Lijstjes, of je bent ervoor of je bent ertegen. Maar lijstjes hebben wel één voordeel, en dat is dat ze een bron van ontdekking zijn. Een mening is dan ook maar een mening, maar in een filmjaar (of om tot uitbreiding te komen een cultureel jaar) dat letterlijk en figuurlijk uit elkaar werd gescheurd door wat op het eerste gezicht niet meer dan het zoveelste virusje bleek vinden we het bij onze redactie van ontzettend groot belang om nog eens te onderstrepen dat er in 2020 wel degelijk veel films zijn gemaakt, ook al kon je ze alleen maar op filmfestivals, on-line evenementen en streamingdiensten zien. We overlopen eerst de keuze van DVDInfo en we spoelen onmiddellijk door naar een aantal mensen met een uiteenlopende smaak, maar ze hebben allemaal één gemeenschappelijke drager: ze houden verdomd veel van film.

DIDIER BECU (DVDInfo)

1. Jojo Rabbit.
Volgens het boekje één van 2019, maar die bij ons (een beetje toch) te zien was in de zalen dit jaar. Dat racisme en fascisme het best te verslaan is met humor wordt door Taika Waititi met verve bewezen in Jojo Rabbit. Op stip de meest ontroerende film van het jaar en na afloop wil iedereen wel Scarlett Johannson als moeder.




2. The Devil All The Time
Het woord Netflix-film is een gegeven waar we de komende jaren mee zullen moeten leven. Ik vrees dat de streamingdienst door de niet te stoppen concurrentie van Disney+ plat op zijn buik zal gaan voor de commercie, maar voorlopig vind je er nog wel pareltjes tussen. The Devil All The Time bijvoorbeeld...

3. Antebellum
Hoewel ongeloofwaardig, desalniettemin een verbijsterende horror-ride die niet los te koppelen is van gebeurtenissen die in de hand zijn gewerkt door een president die dit jaar op zijn bek ging.

4. Judy
Veel zal te maken hebben met de liefde en de bewondering voor de cinema die ik heb, maar dit jaar sieren niet minder dan 3 biopics mijn top tien. Door familiale verplichtingen heb ik net iets te veel de Bridget Jones-films gezien waardoor ik vergat dat Renée Zellweger ook bijv. met klasse gestalte kan geven aan één van de meest tragische diva’s (Judy Garland) van het witte doek.

5. Slalom
Een Franse film met een uitstekende Belg (Jérémie Reinier) die een viewing kreeg op FilmFest Gent en waarschijnlijk geen kans meer zal krijgen in de reguliere bioscoop. Op zich is het niet meer dan het bekende Lolita-verhaal, maar dan in de besneeuwde Franse Alpen, maar de film heeft de kracht van een uppercut en laat je bewusteloos achter.

6. Les Misérables
Niveau 4, maar dan in de banlieues van Parijs. Flikken die op de koord van bijtend racisme dansen en beseffen dat ze ondergedompeld zijn in een wereld die zij dienen te redden, maar geen schijn van kans maakt.

7. Exile
Dankzij FilmFest Gent heb ik dit jaar enorm veel Duitse films op mijn watchlist staan. Exile is een bikkelharde thriller van Benedikt Schiefer van iemand die door racisme grondig de pedalen verliest.

8. First Cow
Een film over een koe. Op het eerste gezicht zou je aan een Milka-commercial van twee uur denken, maar met Kelly Reichardt achter de camera kom je in een bikkelharde film uit die flirt met de minder mooie kantjes van de western. Oliebollen in het Wilde Westen, en hoe!

9. Enfant Terrible
Enfant Terrible van Oskar Roehler is geen lachertje voor wie niets afweet van Rainer Werner Fassbinder. Een onthutsend portret van één van de grootste varkens uit de cinema.

10. Mank
Het minpunt aan deze Fincher-film is de pretentie ervan. Want wie zich geen 24 uur bezighoudt met films zal nooit echt weten waar het hierover gaat. Het is duidelijk dat Fincher Orson Welles achterna wilde gaan qua stijl. Dat is hem deels gelukt en mede door een verbluffende Gary Oldman is dit één van de titels van het jaar.

