In de nasleep van de Derde Wereldoorlog ergens in de nabije toekomst, wordt de totalitaire staat Libria gesticht waar alle vormen van emoties worden onderdrukt met de verplichte drug Prozium. Een ultra-elitepolitiecorps van ordehandhavers, genaamd de Tetragammaton Clerics, is er in het leven geroepen om alle overtreders zonder pardon te straffen. Dit strenge corps opereert onder toezicht van een nietsontziende leiderfiguur die ook wel Father wordt genoemd. De Clerics zijn geschoold in acrobatische, uiterst doeltreffende martialartwapentechnieken die ook bekend zijn onder de naam Gun Kata. Het is hun taak om boeken, kunstwerken en andere sentimentele relikwieën uit het verleden te confisqueren en ter plaatse te elimineren. John Preston (Christian Bale uit The Fighter) is één van de allerbeste Clerics, maar hij begint het systeem in twijfel te trekken nadat hij gedwongen wordt om zijn eigen echtgenote uit te schakelen naar aanleiding van het lezen van een gedichtenbundel. Nadat hij per ongeluk één van zijn capsules Prozium breekt, wordt hij voor de allereerste keer in zijn leven overmand door allerlei emoties en sensaties. Zo begint hij onder andere gevoelens te koesteren voor Mary O'Brien (Emily Watson uit Breaking The Waves), één van de overtreders die hij persoonlijk ingerekend heeft. Vervolgens komt hij in contact met de ondergrondse rebellenbeweging die hem bijstaat in zijn strijd om het fascistische regime ten val te brengen.
 

In tegenstelling tot de meeste films die een combinatie vormen van sciencefiction en special effects is Equilibrium meer dan gewoon hersenloos entertainment. De film maakt wel degelijk een statement, namelijk dat vrijheid van meningsuiting niet werkt binnen een totalitair regime. Een gelijkaardige boodschap was ook al op succesvolle wijze verweven in films zoals V For Vendetta of Judge Dredd. Dictators streven ernaar om de grote massa zo weinig mogelijk voor zichzelf te laten denken. We bevinden ons net na de Derde Wereldoorlog die volgens velen veroorzaakt is omdat de mens zich teveel laat leiden door zijn gevoelens. Teneinde de wereldvrede en het overleven van de mensheid te garanderen, wordt iedereen zonder uitzondering onderworpen aan een verplichte dagelijkse dosis Prozium, een drug die de gevoelens tempert. De Clerics zien erop toe dat iedereen binnen de uitgetekende lijnen loopt en overtredingen door zogenaamde Sense Offenders worden bestraft met onmiddellijke executie.
 

De gevechtstechniek Gun Kata, wat een vorm van martial arts is die volledig gebaseerd is op het gebruik van vuurwapens, is erg cool en dat blijkt al meteen uit de overweldigende openingsscène. De techniek gaat gepaard met acrobatische sprongen waarbij de ordehandhavers hun vuurwapens gebruiken in plaats van hun vuisten en voeten. De choreografie van deze actiescènes is om van te smullen en hoewel de gevechten relatief kort van duur zijn, geven ze de kijker toch een heuse adrenalinestoot door hun kinetische energie en het intens samenspel van licht en geluid. De film probeert niet té hardnekkig om cool over te komen bij de kijker zoals dat bij de Matrix-films wel het geval is - met name in de twee sequels - maar slaagt er toch in om ons naar het puntje van onze stoel te loodsen met zijn gelikte actiescènes die afgewisseld worden met filosofische bespiegelingen, en die grotendeels ondersteund wordt door sterke acteerprestaties. Het begint stilaan een gewoonte te worden om dezelfde lovende woorden steeds opnieuw in de mond te nemen, maar ook in deze film speelt Christian Bale de rest van de cast moeiteloos naar huis. Zijn transformatie van harteloze ordehandhaver tot emotionele rebel is fenomenaal. Hij injecteert zijn personage met een grote dosis complexiteit en charisma, wat Keanu Reeves totaal niet deed in de Matrix-trilogie. Equilibrium kwam in de zalen na het overdonderende succes van The Matrix enkele jaren eerder en kreeg daardoor min of meer een valse start, mede door het feit dat beide films enkele oppervlakkige raakpunten hebben. Op thematisch vlak hebben we echter te maken met twee totaal verschillende films.
 

 

De Duitse cineast Kurt Wimmer is bekend als scriptschrijver van films zoals Sphere, The Thomas Crown Affair en Law Abiding Citizen. Als regisseur liet hij in 2006 van zich horen met het archislechte, terecht geflopte Ultraviolet, waarin Milla Jovovich de rol van vrouwelijke badass met bovennatuurlijke krachten mocht vertolken in een grandioos mislukt samenraapsel van X-Men, The Matrix en Underworld. We moeten dus helaas concluderen dat de heer Wimmer als regisseur een onehitwonder is.

  

De Amerikaanse en Engelse uitgaves van deze film moeten de duimen leggen voor de Benelux-uitgave op het vlak van beeld en geluid. In tegenstelling tot die andere releases krijgen wij wél het oorspronkelijke beeldformaat met aspect ratio 2.35:1 gepresenteerd. De film heeft een klinische, soms donkere look omdat het kleurenpalet met verschillende filters is beïnvloed. Dit past trouwens perfect bij de thematiek en sfeer van de film. Het beeld is scherp, rijk aan detail en is gevrijwaard van onregelmatigheden. De ondertitels worden helder en scherp weergegeven en zijn zeer makkelijk te volgen.

 

Ook op auditief vlak krijgen wij het neusje van de zalm gepresenteerd. De DTS-HD Master Audio 5.1-geluidstrack biedt ons alles wat we kunnen verwachten voor zo'n actievolle film. De soundtrack klinkt uitermate actief en dynamisch in de oren met een rijk detail qua geluidseffecten en maximaal uitgebuit ruimtelijk gevoel tijdens de indrukwekkende Gun Kata-gevechtsscènes. De klassieke muziek van Ludwig van Beethoven weergalmt op doeltreffende wijze door onze speakers. De dialoogscènes zijn steeds goed te volgen door de centerspeakers, zelfs tijdens de overweldigende, luide actiescènes waarin er heel wat oorverdovende schoten worden gelost.

Noppes! Nada! Geen enkele! Wat ons betreft mogen ze de Clerics nogmaals uitsturen om de Bonus Offenders bij E1 Entertainment Benelux eens goed terecht te wijzen.

Equilibrium is een onderschatte sciencefictionfilm die onterecht wordt bestempeld als een flauw afkooksel van The Matrix. Niets is echter minder waar: het script is minder pretentieus en hoogst entertainend met enkele geslaagde plotwendingen; de actiescènes zijn kort maar krachtig met een geweldige choreografie die zeker niet moet onderdoen voor de uitgemolken bullettimecameravoering uit de Matrix-films. De acteerprestaties zijn superieur aan die van posterboy Keanu Reeves en co. Met zijn sobere, doch visueel sterke sfeerschepping en intelligente plot deed Equilibrium ons meer denken aan Gattaca en Code 46 dan aan eerdergenoemde film. De gevechtsscènes klinken fenomenaal dankzij een zeer potente DTS-geluidstrack en op visueel gebied krijgen we ook een pareltje te zien. Helaas moeten we alweer de absolute minimumscore toekennen voor de extra's.