor een ontspannend avondje film; de film is iets serieuzer van ondertoon dan zijn sequel. De Blu-ray overtreft de dvd-versie moeiteloos. Als Sony die nu ook tegen een redelijke prijs wil aanbieden, dan zijn we alweer een upgrade rijker.