Als er één woord is die ik dit jaar niet meer kon horen (corona, mondkapje en lockdown niet meegerekend) dan is het Tenet wel. Een visueel verbluffend film die op de pretentie van Nolan na gerust mag meegaan met James Bond. Zo wat het hele jaar door werd Tenet als de reddingsboei van de cinema gezien en waardoor men je het gevoel gaf dat er geen andere films zijn gemaakt. "Er is dit jaar niets interessants uitgebracht", is dan ook een dwaze leugen. Er is alleen geen aandacht aan gegeven. Naast mijn top tien eervolle vermeldingen voor Tenet. Jawel, want het is en blijft een goede blockbuster. I’m Thinking Of Ending Things die waarschijnlijk de helft van de Netflix-kijkers op de kast gejaagd heeft. Het Brusselse L’Ennemi waarin de farce die België is op een komische noot wordt weergegeven. Falling van Viggo Mortensen die mooi toont hoe het voor sommige homo’s is om in Trump-tijden te leven. Over gay-movies gesproken, ook Are We Lost Forever? was een intrigerend drama over een verloren relatie. De Solaris van dit jaar kwam via Eden uit Hongarije met een prima (jawel) Daan Struyven. Ook genoten van de adrenaline in Surge en Hope Gap omdat Annette Bening nog altijd één van de beste actrices ever is. 1917 de beste oorlogsfilm en het OCMW-drama Nomadland dat door Mank net niet mijn top tien haalde. Uit Rusland vertederd door Beanpole . Ook vaak doodgeërgerd aan films. Ook dat gebeurt, met eenzaam aan de top staat het ronduit debiele Hubie Halloween, en achternagezeten qua stomheid door het ridicule Fantasy Island.

---

IMGE OZBILGE (regisseuze)

Imge Özbilge die vaak samenwerkt met haar zus Sine en met haar afstudeerproject Camouflage geselecteerd werd voor de Cinéfondation-sectie in Cannes in 2017 liep dit jaar in de kijker met haar animatiefilm Mosaic die dit jaar werd vertoond op FilmFest Gent. Imge: "Het was niet gemakkelijk, want ik ben dit jaar maar één keer naar de bioscoop gegaan. Plus komt daarbij dat sommige films waar ik naar uitkeek, nog niet zijn uitgebracht of nog niet online waren. Maar oké, ik heb mijn best gedaan. dus hier mijn top tien."

1. First Cow
van Kelly Reichardt, die is mijn favoriet van het jaar.




2. Drunk
van Thomas Vinterberg

3. The Fall
dat is een kortfilm van Jonathan Glazer

4. Wade
van Upamanyu Bhattacharyya, wat een animatie-kortfilm is die de Annecy Selection van 2020 haalde.

5. Horse Girl
van Jeff Baene

6. A Horse Has More Blood Than A Human
van Abolfazl Talooni.

7. Vivarium
van Lorcan Finnegan

8. Wolfwalkers
van Tom Moore

9. Tenet
van Christopher Noolan (ja, ik weet het zo’n blockbuster, maar het was een ideale balans tussen entertainment en een vernuft script)

10. The Assistant
van Kitty Green

---

FOKKE VAN DER MEULEN (Fokcast)

Voor Fokke was 2020 als uitbater van The Joker wat je noemt een echt kutjaar. Gelukkig kon Fokke zich volop uitleven in talrijke podcastshows met collega-maatje Alex Agnew en daarbij ging het vooral veel over (hoe kan het ook anders) film...

1.  1917

2. Tenet

3.  Belushi

4.  The Invisible Man

5.  Trail Of The Chicago 7

6.  Color Out Of Space

7.  Underwater

8.  The Gentlemen

9.  Robins Wish

10. Onward

---

LUKAS DHONT (regisseur)

Terwijl Lukas Dhont volop bezig is aan Close, de opvolger van zijn alom bejubelde Girl, vond de regisseur tijd om voor ons zijn tien favoriete films op te lijsten. Lukas : "Bij deze mijn lijstje, in willekeurige volgorde."

Petite Fille

Nomadland

The Nest

Never Rarely Sometimes Always

First Cow

Beanpole

Martin Eden

Undine

Dick Johnson Is Dead

Bacurau

---

KEVIN DECOSTER (filmprogrammator bij Budafilm, Kortrijk)

Kevin: "Hierbij een top 15. Het was een woelig cinema jaar, maar hierbij toch 15 eel sterke cinema momenten. Van kunst tot het eenvoudige leven van genre film tot contemplatieve cinema."

1. Atlantique
van Mati Diop




2. Rocks
van Sarah Gavron

3. Vitalina Varela
van Pedro Costa

4. Beanpole
van Kantemir Balagov

5. Dwelling In The Fuchin Mountain
van Xiaogang Gu

6. The Bait
van Paul Jenkins

7. The Lighthouse
van Robert Eggers

8. Color Out Of Space
van Richard Stanley

9. Bloody Nose Empty Pockets
van Bill & Turner Ross

10. Rise
van Tsai Ming Liang

11. First Cow
van Kelly Reichardt

12. Bacarau
van Kleber Mendoza

13. Sound Of Metal
van Darius Marder

14. 1917
van Sam Mendes

15. The Painted Bird
van Václav Marhoul

Deze 3 had ik willen zien maar lukte helaas niet:
- Nomadsland
- Petite Fille
- Saint Maud

---

JONAS GOVAERTS (regisseur)

Naast het maken van videoclips was regisseur Jonas Govaerts o.a. dit jaar betrokken bij de making of van Colour Out Of Space van cultcineast Richard Stanley. Dit zijn de tien van Jonas.

