SHIELD, THE - SEIZOEN 4
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2008-04-06
SERIE
De aangebrande wijk Farmington in Los Angeles davert weer op zijn grondvesten. De Barn krijgt een nieuwe politiechef, nadat David Aceveda (Benito Martinez) lid is geworden van de gemeenteraad. Monica Rawling (Glenn Close) is ambitieus en heeft een revolutionair maar omstreden plan om de criminaliteitscijfers te laten dalen: alle roerende en onroerende goederen die nog maar eigendom zijn geweest van iemand die verdacht is geweest van drugshandel of ander zwaar crimineel feit, worden in beslag genomen en openbaar verkocht, een deel van de winst wordt terug in gemeenschapsprojecten gestoken, een ander deel afgeroomd om de politie meer middelen te geven. Rawling heeft echter informatie nodig om de bendes van binnen en van buiten te kunnen doorgronden en ze heeft een uitstekende kandidaat op het oog om die bijzondere onderzoekscel te leiden: Vic Mackey (Michale Chiklis), de voormalige aanvoerder van het Strike Team, die na het ontbinden van zijn eigen team een saaie deskjob heeft gekregen. Vic is eerst niet zo happig, want het Strike Team is al ruziënd uit elkaar gevallen en vooral Shane Vedrell (Walton Goggins), die nu met zijn nieuwe partner Army Renta (Michael Peña) in het Vice Squad zit, heeft de bonen gevreten. Rawling is echter de laatste kans voor Vic om zijn gehavend blazoen op te poetsen. Vic scharrelt zijn oude buddies Curtis "Lemonhead" Lemansky (Kenneth Johnson) en Ronnie Gadocki (David Rees Snell) weer bij elkaar en helpt een (hardhandig) handje bij de arrestaties. Hij wordt daarbij keer op keer geconfronteerd met
tar lord Antwon Mitchell (Anthony Anderson), die zichzelf als een nieuwe messias tracht te verkopen die de zwarte broeders een nieuwe vorm van respect tracht bij te brengen. Mitchell heeft intussen zowat de hele bende van de One-Niners in zijn zak zitten en schuift gretig zijn pionnen naar voor om zelf niet te worden gepakt. De inbeslagnames doen hem echter pijn en hij speelt met vuur met zijn poging om Vic terug te pakken.

Is Rawling Vic dan nog relatief goed gezind, haar komst wordt niet door iedereen evenveel op prijs gesteld. Met name senior detective Claudette Wyms (CCH Pounder) voelt zich gepasseerd omdat Rawling op de stoel is geparachuteerd die eigenlijk voor haar was bedoeld. Ze werkt haar frustraties uit op haar partner, Dutch Wagenbach (Jay Karnes), maar door haar asociaal gedrag worden de beide detectives, misschien de enige twee niet-corrupte leden van de Barn, weggepromoveerd naar de achterste bank. Dutch gaat door een vuur om bij de oversten te gaan slijmen om Claudette terug een kans te geven, maar dat wordt hem niet in dank afgenomen. De moeilijkste dossiers belanden onveranderlijk op hun bureau: een overvaller die hete koffie in het gezicht van tankstationuitbaters gooit, een weeshuis met zwaar verwaarloosde kinderen waar verkrachting en moord dagelijkse kost zijn... Dutch begint een verhouding met Corinne Mackey (Cathy Cahlin Ryan), de ex van Vic, wat de relatie van laatstgenoemde nog eens onder extra druk zet. Met twee van hun drie kinderen autistisch worden Corinne en Vic aangespoord door een schimmig advocatenkantoor om een proces aan te spannen tegen een medische dienst die eertijds hun kinderen gevaccineerd heeft met een omstreden middel dat de ziekte in de hand zou kunnen werken. Het proces kost handenvol geld en dat kan Vic met zijn politieambtenarenwedde niet zomaar op tafel leggen.
Ook bij het gouden duo van de
beat cops, Danny Sofer (Catherine Dent) en Julien Lowe (Michael Jace), is niet alles koek en ei. Ze hebben duidelijk een verschillende mening over de inbeslagnamepolitiek van Monica Rawling en Julien is op zijn raciale teen getrapt omdat vooral zwarten het slachtoffer zijn van de impopulaire maatregel. Hij gaat in zijn kritiek zelfs zover dat Rawling hem dringend adviseert om ofwel zijn attitute bij te stellen, ofwel zijn overplaatsing aan te vragen.
