FILMFEST GENT EDITIE 49:  OEKRAIENSE HELDHAFTIGHEID, CORRUPTIE IN DE IMAMWERELD EN KANNIBALEN

118 langspeelfilms, 40 kortfilms en 3 televisieseries. Dat is wat de festivalbezoeker op tien dagen tijd aangeboden krijgt tijdens de 49ste editie van FilmFest Gent die loopt van 11 tot en met 22 oktober 2022. De rode draad is volgens festivaldirecteur Wim De Witte om deze keer alles terug te brengen naar de essentie waarbij de film de drijvende kracht is voor tien dagen ontmoeten en die samen te beleven. Zoals ieder jaar tekent DVDInfo weer present en pikken we er voor jou de beste titels uit.

KLONDIKE
Sinds Rusland Oekraïne is binnengevallen is het aantal "militaire vergissingen" amper bij te houden, maar ook in de periode toen Poetin nog tevreden was met alleen maar de Krim als geannexeerd gebied waren er tal van militaire flaters. Het meest tragische gebeurde op 17 juli 2014, toen een burgervliegtuig van Malaysia Airlines Flight 17 dat van Amsterdam naar Kuala Lumpur vloog in de buurt van Donetsk door pro-Russische separatisten met een raket werd neergehaald. De balans was zwaar: 298 doden.

Buiten een nieuwsflash over het neergestorte vliegtuig is de gebeurtenis niet meer dan een beginpunt van de tragedie van een koppel. De boerderij van Irka en Tolik wordt door één van de brokstukken van het vliegtuig getroffen, waardoor alle buitenmuren van het huis met de grond gelijk gemaakt worden. Tussen de twee hing er al een hele tijd elektriciteit in de lucht, maar door de raketaanval komt het tot een onomkeerbare explosie. De hoogzwangere Irka ziet namelijk hoe haar man de kant kiest van de separatisten en daardoor een bedreiging vormt, zeker tegenover haar broer, die elke vorm van landverraad bespuwt.

Na vier films die ze samen met haar Turkse echtgenoot Mehmet Bahadir heeft gemaakt, doet Maryna Er Gorbach het met Klondike op haar eentje. Ook al heeft de film een vrij traag tempo, wordt dat gecompenseerd door indrukwekkende widescreenbeelden. Soms merk je in de hoek van een vreedzaam beeld plotseling de loop van een geweer, wat de angst en het gevaar van de Donbass-regio accentueert. Een muzikale score is er niet, de beelden zeggen genoeg.

Klondike kiest wel de Oekraïense kant, toch krijg je een beeld te zien van een volk dat uit elkaar is gescheurd door twijfels en opportunisme. Een leven is er niets waard, zeker niet als je aan de verkeerde kant van de lijn staat, en met een einde dat nog lang blijft nazinderen. Klondike is misschien geen titel waar je het meteen warm van krijgt omdat het journaal reeds maandenlang propvol zit met dit soort afschuwelijke beelden, maar dat maakt er de film niet minder intens op.




BOY FROM HEAVEN
Is het toeval dat de beste films op FilmFest Gent zich afspelen in het Midden-Oosten? Eerder hadden we het al over Holy Spider, en ook Boy From Heaven van regisseur Tarik Saleh is een film die bijzonder hard uit de hoek komt tegenover het regerende regime. Deze regisseur, die ondertussen in Hollywood reeds roem heeft gemaakt met de actiethriller The Contractor met Chris Pine, is door zijn vorige film The Nile Hilton Incident persona non grata in Egypte geworden. Met Boy From Heaven, dat op het festival van Cannes bekroond werd met de prijs voor het beste scenario, doet hij daar een schepje bovenop.

Voor wie niet vertrouwd is met het religieuze wereldje van de imams is het bij aanvang wat zoeken, maar eens je snapt hoe de vork aan de corrupte steel zit, word je binnengeloodst in een mannenwereld waar de wet van de sterkste heerst. Als vanzelfsprekend is de president er de hoogste macht, maar net onder hem staat de grootimam, die voor het leven benoemd wordt, en dus kijkt men de kat uit de boom wie deze invloedrijke positie mag bekleden.