1. Possessor

2. The Invisible Man

3. Relic

4. Mank

5. Gretel & Hansel

6. The Hunt

7. Palm Springs

8. Vampires VS The Bronx

9. His House

10. Host

---

XANDER DE RYCKE (stand-upcomedian)

Van de Vlaamse stand-upcomedian Xander De Rycke is geweten dat hij een filmfreak pur sang is. Dit is het 2020-lijstje van Xander.

1. 1917

2. The Devil All The Time

3. My Hero Academia: Heroes Rising

4. Palm Springs

5. Invisible Man

6. The Trial Of The Chicago Seven

7. Onward

8. Host

9. Love and Monsters

10. Peninsula

---

WIM DE WITTE (programmator filmfest Gent)

2020 was het jaar dat de bioscopen op slot gingen, maar met een bang hartje trok programmator Wim De Witte zijn stoute schoenen aan en met een op en top georganiseerde corona-proof editie zorgde hij ervoor dat FilmFest Gent één van de weinige filmfestivals was die met publiek kon doorgaan. Hier is zijn keuze van 2020.

1. Monos
van Alejandro Landes




2. First Cow
van Kelly Reichardt

3. Hidden Life
van Terence Mallick

4. Drunk
van Thomas Vinterberg

5. Never Rarely Sometimes Always
van Eliza Hittman

6. Nomadland
van Chloé Zhao

7. The Assistant
van Kitty Green

8. Vitalina Varela
van Pedro Costa

9. For Sama
van Waad al-Kateab en Edward Watts

10. Bloody Nose, Empty Pockets
van Bill Ross IV, Turner Ross

---

SANNE NUYENS (scenariste)

2020 is niet alleen slechte nieuws. Voor scenariste Sanne Nuyens werd het met het alom bejubelde De Twaalf zelfs het jaar van haar doorbraak. Hier zijn de tien van Sanne.

1. Monos (film)
Een rauwe film over 8 tieners op een paramilitaire training in Zuid-Amerika. Er staat veel op het spel voor de kids die ronddwalen in ongelofelijke settings die prachtig gefotografeerd worden door de Nederlandse cameraman Jasper Wolf. Ook heel straffe soundtrack van Mica Levi.

2. Systemsprenger (film)
Emotioneel totaal ondersteboven van deze debuutfilm over een heftig meisje dat van instelling naar instelling slingert, niet in het minst door de ongelofelijke acteerprestatie van de tienjarige Helena Zengel.

3. I Know This Much Is True (serie)
Miniserie gebaseerd op de roman van Wally Lamb. Ongelofelijke personageschetsen en een topprestatie voor Mark Ruffalo in een dubbelrol.

4. Succession (serie)
Beenharde reeks over het nalatenschap van een rijke mediamagnaat, er zit geen greintje goedheid in de personages van deze waanzinnig sterk gemaakte dramaserie. Ze sleutelen intussen aan het derde seizoen.

5. The Loudest Voice (serie)
Miniserie over de baas van Fox News. Briljant drama dat een blik werpt op de rol en mechanismen achter de media.

6, Mother (documentaire)
Documentaire van Kristof Bilzen over Thaïse vrouwen die Europese ouderen met Alzheimer verzorgen. Mooi en schrijnend tegelijk.

7. Euphoria (serie)
'Woke' is het minste wat je van deze reeks over ontspoorde tieners kan zeggen. In België zou volgens mij geen enkele zender dit mee willen producen wegens te hard, te vuil en te edgy, maar gelukkig dat HBO zich er wél aan waagt.

8. For Sama (documentaire)
Opgedragen aan de dochter van de documentairemaakster die te midden van de oorlog in Syrië ter wereld komt. Een van de belangrijkste films die dit jaar gemaakt werden over oorlog en migratie.




9. Kom Hier Dat Ik U Kus (film)
Ik miste wel wat verhaal, maar deze Nederlands/Belgische film gebaseerd op de roman van Griet op De Beeck, was wel erg vernuftig geregisseerd. De camera zit op de huid van de personages die de acteurs met hulp van een pak improvisatie veel naturel gaven.