Voor wie de afleveringen van
The Shield wil opvrolijken, hebben we een leuk spelletje achter de hand: open een fles whisky, drink een glas telkens Vic Mackey (1) geweld pleegt op een burger, (2) een huiszoeking doen zonder wettelijk bevelschrift, (3) de camera tijdens de ondervragingen afzet, of (4) een andere inbreuk pleegt op de rechten van de verdachte. Wie het eerste drie flessen uit heeft gedronken, wint.
Net als de vorige seizoenen is deze vierde jaargang van
The Shield een opeenvolging van brutaliteiten gepleegd door de politie, onwettelijke en corrupte praktijken en ongelofelijke staaltjes van normvervaging. Na het neerschieten van een collega (
seizoen 1), het aftroggelen van miljoenen van de Armeense maffia (
seizoen 2) en het leegroven van de kluis van zijn eigen baas (
seizoen 3) maakt Vic Mackey zich dit seizoen onder meer schuldig aan: planten van valse bewijsstukken, aftroeven van gelovigen in een kerk, en in de categorie "aparte ondervragingstechnieken": een verdachte in de lucht laten vliegen met C-4, zodanig dat het team van de forensische politie eigenlijk de resten alleen nog maar kan
opnemen met een dweil. Dat is nog maar een korte bloemlezing van de fratsen die Mackey dit seizoen weer uithaalt, terwijl hij zijn uitgestreken gezicht immer keurig in de plooi houdt. Mackey is een ambigu personage: zijn ethiek als politieagent is gewoon sadistisch en onmenselijk, maar hij leeft toch volgens een bizarre soort erecode waarmee hij de minder erge criminelen voor zijn karretje tracht te spannen om de ergste exemplaren uit de weg ruimen. Als dat met wettelijke middelen gebeurt, des te beter, maar als dat inhoudt dat hij iemands smoel tot pulp moet slaan in een donker achterafsteegje, geen probleem! Aan futiliteiten over huiszoekingsbevelen, het recht op een advocaat of fysieke integriteit van de verdachte worden niet veel woorden vuilgemaakt. Vics nieuwe baas, Monica Rawling, laat bovendien de teugels veel meer vieren dan David Aceveda ooit gedaan heeft, waardoor Vic meer dan ooit de handen vrij heeft om zich met zijn onfrisse nevenactiviteiten bezig te houden. Het komt hem echter duur te staan, want voor de eerste keer zien we onze ongenaakbare
killer cop wankelen wanneer één van zijn tegenstanders zijn geneuzel zodanig beu wordt dat hij een contract op zijn hoofd zet.
Het levert in elk geval boeiende televisie op, geschoten in een cynische semi-documentairestijl, waarin geen plaats is voor flauwe geintjes of niet ter zake doende soapplots, maar des te meer voor een portie extreem geweld, een flinke lik sex (met een merkwaardige fixatie voor de orale varianten hiervan) en een zeer ruim bemeten budget voor munitie en (fake) bloed. Mijn broek zakte spontaan af toen ik een paar weken voor de lancering van het negende seizoen van de Vlaamse policier
Flikken te horen kreeg dat één van de scenaristen van laatstgenoemde reeks - oh oh oh - bij de scriptschrijvers van
The Shield op bezoek was geweest. Veel meer dan de koffie ronddragen heeft die daar klaarblijkelijk niet mogen doen, want wat het gehalte aan ernst betreft kunnen weinig series onderdoen voor de strapatsen van het Strike Team van Vic Mackey. De detectives in
The Shield wonen niét op een mooie loft in het hartje van de stad, maar in een groezelige buitenwijk waar ze al even goed het potentiële doelwit zijn van schietpartijen als de rest van de bevolking. Ze pakken de verdachten niet aan met fluwelen handschoenen, maar duwen hen een loop van een pistool in de mond, en als ze goed gezind zijn, halen ze de trekker niét over. En niemand in het korps is moreel superieur, want er wordt massaal de andere kant op gekeken wanneer collega's over de schreef gaan. Zeer interessant in dat verband is het sterke acteerwerk van Glenn Close, die duidelijk een zekere chemie uitstraalt wanneer ze samen met Chiklis op het scherm te zien is en die haar personage omwille van haar grenzeloze ambities om de criminaliteitscijfers te laten dalen meer dan eens op de dunne lijn van het aanvaardbare balanceert. Al de acteurs leveren een meer dan behoorlijke prestatie, zelfs iemand als Anthony Anderson die je normaal gezien associeert met domme komedies als
Scary Movie zet een hallucinante gangsterbaas neer wiens zelfingenomen smoel je graag tot pulp zou slaan. Zelfs al ben je niet Vic Mackey.
Pagina:
1 -
2 -
3