:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Achtergrond >> FILMFEST GENT 2020: DAG 9 - 21 OKTOBER 2020
FILMFEST GENT 2020: DAG 9 - 21 OKTOBER 2020
Type: Achtergrond - Datum: 2020-10-22 - Geplaatst door: Didier
 FILMFEST GENT 2020





We hadden het er al verschillende keren over dat Duitse cinema de focus is van FilmFest Gent 2020. En wie is er op cinematografisch vlak in Duitsland belangrijker dan Rainer Werner Fassbinder? En kijk, het toeval wil dat Oskar Roehler net een biopic uit heeft over deze extravagante cineast die op 37-jarige leeftijd stierf. Een man die voor niets of niemand respect had, ook niet voor zichzelf en daarom past de titel Enfant Terrible perfect bij deze film die op bijna chronologische wijze de levensloop van herr Fassbinder volgt . Het begint vanaf zijn begindagen in het theater tot op de set van Querelle toen het vrij duidelijk was voor zijn omgeving dat hij geen hoogbejaarde leeftijd zou halen. Oliver Masucci speelt Fassbinder op zeer overtuigende wijze in deze onderhoudende film die zich toespitst op de vaak agressieve en zelfs perverse trekjes van dit Duits genie. Het enige nadeel dat Enfant Terrible heeft is dat je toch wat kennis moet hebben over zijn films om deze biopic tot in de puntjes te kunnen volgen.






Of een film buiten het festivalcircuit kan geraken hangt van een heleboel (niet te voorspellen) factoren af, maar mits wat geluk kan Surge van de Britse regisseur Aneil Karia een breed publiek bereiken. Kort door de bocht (maar wel zonder te crashen) kan je dit debuut het best vergelijken met Falling Down met Michael Douglas. Een persoon die best wel bereid is om het beste van zichzelf te geven, maar eenmaal door het lint zijn er geen grenzen meer en is een fatale afloop het enige mogelijke einde. We volgen in een gehaast tempo 24 uur Londenaar Joseph (Ben Whishaw) die een baantje heeft in de luchthaven als security. Op een bepaald moment breekt de koord en vormt Joseph een bedreiging voor éénieder die in zijn buurt komt. Surge is confronterende cinema met een dolgedraaide protagonist waar je sympathie kan voor opbrengen, ook al is iedere daad die hij stelt fout.






Naast fictie zijn er ook heel wat documentaires in omloop tijdens FilmFest Gent, en één die bijzonder in de smaak viel bij het publiek en nog steeds in de running is om dit jaar de publieksprijs te winnen is Welcome To Chechnya. Onder het toeziend (en nietszeggend) oog van Putin worden in de Tsjetsjeense Republiek homo's, lesbiennes en transgenders germarteld en zelfs gedood. Voor de moslimgemeenschap is het seksueel anders zijn een schande die je alleen maar kan uitgommen met bloedvergieten. Ondanks de vele protesten van internationale organisaties houdt Ramzan Kadyrov, de politieke leider van de Tsjetsjeense Republiek, het been stijf door te stellen dat er geen probleem is omdat er in Tsjetsjenië simpelweg geen homoseksuelen zijn en dat alle vragen over de martelpraktijken dus ook zinloos zijn. De bijna twee uur durende documentaire van David France die in samenwerking met HBO gemaakt werd biedt een choquerende visie van een gemeenschap die door iedereen, op een paar goede (Russische) zielen na, compleet vergeten wordt. Welcome To Chechnya is nog maar eens zo'n onthutsend beeld die de hypocrisie van het almachtige Putin-regime pijnlijk in het daglicht stelt.




Los Sonámbulos is Spaans voor "slaapwandelaars", en met zo'n titel zou je je eerder aan een horrorverhaal verwachten, maar regisseur Paula Hernández heeft iets anders met ons voor. Een Argentijns familiedrama. Wat ten huize van Emilio's moeder een feestje moet worden ontaardt al gauw in een laaiende ruzie. Wie krijgt het onroerend goed als de mama komt te sterven? Schuilen er achter het ideaal gezinsleventje geen verborgen gebreken die jarenlang aan het oog onttrokken zijn en dan is er ook nog de tienerdochter Ana die worstelt met haar eigen lichaam. Vuurwerk zou je denken, maar dat wordt het nooit. De Argentijnse filmmaker koos voor een veel te trage opzet en dan zit je als kijker al gauw met scenes opgescheept waar er weinig of niets gebeurt en zoiets durft al eens te vervelen. Slecht wordt het nooit, maar Los Sonámbulos weert zich nooit boven de middelmaat waardoor je deze film die bekroond werd op het Internationaal filmfestival van Toronto vrij vlug vergeet, maar we onthouden wel een schitterende Érica Rivas.





 


Andere artikels van hetzelfde type