---

JORDI OSTIR (Klokslag 12/regisseur)

Jordi kennen horrorfans natuurlijk van bier drinken en als één van de moderators van de horrorpodcast Klokslag 12. 2021 wordt een zeer belangrijk jaar voor Jordi, want als alles goed gaat (en daar gaan we toch van uit) komt zijn regiedebuut Duyster in de zalen. Jordi : "Hieronder mijn top 10 van 2020. Een kleine nuance wel, ik heb me volledig gebaseerd op films die vanaf 2020 pas bereikbaar waren in België, The Lighthouse bijvoorbeeld was eind 2019 nog op filmfestivals aan het spelen, dus voor mij is dit een 2020- film.Ook heb ik een kleine mix gedaan tussen horror en andere genres, er zijn mogelijks nog wat horrorfilms die ook in de top 10 zouden zitten, maar dan zou het plaats moeten maken voor andere genres. Voor de volledige horror-toplijstje zal je op 1 januari moeten luisteren naar Klokslag 12! Anyway, hier is em."

1. The Lighthouse

2. The Devil all The Time

3.  The Color Out Of Space 

4.  Class Action Park

5.  Possessor

6. Hosts

7. Palm Springs

8. Robni's Wish

9. I'm Thinking Of Ending Things

10. The Invisible Man

---

ANKE BROUWERS (docente Filmgeschiedenis KASK-Gent, Cinema Canvas)

Wie het één en ander wil weten over film zit altijd goed bij Anke Brouwers. Filmhistoricus zoals dat heet en lesgevend aan het KASK in Gent. Tijdens de afgelopen editie van FilmFest Gent voelde Anke een andere kenner (Patrick Duynschlaegher) aan de tand over de Duitse Neue Welle. Een zeer interessante aflevering die je op de bekende streamingdiensten kan herbeluisteren. Anke: "Hier is mijn top tien. In willekeurige volgorde."


A Hidden Life
van Terence Malick uit 2019. Ik vind elke film van Malick waardevol, vaak meesterlijk, al moet je zeker de laatste jaren Malicks spiritualisme erbij willen nemen en bereid zijn om je persoonlijke cynisme even opzij te zetten, want hij stelt steeds vaker tedere gevoelens en ethische of spirituele kwesties centraal. Cinematografisch krijgen we - zoals altijd - een feestmaal aan overweldigende (natuur)shots en associatieve, gefragmenteerde montages die een menselijk leven niet in concrete scènes maar in een opeenvolging van indrukken of momenten tonen. Malick is in A Hidden Life opnieuw minder een verteller dan een toner, al zit dat hier niet in de weg van een helder en aangrijpend verhaal over morele en religieuze standvastigheid en de liefde.




Little Women
van Greta Gerwig uit 2019. Ik heb alle verfilmingen van Louisa May Alcotts geliefde boek (soms meermaals) gezien en deze is duidelijk de meest nadrukkelijk emancipatorische. (Al vond ik de feministische insteek toch ook al nadrukkelijk in de uitstekende versie van Gillian Armstrong met Winona Ryder uit 1994.) Mooie rollen voor de getalenteerde actrices die de March-zussen vertolken en trefzeker geherïnterpreteerd en vertelt door Gerwig.

For Sama
van Waad Al-Kateab uit 2019. Als het door Covid-19 even hoog zit, is een film als For Sama ideaal om terug wat perspectief te zien. Puur cinematografisch is dit geen grootse cinema, maar het is wel een dwingend moreel-humanistisch document dat je kwaad en hoopvol achterlaat. Een must-see.

Deutschland Bleiche Mutter
van Helma Sanders-Brahms uit 1980. Gezien op FilmFest Gent in het programma over nieuwe Duitse cinema samengesteld door Patrick Duynslaegher. Toen deze film in 1980 in première ging, werd hij op boe-geroep onthaald en sentimentaliteit verweten. De film is allesbehalve dat. Het is een persoonlijk, gevoelig en soms onthutsend relaas van de oorlog door de ogen van een Duitse (Nazi-kritische) moeder en haar dochter. De film is beschikbaar in een prachtige restauratie.

Dark Waters
van Todd Haynes uit 2019. De twintigste eeuw heeft geen gebrek aan misdaden van de eeuw, maar zet deze gerust in het lange lijstje. De film is niet opwindend of verrassend verteld, maar over de ganse lijn uitmuntend geacteerd en kruipt langzaam onder de huid.

Brilliant Biograph
Midden in dit treurige corona-jaar zette Eye (het Nederlandse Filmmuseum) helemaal gratis een prachtige compilatie van gerestaureerde films online, allen gemaakt tussen 1897 en 1902. Het is een prachtige rit in haarscherpe beelden (gedraaid op 68 mm met een Biograph-camera) van het Europa van rond de eeuwwisseling. De wereld van gisteren, magisch tot leven gewekt door nieuwsgierige cameralui. Samengesteld door Frank Roumen.