In Boy From Heaven staat de Al-Azhar-moskee centraal, die verbonden is aan de gelijknamige universiteit, van waaruit de nieuwe grootimam wordt verkozen. De visserszoon Adam (Tawfeek Barhom), die dankzij een beurs aan deze befaamde universiteit mag studeren, wordt zonder dat hij het zelf weet ingelijfd door de staatsveiligheid, die er moet op toezien dat een radicale imam-kandidaat niet de titel krijgt.

Op het eerste gezicht is dit een niet voor de hand liggend onderwerp, maar eens je erin slaagt om het wereldje te doorgronden, gedraagt Boy From Heaven zich als een ingenieuze, en vooral spannende thriller die aanvoelt als een Arabische Alan J. Pakula. Tarik Saleh spaart zijn kritiek niet, waardoor Boy From Heaven één van de meest gedurfde politieke thrillers van dit jaar is geworden.




BONES AND ALL
Alvorens we in de Kinepolis-zaal binnen mochten, keken een paar ingehuurde securitymensen toe dat iedereen zijn smartphone netjes opgeborgen hield om piraterij te voorkomen. Veel heisa voor niets, want wie kijkt er in godsnaam naar een film die is opgenomen met een gsm, maar anderzijds toont het ook veel van het vertrouwen dat Warner Bros heeft in de nieuwste film van Luca Guadagnino.

Of die film deze torenhoge verwachtingen ook aan de bioscoopkassa zal inlossen, is maar de vraag. Luca Guadagnino kreeg in Venetië wel de Zilveren Leeuw voor Beste Regisseur en Taylor Russell de Premio Marcello Mastroianni voor Beste Jonge Actrice, toch is het niet zo evident dat het publiek deze vreemde (maar bij momentgen best wel indrukwekkende) hybride van zijn vorige films (Call Me By Your Name en de remake van Suspiria) zal slikken. De horrorfans komen hier ruimschoots aan hun trekken, want dit verhaal over kannibalisme heeft invloeden van de klassieke slashers (het feit dat deze film zich in de jaren '80 afspeelt is dan ook geen toeval), maar heeft ook raakpunten met de films van Terrence Malick, en dan Badlands in het bijzonder.

Maren (Taylor Russell) is een eter, wat er op neerkomt dat het iemand is die het lichaam van mensen met plezier oppeuzelt. Het is wanneer zij een vinger van haar vriendin afbijt dat zij haar ware aard ontdekt. Het jonge meisje gaat op de vlucht voor zichzelf. Eerst komt ze de creepy Sully (een prachtrol van Mark Rylance) tegen, die haar de ware geneugten van het kannibalisme bijbrengt, maar al ze diens gewoontes allemaal net iets te gortig vindt, zoekt ze wederom de vluchtweg op en ontmoet ze haar soulmate Lee (Timothée Chalamet), waarmee ze op o.a. de tonen van Joy Division en New Order de Verenigde Staten doorkruist.

Na afloop waren de meningen verdeeld. Voor velen was Bones And All een favoriet, maar voor anderen een mossel noch vis-geval. We sluiten ons aan bij de gulden middenweg. Guadagnino toont dat hij het horrorgenre beheerst en er ook van houdt, maar tegelijkertijd voelt Bones And All net een tikkeltje te hautain aan, en zit de film in zijn eigen val gevangen omdat hij meer wil zijn dan hij in feite is. Alles wordt mooi in beeld gebracht, ofschoon de idyllische stukjes net iets te slaapverwekkend zijn, toch blijft het woord pretentieus net iets te veel boven deze film hangen.




De 49ste editie van Film Fest Gent vindt plaats van 11 tot en met 22 oktober 2022. Het 22ste World Soundtrack Awards Gala & Concert vindt plaats op 22 oktober 2022.