Victoria
van Sofie Benoot, Liesbeth De Ceulaer en Isabelle Tollenaere uit 2020. De western is mijn favoriete filmgenre en deze documentaire vertrekt van een aantal conventies van de Frontier Myth om een origineel beeld te schetsen van een mislukt stadsproject midden in de woestijn: de halve spookstad genaamd California City. Dagboekfragmenten van pioniers die ooit van Oost naar West trokken, worden afgewisseld met dagboekfragmenten en bespiegelingen van hedendaagse 'pioniers', die opnieuw van het Westen (Los Angeles) naar het Oosten trekken.

A Brighter Summer Day
van Edward Yang uit 1991. Onieuw gezien op de Blu-ray van Criterion Collection. Deze Taiwanese film is echt geen obscuur cinefiele titel, maar een intens ontroerend verhaal over de jeugd van Taipei in de late jaren vijftig en vroege jaren zestig. Elvis wordt aanbeden, jeugdbendes staan elkaar naar het leven, het licht valt constant uit, een jongen wordt verliefd op een ongrijpbaar meisje. Staat in mijn top tien van altijd.

Notorious
van Alfred Hitchcock 1946. De film werd vertoond op het Classics Restored Festival in Gent, een week voor de eerste lockdown. De uitgesponnen maar onderbroken kus tussen Cary Grant - kil en onweerstaanbaar - en Ingrid Bergman - sensueel en breekbaar - is elk jaar het herbekijken waard, en zeker nu.

Nomadland
van Chloé Zhao uit 2020. Ik kon de winnaar van het filmfestival van Venetië bekijken op Film Fest Gent. Ik moet bekennen dat ik nét iets meer overtuigd was van Zhao’s vorige prent, het broze en poëtische The Rider. Maar ook met Nomadland kan je niet anders dan vaststellen dat Zhao niet alleen visueel kan bekoren, maar dat ze opnieuw heel discreet menselijke kwetsbaarheid weet bloot te leggen. Ik kijk uit naar haar grote commerciële project, The Eternals. Marvel kan een frisse blik gebruiken.

Verder ook heel erg genoten van Uncut Gems (Safdies Netflix), Final Cut: Ladies And Gentlemen via Please Release Me, en op dvd van The Mule (Clint Eastwood), Midnight Run (Brest), alle Harry Potter- films en Indiana Jones-films in chronologische volgorde met mijn dochter en zoon tijdens de eerste lockdown en van mijn jaarlijkse screening van The Good, The Bad And The Ugly (Leone.) ‘Blondie!’.

---

ROEL VAN BAMBOST (filmkenner/Filmfest Gent)

Ook dit jaar was Roel Van Bambost opnieuw in de weer met zijn ondertussen meer dan bekend Plus Parcours-concept tijdens FilmFest Gent en tijdens de andere maanden in de Gentse Sphinx. Dit zijn de tien titels van Roel.

1. A Hidden Life

2. La Llorona

3. Monos

4. Judy

5. Widow of Silence

6. Hope/Hap

7. Der Fall Collini

8. A Girl Missing

9. Les Choses Qu’on Dit, Les Choses Qu’on Fait

10. Deux

---

BO SELS (Ingeblikt)

Ingeblikt is één van de vele Belgische filmpodcasts, maar toch anders dan de rest. Op bijna wekelijkse basis wordt iemand uitgenodigd die de luisteraar een unieke blik (en kijkje achter de schermen) geeft op het Vlaamse medialandschap. Eens luisteren dus, en dit zijn de 10 titels van bezieler Bo Sels.

1. Palm Springs
Voor zo ver timeloop-films nog origineel kunnen zijn, is Palm Springs dat zeker. Andy Samberg en de zeer underrated Christin Milioti doen je verliefd worden op de sfeer en uitzichtloosheid van de situatie waarin de personages zich bevinden. De perfecte lockdown-film en daarbij de beste film van 2020 zou ik zeggen!




2. The Invisible Man
Als remake van het origineel werkt dit niet, maar als heruitvinding van het concept vuurt deze film op alle cylinders. Een combinatie van camerawerk, geweldig acteerwerk en sounddesign straalt The Invisible Man paranoia en angst uit. Ook een kleine verrassing voor mensen met trypofobie!

3. The Trial Of The Chicago 7
Aaron Sorkin doet het weer. Zijn ongelooflijke dialogen en sympathieke personages maken deze 2+ uur absoluut geen verspilling van tijd. We hebben dit jaar ook meer Sacha Baron Cohen gekregen dan verwacht, dus dat is ook altijd goed.

4. Becky
Kevin James als neo-nazi valt een huis binnen waar een klein meisje tegen haar zin tijd moet spenderen met haar vader, stiefmoeder en stiefbroertje. Dit geeft haar des te meer reden om dit ongemak uit te werken op de indringers, wat voor een gory, satisfying kijkervaring zorgt!

5. Surge
In de trend van Uncut Gems die vorig jaar uitkwam, is Surge een nieuw probeersel in het anxiety thriller genre. De camera gaat amper weg van het gezicht van de enorm underrated Ben Whishaw en je wandelt de zaal buiten met je zelf ontwikkelde dwangneuroses. Good times!

6. Und Morgen Die Ganze Welt
Dit was voor mij een ontdekking op FilmFest-Gent. Met een grotere focus op de Duitse cinema dit jaar was deze mijn favoriet bij uitstek. Dit geeft een nodige en genuanceerde kritiek op politiek extremisme langs alle kanten Dat gezegd zijnde, is het absoluut geen licht verteerbare prent om gezellig tijdens de feestdagen te zien.

7. Host
Koud zweet en selfiesticks! Twee dingen die ik niet verwacht te te ervaren of te zien bij deze film. De korte runtime zorgt ervoor dat geen enkele scène traag aanvoelt en er is steeds iets creepy om al dan niet naar te kijken.

8. The Half Of It
Gezien mijn leeftijd heb ik nog steeds een soft spot voor tienerfilms als deze. Toch was dit nog net iets anders dan ik verwachtte. Deze film is minimalistisch gedraaid en vertoont een relatief onbekende cast die enorm goed speelt. Dit is een perfecte opportuniteit om het laatste traantje van 2020 bij te laten.

9. The Lego Star Wars Holiday Special
Als grote Star Wars- en Lego-fan, was ik hier klaar voor vanaf het moment dat Disney het aankondigde. Het verhaal is leuk, er is een fijne kerstsfeer aanwezig en het vertoont de geest die Lego als merk representeert enorm goed door letterlijk alle iconische Star Wars-momenten op een hoop te gooien.

10. The Prom
Als enorme musical fan werd ik geïntroduceerd aan The Prom door Lennert, bekend van Ingeblikt, toen hij mij "You Happened" liet horen. Vanaf dat moment was ik enorm benieuwd naar de filmadaptatie die hiervan zou komen en deze heeft mij persoonlijk absoluut niet teleurgesteld. De film heeft een leuke vibe en James Corden stoort me voor één keer niet in een rol. Scenario technisch is deze prent absoluut niet volgens de regels van de kunst. Maar verdomme, ik heb mij hiermee geamuseerd in een tijd als deze.

---

FIEN TROCH (regisseuse)

Met Een Ander Zijn Geluk, Kid, Unspoken en Home heeft de Vlaamse regisseuse Fien Troch reeds vier mokerslagen afgeleverd. Ook al kon Fien maar op vijf titels komen was het voor ons van essentieel belang dat deze briljante cineaste ook in ons eindejaarslijstje haar zegje mocht doen. Hier zijn de vijf films van Fien:

Atlantique

Uncut Gems

A Casa
(Radu Ciorniciuc)

Martin Eden
(Pietro Marcello)

Never Rarely Sometimes Always

---

SVEN HOLLEBEKE (Urgent FM/programmator Cine Forum/redacteur Filmmagie)

Wie Sven Hollebeke op de socials volgt, weet dat we niet overdrijven als we zeggen dat zijn leven in het teken van de film staat o.a. als programmator bij de Wervikse filmclub Cine Forum. Hier zijn zijn 10 titels en comments.

1. A Hidden Life
van Terrence Malick

2. Uncut Gems
van Benny & Josh Safdie

3. For Sama
van Waad al-Kateab & Edward Watts

4. Space Dogs
van Elsa Kremser & Levin Peter

5. Ema
van Pablo Larraín

6. Little Women
van Greta Gerwig




7. Bait
van Mark Jenkin

8. Giraffe
van Anna Sofie Hartmann

9. Saint Maud
van Rose Glass

10. The Last Black Man
in San Francisco van Joe Talbot

Deze hoogstpersoonlijke canon van 2020, een annus horribilis voor zowat de hele wereldbevolking, is slechts een reflectie van mijn gevoelens tegenover het werk van getalenteerde filmmakers. Het is geen dictaat of snobistisch elitarisme, wel een neerslag van mijn persoonlijkheid. Wellicht is dit lijstje ook een verdediging van cinema. Cinema is onsterfelijk. Dat weten we al sinds zijn geboorte en zijn veelvuldig aangekondigde dood. Zelfs in deze bizarre tijden, die een paradigmaverschuiving in de filmsector teweegbrengen, weet elke zelfverklaarde cinefiel dat de donkere zaal een nu fel gemist dromenfabriek is. Ik zag ‘slechts’ zes van deze films in een cinema, een onvermijdelijk gegeven. Maar alle tien hebben ze me op hun geheel eigen wijze geraakt. Joe Talbots zachte hand in het gentrificatiegedicht The Last Black Man In San Francisco en de zenuwslopende visceraliteit van Rose Glass’ Saint Maud over de beangstigende spiraal van een heiliging vallen bijna niet te rijmen met het feit dat beide cineasten hun langspeeldebuut maakten. Dat herinneringen, ontmoetingen en ons gevoel van thuishoren vluchtiger zijn dan ooit deed Anna Sofie Hartmann mij realiseren met haar meditatieve tweede film, Giraffe. Schatplichtig aan de nieuwe Berlijnse School, en dan vooral de verstilling van Angela Schanelec (die met Ich War Zuhause, Aber... gerust in dit lijstje kon staan), is Giraffe mij bijgebleven door zijn prozaïsch ritme en de boeiende microkosmos. De geur van Cornwall-vis en 16mm-film heb ik dan weer te danken aan Please Release Me-release Bait van Mark Jenkin. Zelden is een Engels havenstadje tactieler en excentrieker in beeld gebracht.

Voorts hield ik het niet droog tijdens Greta Gerwigs eigenzinnige boekverfilming Little Women met een vrouwelijk ensemble dat zich volledig overgaf aan Gerwigs verfijnde sensibiliteit. Pablo Larraín liet me kennismaken met reggaeton in het hypnotiserende Ema. Even hypnotiserend is de docufictie Space Dogs. Onder begeleiding van een fenomenaal sound design observeren de twee regisseurs de dolende straathonden van Moskou. Docu, maar helaas geen fictie, zo kun je For Sama toch wel omvatten. Dit keihard oorlogsdagboek sloeg me tegen het canvas tijdens mijn allereerste festival van Cannes. Toen iedereen de lange rijen voor revelatie Parasite trotseerde ging ik samen met enkele MOOOV-vrienden naar een kleine, zelfs niet volledig gevulde zaal om Waad al-Kateabs getuigenis van het Syrische conflict te ondergaan. Onthutsend. Minstens even kapot, maar op een compleet andere manier, was ik van het kinetische Uncut Gems. De gebroeders Safdie creëerden een vermoeiend meesterwerk en gaven een hoofdrol aan Adam Sandler waarvoor hij geboren leek. De bijna transcendentale cinema van Terrence Malick transcendeert dit lijstje. Malick bezingt in A Hidden Life een gewetensbezwaarde Oostenrijkse boer die in WOII weigerde de wapens op te nemen voor de nazi’s. Het mediaschuwe regiegenie maakt films zoals niemand dat doet of heeft gedaan. Zelfs de grootste cynicus moet erkennen dat Malicks oeuvre bol staat van de grote levensvragen en zijn gelijke niet kent. Lyrisch doch gegrond in de realiteit blikte Malick – met zijn kenmerkende voice-over mijmeringen – zijn meest politieke film tot nu toe in. "Terry" is één van de groten in de filmgeschiedenis. Cinema hoeft niet gered te worden, maar 2020 – voor mij toch – is een stukje gered door Mr. Terrence Malick.

---

PATRICE TOYE (regisseuse)

Vorig jaar bracht filmmaakster Patrice Toye met Muidhond één van de meest beklijvende films uit die we in België ooit zagen. Patrice somde ook voor ons haar favoriete vijf films van dit jaar op.

Nomadland

Corpus Christi

For Sama

Lara

Ema

---

BEN VAN ALBOOM (journalist)

Ben Van Alboom is een journalist die van vele markten thuis is. Op muziekvlak zoals bij Gent Jazz Festival, maar ook als fervent filmliefhebber. Dit jaar was Ben de curator van Het Wonder Is Geschied, een tentoonstelling over de Vlaamse film waar Ben ook nog eens tien podcastafleveringen met diverse Vlaamse filmmakers heeft over gemaakt, en nog altijd te beluisteren is op de streamingdiensten. Een must. Hier is de top 10 van Ben.


1. Uncut Gems
van Benny & Josh Safdie. De vorige film van Benny & Josh Safdie, Good Time, vond ik al redelijk subliem. Maar Uncut Gems is effenaf een meesterwerk. Een adrenalineshot vermengd met vijf gram coke - onversneden - en tien gram geconcentreerde Red Bull.




2. Mank
van David Fincher. Het is allemaal niet gruwelijk historisch correct - ik weet het - maar de grote lijnen kloppen en als een soort heksenverbranding van het oude Hollywood is Mank smullen van begin tot einde.

3. For Sama
van Waad Al-Kateab & Edward Watts. Zonder twijfel de meest onthutsende film van het jaar en de 'beste' oorlogsdocumentaire ooit.

4. Little Women
van Greta Gerwig. Ik was ervan overtuigd geraakt dat ik geen kostuumdrama meer kon zien, laat staan de tigste adaptatie van Little Women. Maar Greta Gerwig is er op haast wonderlijke wijze in geslaagd om er iets fresh mee te doen.

5. First Cow
van Kelly Reichardt. Mochten alle cowboyfilms even grimmig én grappig zijn als deze koeienfilm, er zou nog een toekomst voor zijn.

6. Nomadland
van Chloé Zhao. Ik was nog nét iets meer fan van The Rider, de vorige worp van Chloé Zhao. Maar ik geloof dat we nu wel officieel kunnen stellen dat ze goed op weg is om de grootste Amerikaanse chroniqueur van haar generatie te worden.

7. Soul
van Pete Docter & Kemp Powers. Top drie Pixar ooit. En man, wat ben ik blij dat ik hem op groot scherm heb kunnen zien!

8. Babyteeth
van Shannon Murphy. Kleine crush, deze film. Grappig, innemend, warm en toch ook onbeschaamd hard.

9. Palm Springs
van Max Barbakow. Geen idee hoe ik deze moet omschrijven: Groundhog Day meets The Tree Of Life? Maar zó ontzettend hard van genoten en mee gelachen.

10. Never Rarely Sometimes Always
van Eliza Hittman. IJzersterk abortusdrama van één van de markantste independent filmmakers in de VS.

Hebben de lijst net niet gehaald: American Utopia (Spike Lee), The Assistant (Kitty Green), The King Of Staten Island (Judd Apatow), Shirley (Josephine Decker), Sound Of Metal (Darius Marder) en Waves (Trey Edward Shultz). Staan er niet in wegens vorig jaar al gezien: Ghost Tropic (Bas Devos), The Lighthouse (Robert Eggers), Monos (Alejandro Landes) en The Souvenir (Joanna Hogg).

---

PATRICK DUYNSLAEGHER (filmcriticus/filmauteur/Filmfest Gent)

Patrick Duynslaegher is nog altijd één van die filmcritici die we met veel plezier volgen. Ongezouten en eigenzinnig, maar steeds met een visie en passie. Dat deed Patrick ook tijdens de afgelopen editie van FilmFest Gent toen hij via zijn Papa Kino Ist Tot het publiek liet kennis maken met onbekende pareltjes uit de gouden jaren van de Neue Deutsche Welle. Voor ons bedacht Patrick zelfs drie lijstjes!

De beste 10 films van 2020
1. Petite Fille
(Sébastien Lifshitz)

2. Beanpole
(Kantemir Balagov)




3. The Wild Goose Lake
(Diao Yi’nan)

4. The Painted Bird
(Vaclav Marhoul)

5. Uncut Gems
(Josh & Bennie Safdie)

6. Le Sel Des Larmes
(Philippe Garrel)

7. The King
(David Michôd)

8. Ne Croyez Surtout Pas Que Je Hurle
(Frank Beauvais)

9. L’Ennemi
(Stephan Streker)

10. Mank
(David Fincher)

De beste 10 klassiekers van 2020
1. Sunrise
(F.W.Murnau; 1927)




2. Warum Läuft Herr R. Amok?
(Rainer Werner Fassbinder; 1969)

3. La Signora Di Tutti
(Max Ophüls; 1934)

4. Cleopatra
(Joseph L.Mankiewicz; 1963)

5. The Shepherd Of The Hills
(Henry Hathaway; 1941)

6. Deutschland Bleiche Mutter
(Helma Sanders-Brahms; 1979)

7. The New Centurions
(Richard Fleischer; 1972)

8. The Girl In The Red Velvet
(Richard Fleischer; 1955)

9. The Other Side Of The Wind
(Orson Welles; 1970-1976 & 2018)

10. Die Sieger
(Dominik Graf; 1994)

De beste 10 series van 2020
1. Mindhunter
(David Fincher; 2020)




2. The Assassination Of Gianni Versace
(Ryan Murphy; 2016-2017)

3. Chernobyl
(Craig Mazin; 2019)

4. The Politician
(Ryan Murphy; 2020)

5. Hollywood
(Ryan Murphy; 2020)

6. The Crown
(Peter Morgan; 2016-2020)

7. A Very English Scandal
(Stephen Frears; 2018)

8. MotherFatherSon
(Tom Rob Smith; 2019)

9. ZeroZeroZero
(Stefano Sollimo; 2019)

10. The Loudest Voice
(Stephen Frears e.a.; 2019)

---